Του Παναγιώτη Καπαρή
Άγγιξε ο φοβερός καρκίνος και τον «ημίθεο» βασιλιά Κάρολο της Βρετανίας, σοκάροντας τους Βρετανούς, αλλά και όλο τον κόσμο. Διαψεύσθηκε για ακόμη μία φορά το αφήγημα ότι οι ατέλειωτοι προληπτικοί έλεγχοι, η τέλεια διατροφή και οι άριστες συνθήκες διαβίωσης, αποτελούν ανάχωμα για τον καρκίνο. Εκτός και αν ο άνθρωπος με ελληνικές ρίζες, έκανε «παρασπονδίες», όπως τον πατέρα του, ο οποίος όμως είχε άλλα γονίδια. Τα μεγάλα λόγια, σε όλη την Ευρώπη αλλά και στην Κύπρο, για τον πόλεμο κατά του καρκίνου, πάνε και έρχονται, την ίδια ώρα κατά την οποία αυξάνονται και πληθύνονται τα θύματα της φοβερής ασθένειας. Θεωρίες και κόντρα θεωρίες, την ώρα κατά την οποία τα ογκολογικά τμήματα είναι γεμάτα από απελπισμένους ασθενείς και τα πανάκριβα φάρμακα διαψεύδουν το ένα μετά το άλλο, για την αποτελεσματικότητά τους. Στην Κύπρο είχαμε τελευταία την εξαγγελία για δημιουργία Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου και την ενοποίηση των υφιστάμενων Ογκολογικών Τμημάτων. Καλά και άγια όλα αυτά, αλλά το σημαντικό είναι να λαμβάνονται ουσιαστικά, προληπτικά μέτρα και να αυξάνονται οι γιατροί και οι νοσοκόμοι, οι οποίοι παλεύουν κυριολεκτικά με τη φοβερή νόσο.
Όλοι οι σοβαροί γιατροί λένε ότι αιτία σχεδόν όλων των ασθενειών και κυρίως του καρκίνου, είναι το άγχος, ο φόβος και η μόλυνση της ατμόσφαιρας, είτε από τα όπλα με πυρηνικά κατάλοιπα, είτε από τα καυσαέρια των αυτοκινήτων, είτε από τους ρύπους των εργοστασίων. Οι σημερινοί γιατροί αντιγράφουν και αυτοί τον Ιπποκράτη, ο οποίος έλεγε ότι αν δεν αρρωστήσει η ψυχή δεν αρρωσταίνει το σώμα. Η Κύπρος είναι ένα παραδεισένιο νησί με θάλασσες, βουνά, λαγκαδιές και ατέλειωτο καλοκαίρι. Έλα όμως που η γραφειοκρατία, οι κουτοπονηριές, ο ατέλειωτος εγωισμός και τα δαιμονικά «γιατί», μολύνουν την ψυχή και διαλύουν τα σώματα. Πριν από μερικούς μήνες, έλεγαν ειδικοί στη Βουλή ότι, στατιστικά για κάθε 200 αξονικές τομογραφίες, ένας άνθρωπος πεθαίνει και 20 κινδυνεύουν ή αρρωσταίνουν με καρκίνο. Γέμισε η Κύπρος με κέντρα για αξονικούς, ελέω ΓεΣΥ, και το χειρότερο είναι η αξιοπιστία των μηχανημάτων, αφού πολλά είναι μεταχειρισμένα και παμπάλαια. Ανάλογες και οι προειδοποιήσεις για τις παρενέργειες των φαρμάκων, τα οποία προσφέρονται ελέω ΓεΣΥ και πάλι με τις «σίκλες».
Οι «χρυσοπληρωμένοι» ειδικοί γέμισαν τις πόλεις με φώτα τροχαίας και με ατέλειωτες δεξιόστροφες επιλογές, με αποτέλεσμα τα αυτοκίνητα να ξεκινούν και να σταματούν συνεχώς και να μολύνουν την ατμόσφαιρα. Τραγική είναι η ιστορία με τα ατέλειωτα κυρτώματα, κυρίως έξω από σχολεία και σπίτια ευυπόληπτων πολιτών, τα οποία αποτελούν αίτια φοβερής μόλυνσης. Τρέλα αποτελεί και η νέα μόδα με τους στενούς δρόμους, όπου οι οδηγοί αναγκάζονται συνεχώς να πατούν φρένα για να μην κτυπήσει ο ένας στον άλλο. Σε περίπτωση δυστυχήματος, η ιστορία εξελίσσεται σε τραγωδία, αφού σταματούν όλα και όλοι, μέχρι να καταγραφούν οι ζημιές. Αν είναι να περάσει ασθενοφόρο, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί για την κατάσταση του ασθενούς. Η μεγαλύτερη παγίδα είναι βεβαίως οι κάμερες στα φώτα τροχαίας, οι οποίες εκτός από πολλαπλασιασμό των ουρών, αποτελούν και ψυχολογικές «βόμβες» για τους περισσότερους οδηγούς.
Το μόνο παρήγορο σε όλη αυτή την «τρέλα» είναι τα λόγια αγίων ανθρώπων, οι οποίοι λένε ότι όσοι περάσουν από την «πυρά» του καρκίνου, από το σύγχρονο μαρτύριο, πάνε κατευθείαν στον παράδεισο. Ο Άγιος Πορφύριος έλεγε: «Έχω κάνει κι εγώ έρευνα για τον καρκίνο και έχω βρει αρκετά στοιχεία. Ο καρκίνος κυρίως βγαίνει σε μπερδεμένες ψυχές, σε αγχώδεις ανθρώπους, σε βασανισμένους από διάφορα γεγονότα, σε καταπιεσμένους. Όταν πάθεις κάτι και σου πουν ότι είναι καρκίνος, πρέπει να δοθείς πολύ στην αγάπη του Θεού. Να ηρεμήσεις, να ησυχάσεις, ν’ αγαπήσεις τον κόσμο, να τ’ αγαπήσεις όλα. Να είσαι όλο αγάπη και δοξολογία στον Θεό και να αγιάσει η ψυχή σου. Κι όταν αγιάσει η ψυχή σου, όταν προσκολληθείς στον Θεό και γίνει ηρεμία, το συμπαθητικό και το παρασυμπαθητικό και όλα τα συστήματα του οργανισμού θα ηρεμήσουν, και τότε ο καρκίνος, αν δεν θεραπευθεί, τουλάχιστον θα μείνει εκεί πού βρίσκεται...». Και η αγία Γαβριηλία, η γερόντισσα της Ασκητικής της Αγάπης, έλεγε: «Ποτέ να μη λες, γιατί περνώ αυτό; Ή όταν βλέπεις τον άλλο με τη γάγγραινα, τον καρκίνο ή την τύφλωση, να μη λες γιατί το περνά αυτό; Αλλά να παρακαλείς τον Θεό να σου χαρίσει το όραμα της άλλης όχθης... Τότε θα βλέπεις όπως οι Άγγελοι τα γινόμενα εδώ όπως πραγματικά είναι. Όλα στο σχέδιο του Θεού. Όλα».
