Του Γιάννη Ιωάννου
Αρκετή συζήτηση έγινε στη Κύπρο για βίντεο που προβλήθηκε σε σχολείο και το οποίο χαρακτηρίστηκε ομοφοβικό. Η υπουργός Παιδείας ανέφερε πως δεν βρήκε κάτι μεμπτό, στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και στη Βουλή -με φόντο τον κ. Μυλωνά και την κ. Ατταλίδου- οι τόνοι άναψαν και στο τέλος της ημέρας η ίδια η Εκκλησία της Κύπρου πέταξε το μπαλάκι στην εξέδρα, και στην κυβέρνηση, για το ζήτημα της διδασκαλίας των Θρησκευτικών. Κι όλα αυτά ενώ ο ηγούμενος Εφραίμ, από το Βατοπαίδι του Αγίου Όρους που ταυτίστηκε με σειρά σκανδάλων, που έγινε δεκτός στο Προεδρικό από τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, γέμιζε το Trikkis Palace σε μια εκδήλωση με… δωρεάν είσοδο.
Όλα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο από αντανακλάσεις, στη Κύπρο, της πολύ υψηλών τόνων αντιπαράθεσης που συμβαίνει στην Ελλάδα με αφορμή τον γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών. Μια συζήτηση βαθιά τοξική που ενίοτε φτάνει μέχρι fake news για την απεικόνιση της οικογένειας σε δημοφιλείς συσκευασίες… φρέσκου γάλακτος.
Στη Κύπρο, που υπάρχει ομοφοβία, ρατσισμός και αντιεπιστημονική θρησκευτική συντήρηση, η συζήτηση για την κοσμικότητα συνήθως περνάει μέσω από ένα ιδεολογικό πλέγμα που καταλήγει πέραν των γνωστών κειμένων τύπου-χαλί στα ΜΚΔ στο ζήτημα του διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας καθώς και στην προσέγγιση εκείνη που αναπαράγει στερεοτυπικές αντιπαραθέσεις της ελληνικής δημόσιας σφαίρας. Αρκεί κανείς να παρακολουθήσει τα κανάλια του Telegram στη κυπριακή δημόσια σφαίρα για το κρίσιμο ζήτημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στη Κύπρο -όπου η προπαγάνδα εναντίον της αναπαράγει, εκτός από απευθείας οργανωμένα ρωσικά αφηγήματα, την ρητορική του κόμματος «Νίκη» του Νατσιού και της «Ελληνικής Λύσης» του Βελόπουλου -δύο κομμάτων που παίρνουν τροφή από οτιδήποτε ριζοσπαστικό και ακραίο προκειμένου να επιβιώνουν πολιτικά. Στη Κύπρο, ακόμη, δεν έχουμε κόμματα στο κοινοβούλιο -πλην ΕΛΑΜ- που να ασχολούνται αποκλειστικά με τέτοια ζητήματα στην ατζέντα τους ωστόσο, οριζόντια, στη βάση όλων των κομμάτων υπάρχουν φωνές που εκφράζουν στερεοτυπικές αντιλήψεις που αγγίζουν ή και εισέρχονται στη λογική της ομοφοβίας, του ρατσισμού και της θρησκευτικής συντήρησης.
Το ζήτημα της εναντίωσης στη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση οφείλουμε να το δούμε πιο εκτενώς γιατί δυνητικά θα γεννήσει πολιτικές τάσεις που θα στεγαστούν στις εκλογές του 2026 -και μετά από αυτό- και όχι απαραίτητα στο ΕΛΑΜ. Είναι ένα σύνθετο φαινόμενο αυτό που συμβαίνει και ας εστιάσουμε εκεί πλην εισάξουμε τον τρόπο με τον οποίο το ελληνικό debate γίνεται στη Κύπρο για να τσακωθούμε με τους δικούς μας όρους.
Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, επίσης, αν εκπροσωπεί όντως το νέο και όντας θρησκευόμενος και ο ίδιος οφείλει να ανοίξει έναν υγιή διάλογο Κράτους-Εκκλησίας. Χωρίς συνθήματα και με σεβασμό προς το κοινό θρησκευτικό αίσθημα αλλά και με επίγνωση του ότι η Παιδεία στη Κύπρο πρέπει να είναι κοσμική και η Εκκλησία να περιορίζει την ατζέντα της ενασχόλησής της σε θέματα που αφορούν το Ποίμνιο, την θρησκευτική αποστολή της και όχι σε ζητήματα πολιτικού σχεδιασμού που απορρέουν από τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις -όπως το Κυπριακό, η Παιδεία αλλά και η ίδια μας η κοινωνία. Δεν χρειάζεται στη Κύπρο να τσακωνόμαστε για το αν η παραδοσιακή οικογένεια εξαφανίστηκε από την συσκευασία του γάλακτος -όπως ψευδώς διέδωσε ο Βελόπουλος στην Ελλάδα- αλλά ούτε και να θεωρούμε πως η Εκκλησία της Κύπρου μπορεί να εκφράζει επιστημονικές θέσεις για το αν ένας 12χρονος θα διδαχτεί από ένα γράφημα που βρίσκεται ο προστάτης του -από τον καρκίνο του οποίου πεθαίνει κόσμος στη Κύπρο γιατί δεν κάνει μια κολονοσκόπηση.
