Της Μαρίνας Οικονομίδου
Όταν την περασμένη βδομάδα ο Στέφανος Στεφάνου ζητούσε από τον υπουργό Οικονομικών συνάντηση για το θέμα της φορολογίας των κερδών, ο τελευταίος απαντούσε στο αίτημα από το twitter και με ειρωνεία. «Αγαπητέ Στέφανε, το ΑΚΕΛ να καταθέτει και να ψηφίζει (αντισυνταγματική) μείωση του ΦΠΑ ξέρει. Να αυξήσει (συνταγματικά) τους φόρους με πρόταση νόμου δεν ξέρει; Εν πάση περιπτώσει, θα βρεθούμε» έλεγε σκωπτικά. Ήταν μία στιχομυθία όμως που εκτυλισσόταν λίγες μέρες μετά την δημοσιοποίηση της έκθεσης του γενικού ελεγκτή για τα χρυσά διαβατήρια. Τα ευρήματα της οποίας εξέθεταν, μεταξύ άλλων, ανεπανόρθωτα το υπουργείο Εσωτερικών και έστελναν διφορούμενα μηνύματα. Είτε ότι οι κατά διαστήματα επικεφαλής ήταν ανεπαρκείς χειριζόμενοι το θέμα με το μπακαλίσιμο «τικ τικ τζε επέρναν!» είτε ότι οι χειρισμοί τους ήταν εγκληματικά ύποπτοι. Ο Κωνσταντίνος Πετρίδης για παράδειγμα, που επιχειρούσε να παραδώσει μαθήματα Συνταγματικού Δικαίου και έκανε αστειάκια στην αντιπολίτευση, είχε το χαρτοφυλάκιο, σε μία περίοδο που ο αριθμός των πολιτογραφήσεων είχε εκτιναχθεί.
Σε ένα φυσιολογικό κράτος, βεβαίως, όπου οι πολίτες έχουν απαιτήσεις από τα πολιτικά πρόσωπα, οι αρμόδιοι υπουργοί θα είχαν το ηθικό ανάστημα είτε να σταθούν ανάχωμα μπροστά στις παρατυπίες είτε να παραιτηθούν για λόγους πολιτικής ευθιξίας μπροστά σε αυτό το μεγάλο φαγοπότι. Σε ένα τέτοιο φυσιολογικό κράτος για παράδειγμα, ένας υπουργός που σιώπησε μπροστά σε όλη αυτή την διαπλοκή βάζοντας την υπογραφή του στις παρατυπίες, δεν θα διεκδικούσε το ανώτατο αξίωμα. Πόσω μάλλον να θεωρείται άμωμος και αμόλυντος. Στην Κύπρο, ωστόσο, θα αρκούμασταν αν μπροστά στα όσα αποκαλύπτονται εκ των υστέρων, όλοι αυτοί τηρούσαν σιγή. Να ήταν στοιχειωδώς σεμνοί, σεβόμενοι, αν μη τι άλλο, τη νοημοσύνη μας.
Να μην υποτιμούν τη νοημοσύνη μας, γιατί οι τελείες που ενώνονται σιγά σιγά από το πόρισμα Νικολάτου, την έκθεση Καλογήρου, τις καταθέσεις των εμπλεκομένων και τα τελευταία ευρήματα του γενικού ελεγκτή δημιουργούν την αίσθηση πως μία ολόκληρη κυβέρνηση λειτουργούσε λίγο πολύ σαν μία καλά οργανωμένη επιχείρηση γύρω από το Κυπριακό Επενδυτικό Πρόγραμμα. Μία επιχείρηση από την οποία βολικά πλούτιζαν οι λίγοι και το κράτος έμενε εκτεθειμένο. Από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, του οποίου το (πρώην) δικηγορικό γραφείο έβγαλε 57 πολιτογραφήσεις, στην εμπλοκή των δικηγορικών γραφείων μελών του Υπουργικού Συμβουλίου. Ένα συνονθύλευμα παρατυπίας που περιμένει πλέον από τη γενική εισαγγελία την παραδειγματική τιμωρία. Από τη γενική εισαγγελία της οποίας προΐστανται τελικά πολύ βολικά δύο πρώην μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου. Και που μόνο να παρατηρήσει κανείς τις φωτογραφίες του γενικού εισαγγελέα να διασκεδάζει προ ημερών με τον Πρόεδρο αντιλαμβανόμαστε πόσο ζεστά θα πάρει τον έλεγχο των προεδρικών χειρισμών.
Θα μπορούσε όμως σε όλο αυτό να μπει μια τελεία στον διασυρμό με την αποχώρηση του Νίκου Αναστασιάδη; Οι καταγγελίες του βουλευτή του ΑΚΕΛ Χρίστου Χριστοφίδη την βδομάδα που πέρασε, που παρουσιάζουν επενδυτές του Κυπριακού Επενδυτικού Προγράμματος να κάνουν εισφορές χιλιάδων ευρώ στο κυβερνών κόμμα, αποκαλύπτει πως ενώ το κράτος έχανε εκατομμύρια, ο Δημοκρατικός Συναγερμός επωφελήθηκε αδρά από το Πρόγραμμα Επενδύσεων.
Και επειδή θα επιχειρήσουν να μας πείσουν πως όλες αυτές οι εισφορές έγιναν τυχαία γιατί οι επενδυτές θαύμασαν το έργο του κυβερνώντος κόμματος και είπαν να το ενισχύσουν οικονομικά εμείς θα τους απαντήσουμε πως το επαναλαμβανόμενο αυτό μοτίβο όπου επενδυτές που πολιτογραφούνται επιλέγουν τον ΔΗΣΥ για να κάνουν τις μεγάλες εισφορές τους, εμπλέκει πλέον και τον Αβέρωφ Νεοφύτου στον μεγάλο λεκέ των πολιτογραφήσεων.
Υπάρχει συνεπώς κάποιος που εξακολουθεί να πιστεύει πως άλλο ο Νίκος Αναστασιάδης και άλλο ο Αβέρωφ Νεοφύτου; Σε αυτό τον προεκλογικό θα ξανασυστηθούμε. Το αφήγημα που είχε κτιστεί όλο αυτό το διάστημα, ότι άλλη είναι η φιλοσοφία του Νίκου Αναστασιάδη και άλλη, πιο προοδευτική και πιο φιλελεύθερη, του Αβέρωφ Νεοφύτου αποδομείται μέρα με τη μέρα. Όχι μόνο γιατί τις κρίσιμες στιγμές του Κυπριακού –ενώ προειδοποιούσε δηλαδή για εθνικό τσουνάμι- κρύφτηκε στις Μαλδίβες και στην Αφρική για να μην εκτεθεί, ούτε γιατί για να κερδίσει λίγες ψήφους συνταυτίστηκε με την πολιτική Νουρή στο μεταναστευτικό θεσμοθετώντας με το ξενοφοβικό του παραλήρημα τον ρατσισμό, αλλά γιατί πλέον επιβεβαιώνεται πως και ο ΔΗΣΥ επωφελήθηκε εμμέσως και αδρά από τον μεγαλύτερο λεκέ της κυβέρνησης Αναστασιάδη, το σκάνδαλο των πολιτογραφήσεων.
