Ησυχία όταν πνίγονται παιδιά

Η τραγωδία ανοικτά της Πύλου είναι ανείπωτη. Το να πνίγονται άνθρωποι στη θάλασσα και δη παιδιά είναι μια κατάρα στην θάλασσα της Μεσογείου που ωστόσο δεν είναι άγνωστη. Ξαναέγινε την περίοδο 2013-2014 με τα φοβερά ναυάγια ανοικτά της νήσου Λαμπεντούζα -με το συγκλονιστικότερο, να θυμίσουμε, να κοστίζει την ζωή σε 360 ανθρώπους. Η συζήτηση είναι απλή. Κόσμος σε αυτές τις βάρκες μπαίνει για δύο λόγους: Γιατί κινδυνεύει. Είτε να πεθάνει από κάποιον αντίπαλο για πολιτικούς, ιδεολογικούς ή θρησκευτικούς λόγους, είτε γιατί θα πεθάνει από την πείνα. Full stop. Τελεία.

Το τραγικό γεγονός, εν μέσω προεκλογικού στην Ελλάδα, έγινε για ακόμη μια φορά αντικείμενο μικροπολιτικής αντιπαράθεσης και ιντερνετικού καφενείου. Οι μεν λένε πως για όλα φταίνε οι φράκτες στον Έβρο, τα pushbacks του ελληνικού λιμενικού και οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ και οι δε πως για όλα φταίνε οι ΜΚΟ, οι «αλληλέγγυοι» και η Αριστερά. Κλασικά εικονογραφημένα απέναντι σε ένα φαινόμενο που δεν σταμάτησε ποτέ από την πρώτη δεκαετία του 2000 και που απλά οδήγησε στον άδικο χαμό χιλιάδων ανθρώπων στις θάλασσες. Η εικόνα, ορισμένων κομματικών στελεχών της Αριστεράς, όπως διαφάνηκε, να προσβάλλουν την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κ. Σακελλαροπούλου, αποδεικνύει πως η ρητορική μεταξύ άκρων δεν διαφέρει -όταν την εν λόγω εκπρόσωπο του κορυφαίου θεσμού στην Ελλάδα, μέχρι πρότινος, την έβριζαν αμιγώς διάφοροι ακροδεξιοί. Το ίδιο ισχύει για τον κ. Σαρμά -υπηρεσιακό πρωθυπουργό- που έσωσε την αξιοπρέπεια της Ελλάδος κηρύττοντας τριήμερο πένθος για μια τέτοια μεγάλη τραγωδία δείχνοντας ενσυναίσθηση. Τον υποδέχτηκε το whataboutism ορισμένων ακροδεξιών με αναφορές στο ναυάγιο του “Εξπρές Σάμινα” και την τραγωδία της «Ήλιος».

Tο Προσφυγικό-Μεταναστευτικό, και κυριότερα οι πνιγμένοι άνθρωποι στις θάλασσες, δεν θα επιλυθούν με φωνές, από τα κομματόσκυλα, με την ιδεοληψία (εξ αριστερών ή δεξιών) ή με την άγρα ψήφων των πολιτικών κομμάτων. Θα λυθεί με την χρυσή τομή μεταξύ ανθρωπισμού, ασφάλειας και κοινής πολιτικής δράσης στην ΕΕ. Όταν τα κράτη -που βρίσκονται στη πρώτη γραμμή της υποδοχής ανθρωπίνων ροών- δεν υποκύπτουν σε πολέμαρχους, μισθοφορικές ομάδες Ρώσων και δουλέμπορους που εκμεταλλεύονται τον πόνο των ανθρώπων με αντάλλαγμα επενδύσεις και πολιτική επιρροή. Και όταν η ΕΕ, συλλογικά, πει στον κάθε Ερντογάν, τον κάθε Σίσι και τον κάθε Λίβυο πως αν… θέλει να δει ένα ευρώ, οφείλει να κυνηγήσει αυτά τα δίκτυα διακινητών στο έδαφος των χωρών από τις οποίες μαζεύουν μερικές χιλιάδες ευρώ ανά κεφάλι για να βάλουν οικογένειες σε σαπιόβαρκες.

Το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό δεν αποτελεί μόνο την τραγωδία πνιγμένων στη θάλασσα. Είναι μια βόμβα στη πολιτική και κοινωνική συνοχή της ίδιας της Ευρώπης και των επιμέρους κοινωνιών της γιατί δημιουργεί, σχεδόν πάντα, ένα debate στο οποίο επικρατούν η πόλωση αντί της ουσίας και η ιδεολογική αντιπαράθεση αντί της αποτελεσματικής αντιμετώπισης του προβλήματος και των αιτιών του.

Κάντε ησυχία, συνεπώς, όταν πνίγονται παιδιά γιατί μεθαύριο μπορεί να είναι τα δικά σας που θα χρειαστεί να μπουν σε μια βάρκα. Kαι ας πιέσουμε ως κυβερνήσεις και ως πολίτες το ζήτημα να τεθεί, επιτέλους, σε σωστές βάσεις.

Twitter: @JohnPikpas