Της Ελένης Ξένου
Καμία αντίδραση από την κυβέρνηση. Ούτε από τον Πρόεδρο που είναι της «νέας εποχής». Καμία από την πρόεδρο της Βουλής που διακηρύσσει σε ινσταγκραμικά βιντεάκια την αγάπη αυτές τις άγιες μέρες. Καμία και από τα μεγάλα κόμματα (πλην του ΑΚΕΛ, με αδικαιολόγητη ωστόσο καθυστέρηση). Προφανώς οι αρχηγοί παραμένουν ερμητικά κλεισμένοι στον μικρόκοσμο των ποσοστών και των επερχόμενων εκλογών. Και προφανώς καμία διάθεση από την πολιτική ηγεσία να διαγνώσει το «σύμπτωμα» ώστε να προληφθεί (έστω και την υστάτη) η επικίνδυνη «ασθένεια» που εξαπλώνεται στην κοινωνία (και δη στη νεολαία) με τρομαχτικές ταχύτητες. Για τι πράγμα μιλώ; Όχι για τις λαμπρατζιές στις οποίες όλοι επέλεξαν να εστιάσουν ως πρωτεύον ζήτημα, αλλά για το «κάψιμο» μέσω αυτών προσώπων ή ομάδων (Γεωργίου, LGBT) γιατί δεν συμφωνούν με τις πολιτικές τους θέσεις ή τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Κι αν αυτό επιλέγουν οι πολιτικοί αρχηγοί –κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι– να το εκλαμβάνουν (βολικά και βολευτικά) ως μεμονωμένο συμβάν που δεν χρήζει άμεσης πολιτικής καταδικαστικής θέσης, τότε μέσω αυτής της απαράδεκτης σιωπής και ανοχής τους καθίστανται συνένοχοι στην έλευση σκοτεινών καιρών. Λίγο να έχεις το μυαλό και τα μάτια ανοιχτά ώστε να συνδέσεις τα λεγόμενα «μεμονωμένα» περιστατικά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, αναγνωρίζεις την υπόγεια μεθόδευση που εκμεταλλευόμενη την ατολμία των πολιτικών μας να τα βάλουν με «γραμματείς και φαρισαίους», βρίσκει πρόσφορο έδαφος για την εκκόλαψη ρητορικής μίσους, απέναντι στους μετανάστες, στους ΛΟΑΤΚΙ και όποιον άλλο θεωρούν οι ακραίοι και προφανώς άνευ παιδείας υποκινητές αυτών των φαινομένων, πως δεν έχει θέση στην κοινωνία. Και όταν αύριο αυτή η μεθοδευμένη «κατήχηση» που απλώνει τα πλοκάμια της στη νεολαία και προωθεί το μίσος, αποκτήσει μεγαλύτερη δύναμη και δυναμική, τότε αυτοί που θα φέρουν την ευθύνη για τη δημιουργία πρόσφορου εδάφους «άνθησης» του ρατσισμού, του νεοναζισμού και του εξτρεμισμού είναι αυτοί οι ίδιοι οι πολιτικοί μας αρχηγοί που τώρα σιωπούν. Διότι αν είχαν την τόλμη να μιλήσουν όταν έπρεπε, όχι μόνο τώρα που «καίγονται» πρόσωπα και ομάδες, αλλά και πολύ πιο πριν όταν οι ρητορικές μίσους εκφράζονταν από Αρχιεπισκόπους που μιλούσαν για «κανονικά» σχολεία ή από άλλα επίσημα χείλη που στοχοποιούσαν μετανάστες ή από πολιτικάντηδες που έσπευδαν να «υποκλιθούν» στο ακροδεξιό κόμμα, τότε ίσως να αποδυνάμωναν το «τέρας». Τώρα όμως είναι αργά. Όπως έγραψε κάποτε ο Μάνος Χατζιδάκις σε ένα προφητικό του άρθρο «ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του». Και αυτό είναι κάτι για το οποίο οφείλουν να λογοδοτήσουν οι πολιτικοί αρχηγοί και αρχηγίσκοι οι οποίοι δεν τοποθετήθηκαν ευθαρσώς απέναντι στο «κάψιμο» προσώπων και ομάδων και με τη στάση τους αυτή ενισχύουν τα εν λόγω αντιανθρώπινα φαινόμενα. Και προφανώς με βιντεάκια στο ίνσταγκραμ για αγάπη ή εξαγγελίες ότι η Κύπρος αλλάζει προς το καλύτερο, δεν πετυχαίνουν τίποτα άλλο εκτός από το να προκαλούν περισσότερη ανασφάλεια στον κάθε νοήμονα πολίτη, που παρακολουθώντας την αβάσταχτη αμεριμνησία τους συνειδητοποιεί την απόσταση που εξακολουθεί να τους χωρίζει από την πραγματικότητα και από τα τρομαχτικά συμπτώματα που αυτή εκδηλώνει. «Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε» έγραψε ο Χατζιδάκις, «είναι η Παιδεία, η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση». Και είναι κάτι τέτοιες στιγμές όπου ο σκεπτόμενος πολίτης έρχεται να διερωτηθεί κατά πόσο απέμεινε κάποιος πολιτικός αρχηγός που να διαθέτει αυτή την αληθινή παιδεία, ώστε να υπερβεί το ευτελές παιγνίδι των κομμάτων και της πολιτικής προκειμένου να προφυλάξει την κοινωνία και τη δημοκρατία από το «τέρας» που ελλοχεύει, υπερασπιζόμενος τις πανανθρώπινες αξίες.
