Ξαφνικά, από τα αριστερά

Το γεγονός ότι γράφτηκαν τόσα πολλά και από τόσους πολλούς μάς οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι δεν πρόκειται για επικοινωνιακό πυροτέχνημα. Επικοινωνιακό φαινόμενο, ναι, αλλά αυτό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Ο Στέφανος Κασσελάκης αποτελεί άλλωστε την πεμπτουσία της πολιτικής επικοινωνίας με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει στις μέρες μας: επικυριαρχία της εικόνας, ναρκισσισμός ενδεχομένως, σοβαρά ερωτηματικά για την ύπαρξη πολιτικού περιεχομένου. Θυμάμαι όσα γράφαμε για την εκλογή του Νίκου Χριστοδουλίδη, όλα εκείνα τα ρεπορτάζ και τις απόψεις για την κυριαρχία της εικόνας, και χαμογελώ. Γιατί μπροστά στο τσουνάμι Κασσελάκη ο Πρόεδρός μας μοιάζει με καλοκαιρινή βροχούλα. Ούτε καν η Αννίτα Δημητρίου, που τόσο εύκολα της αποδίδουμε τον τίτλο της «βασίλισσας του Instagram», μπορεί να συγκριθεί κατ’ ελάχιστο με τον υποψήφιο για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι η περίπτωση Κασσελάκη το πρώτο σοβαρό κρούσμα «μεταπολιτικής»; Να ένα ενδιαφέρον ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί χωρίς πολιτικές και ιδεολογικές παρωπίδες. Κατά την άποψή μου αυτή η υποψηφιότητα είναι το αποτέλεσμα μιας πορείας που χαράκτηκε από άλλους και μάλιστα από «υπεράνω πάσης υποψίας» πολιτικούς. Να θυμίσω ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε μια εξαιρετικά επιτυχημένη προεκλογική καμπάνια στο TikTok με όρους αμιγώς μεταπολιτικούς. Αλλά και η κυρία Έφη Αχτσιόγλου, φυσική διάδοχος του Αλέξη Τσίπρα προτού εμφανιστεί στον ορίζοντα ο κομήτης Κασσελάκης, με μεταπολιτικούς όρους ξεχώρισε από τους συνυποψηφίους της και «υιοθετήθηκε» από τα συστημικά ΜΜΕ. Παλιά μιλάγαμε για «όρους lifestyle» αλλά στην εποχή της πολιτικής ορθότητας βρήκαμε καινούργιο κοσκινάκι.

Τι διαφορετικό έφερε λοιπόν ο Στέφανος Κασσελάκης και προκάλεσε όλο αυτό τον πανικό; Πρώτον, μεγέθυνε την εικόνα. Δεύτερον, εμφανίστηκε ξαφνικά από τα αριστερά. Μέχρι προχθές οι πολιτικοί έπαιζαν δειλά με την εικόνα τους από φόβο μήπως τους κατηγορήσουν ότι στερούνται περιεχομένου. Ο Κασσελάκης έκανε την εικόνα σινεμασκόπ. Κινδυνεύοντας να γίνει ακόμα και γραφικός, όμως σε κάθε περίπτωση επιλέγοντας να μην ακολουθήσει την πεπατημένη. Αλλά και ρισκάροντας συγχρόνως, ως ένα νέου τύπου role model, πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα. Τέλος, έκανε αυτό που η Αριστερά επιμελώς αποφεύγει: μπήκε στο γήπεδο αποφασισμένος να κερδίσει. Αυτό συγκίνησε τον κόσμο και έφερε τόσους χιλιάδες νέους ψηφοφόρους στις κάλπες. Κι αυτό δικαιώνει όσους υποστηρίζουν ότι, στην εποχή όπου επελαύνει ο νεοσυντηρητισμός στην Ευρώπη, εάν θέλει να κερδίσει η Αριστερά πρέπει να αιφνιδιάσει.

Έναντι οιουδήποτε τιμήματος; Αυτό είναι το επόμενο ερώτημα. Με άλλα λόγια, το κυνήγι της εξουσίας θυσιάζει αρχές, ιδεολογία και θέσεις; Μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν καταστροφική. Είναι δε περισσότερο από βέβαιο πως ακόμα κι αν φέρει εκλογικές νίκες θα ρίξει την Αριστερά στα βράχια. Απ’ την άλλη όμως, το πολιτικό περιεχόμενο δεν είναι αρκετό απλώς να υπάρχει. Πρέπει και να εμπνέει. Εδώ υπεισέρχεται ο παράγοντας προσωπικότητα. Ο άνθρωπος που θα καταφέρει να συγκινήσει με την αλήθεια του, ακόμα κι αν το αφήγημά του είναι απλοϊκό. Αυτός που θα μπορέσει επιτέλους να δημιουργήσει διαύλους επικοινωνίας με τους νέους, μια γενιά που έχασε εδώ και καιρό την επαφή της με την πολιτική και δη με τον χώρο της Αριστεράς.

Ο Κασσελάκης από την εμφάνισή του έβαλε σοβαρή υποψηφιότητα ως η άλλη πρόταση. Η εναλλακτική πρόταση σε μια διαχειριστική αντίληψη για την πολιτική που με επιτυχία εκπροσωπεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αν σήμερα εκλεγεί πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μπαίνουμε σε αχαρτογράφητα νερά τα οποία δεν ξέρουμε πού οδηγούν. Αν μη τι άλλο όμως θα υπάρξει κάποιου είδους κινητικότητα. Και το καράβι της Αριστεράς θα ξεκολλήσει από τα λιμνάζοντα ύδατα της κομματικής επετηρίδας με καπετάνιους τα παιδιά του κομματικού σωλήνα. Αν όλο αυτό που συμβαίνει, ένας πρωτόγνωρος αναβρασμός για το καινούργιο που γεννιέται, αποδειχτεί μονάχα μάρκετινγκ και μια τεράστια φούσκα, το χειρότερο που θα προκύψει είναι μία ακόμα αποτυχία. Μία αποτυχία που θα προστεθεί στις πολλές αποτυχημένες προσπάθειες της Αριστεράς να κερδίσει την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού. Αν όμως γεννηθεί μέσα απ’ αυτή την αναμπουμπούλα μια νέα ελπίδα; Σε αυτή την περίπτωση θα αξίζει το ρίσκο Κασσελάκη.