Του Παύλου Ξανθούλη
Όλο το αφήγημα του ΑΚΕΛ σε σχέση με το Κραν Μοντανά, στο οποίο επικεντρώνεται και η κριτική του κόμματος της Αριστεράς κατά του Προέδρου Αναστασιάδη για τους χειρισμούς του και την υποτιθέμενη απώλεια της προοπτικής λύσης, δεν βασίζεται σε μαρτυρίες δηλαδή σε πραγματικά γεγονότα, αλλά απλώς «στηρίζεται σε ερμηνείες και σε εκτιμήσεις».
Αν αυτό το έλεγε ένας, οποιοσδήποτε αρθρογράφος, τότε ενδεχομένως η σημασία του να ήταν μικρή. Ωστόσο, οι αναφορές αυτές ανήκουν στον Ανδρέα Μαυρογιάννη, τον υποψήφιο που στηρίζεται από το ΑΚΕΛ στις επικείμενες προεδρικές εκλογές. Ο οποίος, κ. Μαυρογιάννης, μιλώντας στο πλαίσιο συνέντευξης στον «Άλφα», υποβίβασε όλο το πολιτικό αφήγημα του ΑΚΕΛ για το Κραν Μοντανά, από το 2017 μέχρι σήμερα, για πέντε ολόκληρα χρόνια, σε «ερμηνείες και εκτιμήσεις», κάτι που εκ των πραγμάτων αφήνει πλέον εκτεθειμένο το κόμμα της Αριστεράς, που σύμφωνα με τα όσα ανέφερε ο υποψήφιος που στηρίζει, τοποθετείται και άρα πολιτεύεται στη βάση «ερμηνειών και εκτιμήσεων» και όχι πραγματικών δεδομένων και «μαρτυριών».
Ας δούμε όμως τι ακριβώς είπε ο κ. Μαυρογιάννης στην εν λόγω συνέντευξή του. Ανέφερε λοιπόν ο υποστηριζόμενος από το ΑΚΕΛ υποψήφιος, ότι το πρόβλημα στο Κραν Μοντανά δεν ήταν η στάση του Νίκου Αναστασιάδη, αλλά της τουρκικής πλευράς και του ΥΠΕΞ της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Καταθέτοντας τη δική του όπως είπε «μαρτυρία» για τα όσα έλαβαν χώρα, ο κ. Μαυρογιάννης είπε: «Μόλις ανέφερε ο γενικός γραμματέας (σ.σ. ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες) άμεση κατάργηση των εγγυήσεων, πήρε τον λόγο ο κ. Τσαβούσογλου και είπε εγώ δεν δέχομαι». Αναφορικά με τα στρατεύματα, σύμφωνα πάντα με τον κ. Μαυρογιάννη, ο κ. Τσαβούσογλου «είπε δέχομαι τη δραστική μείωση», προσθέτοντας χαρακτηριστικά: «Αλλά αυτά που θα μείνουν, θα μείνουν για πάντα», θέτοντας ουσιαστικά ζήτημα μόνιμης τουρκικής στρατιωτικής παρουσίας στην Κύπρο. Κάτι που σύμφωνα με τον κ. Μαυρογιάννη οδήγησε ουσιαστικά τη διαπραγμάτευση «στη λήξη της» και «αυτό ήταν το μεγάλο πρόβλημα».
Αυτό όμως που ενδεχομένως έχει μεγαλύτερη σημασία, είναι ότι ο Ανδρέας Μαυρογιάννης μετά την κατάθεση της δικής του «μαρτυρίας», όπως τη χαρακτήρισε, ανέφερε ότι «το αφήγημα τού ΑΚΕΛ στηρίζεται σε ερμηνείες και σε εκτιμήσεις», προσθέτοντας ότι: «Άλλο η μαρτυρία, άλλο οι ερμηνείες». Δηλαδή, αυτά που ο ίδιος λέει είναι αδιαμφισβήτητα, γιατί ήταν παρών και αποτελούν όπως είπε «μαρτυρία». Αλλά, αυτά που λέει το ΑΚΕΛ εδώ και πέντε ολόκληρα χρόνια και στα οποία βασίζει την κριτική και την πολιτική του προσέγγιση στο κεφαλαιώδες ζήτημα του Κυπριακού είναι «ερμηνείες και εκτιμήσεις», οι οποίες συγκριτικά με τις «μαρτυρίες» Μαυρογιάννη, είναι περίπου λόγια του αέρα, θα μπορούσε κάποιος να πει. Ίσως και χωρίς την έννοια του «περίπου».
Πραγματικά δεν μπορώ να γνωρίζω τι σκέφτηκε η ηγεσία του ΑΚΕΛ, παρακολουθώντας τις τοποθετήσεις του κ. Μαυρογιάννη. Άκουσα όμως τον Τουμάζο Τσιελεπή στο Τρίτο πρόγραμμα του ΡΙΚ να προσπαθεί να υποβαθμίσει ευγενικά το ζήτημα, λέγοντας ότι αυτό είναι το μοναδικό σημείο διαφωνίας που έχει με τον κ. Μαυρογιάννη. Ως να είναι μια μικρή προσωπική διαφορά μεταξύ του υπευθύνου του ΑΚΕΛ για το Κυπριακό και του τέως διαπραγματευτή της ελληνοκυπριακής πλευράς. Έλα όμως που δεν είναι μια μικρή διαφορά μεταξύ δύο ανθρώπων, αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Πρόκειται για ένα πρωτοφανές άδειασμα όλου του πολιτικού αφηγήματος του ΑΚΕΛ στο Κυπριακό, το οποίο πλάσαρε για μια ολόκληρη πενταετία στον κυπριακό λαό ως να ήταν ένα πραγματικό αναντίλεκτο γεγονός. Και όταν το άδειασμα προέρχεται από αυτόν καθεαυτό τον υποψήφιο, στον οποίο το ΑΚΕΛ εναπόθεσε όλες του τις ελπίδες για επιστροφή στην εξουσία, τότε καθίσταται ακόμη πιο αιχμηρό. Και μαζί και η σύγκριση της «μαρτυρίας» Μαυρογιάννη και του αφηγήματος «ερμηνειών και εκτιμήσεων» του ΑΚΕΛ, την οποία ο ίδιος ο υποστηριζόμενος υποψήφιος επεχείρησε.
Φαντάζομαι ότι η ηγεσία του ΑΚΕΛ θα αποφύγει να αγγίξει την καυτή πατάτα των τοποθετήσεων Μαυρογιάννη, γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει να πάρει δημόσια θέση. Είτε στηρίζοντας τις θέσεις Τουμάζου Τσιελεπή, που ψηφίζει διαχρονικά ΑΚΕΛ. Είτε στηρίζοντας τις τοποθετήσεις Ανδρέα Μαυρογιάννη, που δεν έχει ψηφίσει ποτέ ΑΚΕΛ, όπως ο ίδιος ανέφερε. Από το οποίο ΑΚΕΛ, πάντως αναμένει να τον εκλέξει πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μήπως, τελικά η επιλογή Στεφάνου ήταν η πιο ενδεδειγμένη για το κόμμα της Αριστεράς; Ρητορικό το ερώτημα.
