Του Παύλου Ξανθούλη
Όταν η Άγκελα Μέρκελ αποχωρούσε από την ηγεσία της Γερμανίας, αρκετοί, περιλαμβανομένων και διπλωματικών κύκλων, ξένων και εγχώριων, εξέφραζαν ανησυχία ότι οι εξελίξεις θα ήταν δυσοίωνες για την Ε.Ε., στο σύνολό της. Και μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, οι προβλέψεις αυτές επιβεβαιώθηκαν, καθώς «η διάδοχος κατάσταση» στην ηγεσία της Γερμανίας εμφανίζει μιαν εγγενή πολιτική ανεπάρκεια, η οποία έχει οδηγήσει τη χώρα σε μιαν άνευ προηγουμένου κρίση, με επίκεντρο το Ουκρανικό και την ενέργεια. Συμπαρασύροντας, ως είθισται και λόγω οικονομικού εκτοπίσματος, όλη την Ε.Ε.
Ο Σοσιαλιστής Καγκελάριος της Γερμανίας, Όλαφ Σολτς, σε αντίθεση με τη Μέρκελ που καθόριζε πλήρως τη γραμμή της Ε.Ε., «άγεται και φέρεται», όπως παραδέχονται κοινοτικοί κύκλοι, ακολουθώντας μιαν αμφιλεγόμενη πολιτική πορεία στο Ουκρανικό, η οποία εκπονείται «κατόπιν συντονισμού», Ουάσιγκτον - Βρυξελλών. Χωρίς να χρειάζεται βεβαίως να πούμε ποιος «συντονίζεται» με την εν λόγω πορεία και ποιος έχει το πάνω χέρι. Άλλωστε, τα επτά πακέτα κυρώσεων που επέβαλε η Ε.Ε. είναι ραμμένα στα μέτρα των ΗΠΑ. Και δημιουργούν την εντύπωση ότι οι Βρυξέλλες και η ηγεσία τους δεν έχουν καταφέρει ν’ αντιληφθούν ότι σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, η εξάρτηση της ενωμένης Ευρώπης από τη ρωσική ενέργεια είναι τέτοια που οι όποιες κυρώσεις θα έπρεπε να είχαν χαρακτήρα μικροχειρουργικών επεμβάσεων και ότι θα έπρεπε να συνοδεύονταν από ένα σχεδιασμό διαχείρισης κρίσεων, δεδομένου ότι ο κάθε νουνεχής άνθρωπος, πόσω μάλλον ένας ηγέτης της Ε.Ε., θα έπρεπε να είναι σε θέση να προβλέψει, ότι ένας εγκληματίας πολέμου, όπως είναι ο κ. Πούτιν, δεν θα καθόταν με τα χέρια σταυρωμένα.
Και βεβαίως δεν κάθισε. Πωλεί ενέργεια στην Κίνα, την Ινδία και παρακάμπτει τις κυρώσεις που κατά παραγγελία των ΗΠΑ επέβαλε η Ε.Ε., αξιοποιώντας τις τουρκικές τράπεζες του φίλου του Ταγίπ Ερντογάν. Ο οποίος κ. Ερντογάν είναι και δήθεν «έντιμος διαμεσολαβητής», αλλά και έχει πωλήσει και μη επανδρωμένα αεροσκάφη στην Ουκρανία που χρησιμοποιούνται κατά της Ρωσίας, την οποία την ίδια ώρα βοηθάει να ξεφύγει από τις συνέπειες της εισβολής της, αναχαιτίζοντας τις δυτικές κυρώσεις, που ο ίδιος βεβαίως δεν ακολουθεί.
Σε όλο αυτό το πολιτικο-οικονομικό πλιάτσικο και το θέατρο του παραλόγου που ζούμε, ο ηγέτης της Γερμανίας Όλαφ Σόλτς είναι δυστυχώς ένας απλός θεατής. Ρόλο τον οποίο ουδέποτε ενσάρκωσε η Άγκελα Μέρκελ, η οποία παρά τη φιλοτουρκική της πολιτική (για την οποία την έχουμε επικρίνει), λειτουργούσε πάντα προληπτικά, διασφαλίζοντας τα συμφέροντα της χώρας της, με αποτέλεσμα, τις πλείστες φορές να επωφελείται και η ίδια η Ε.Ε., η οποία δεν είχε κινδυνεύσει με εκτροχιασμό, κάτι που συμβαίνει σήμερα. Ξένοι διπλωματικοί κύκλοι θεωρούν ότι η προστιθέμενη αξία της κ. Μέρκελ, είναι ότι στην περίπτωση Πούτιν, θα μπορούσε να είχε προλάβει τα χειρότερα. Και ότι σε κάθε περίπτωση, εάν ποτέ φτάναμε στην ώρα των κυρώσεων, αυτές δεν θα είχαν τις συνέπειες που κυρίως βιώνει σήμερα η Ε.Ε., πληρώνοντας το μεγαλύτερο μέρος του λογαριασμού. Με τις ελλείψεις στην ενέργεια και το ράλι τιμών που έχει εκτοξεύσει τον πληθωρισμό. Και με παράλληλες πιέσεις και στο ίδιο το ενιαίο νόμισμα, το ευρώ.
Ο κ. Σολτς, ο οποίος κλήθηκε να καταθέσει στο σκάνδαλο φοροδιαφυγής Cum-Ex (για ενδεχόμενη εμπλοκή στελέχους του Σοσιαλιστικού Κόμματος), δείχνει με κάθε ευκαιρία ότι δυσκολεύεται να γεμίσει την καρέκλα της ηγεσίας της χώρας του. Κάτι που έχει ανάγκη όχι μόνο η ίδια η χώρα, αλλά και η Ε.Ε. Στην πρόσφατη συνάντηση με τον Μαχμούντ Αμπάς έμεινε ατάραχος, ακούγοντας τον Παλαιστίνιο ηγέτη να κάνει λόγο για «50 ολοκαυτώματα του Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων». Τον λογαριασμό πληρώνει τώρα ο εκπρόσωπός της γερμανικής κυβέρνησης, Στέφεν Χεμπεστράιτ, ο οποίος ανέλαβε και την ευθύνη της αδράνειας Σολτς. Όπως πληρώνει και η κοινωνία των Γερμανών πολιτών, την επίσης αδράνεια Σολτς στο ζήτημα της Ουκρανίας και των άστοχων κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στον εγκληματία πολέμου Βλαντιμίρ Πούτιν. Αδράνεια που δεν επηρεάζει μόνο τη χώρα του, αλλά όλη την Ε.Ε.
Σημ.: Αν και η τέως Γερμανίδα Καγκελάριος Μέρκελ έπαιξε παιχνίδια στην πλάτη της Λευκωσίας, εκδίδοντας λευκή επιταγή στην Άγκυρα αναφορικά με τις κυπρογενείς της υποχρεώσεις, αναβαθμίζοντας τον Ερντογάν λόγω μεταναστευτικού και διαδραματίζοντας ρόλο στο «κούρεμα», την ίδια ώρα αποτελούσε εγγύηση για την ίδι;a της τη χώρα και κατ’ επέκταση, σε σημαντικό βαθμό για την εύρυθμη λειτουργία της Ε.Ε.
