Του Παναγιώτη Καπαρή
Από ευρω-λιγούρηδες, σε ευρω-σκεπτικιστές, μετατρέπονται μέρα με τη μέρα οι Κύπριοι. Οι αντιπρόσωποι του λαού, οι οποίοι γνωρίζουν καλύτερα τα βάσανα των πολιτών, δυσφορούν και αμφισβητούν τις ευρω-ντιρεκτίβες και οργίζονται με υπουργούς και τεχνοκράτες, οι οποίοι το μόνο το οποίο ξέρουν πλέον να λένε, είναι ότι θα οδηγηθούμε στα ευρωδικαστήρια και θα πληρώσουμε πρόστιμο, αν δεν ψηφιστεί η μια ή άλλη ευρω-οδηγία. Και επειδή συχνά πυκνά οι βουλευτές ταξιδεύουν σε ευρωπαϊκές χώρες, διαπιστώνουν ότι οι Κύπριοι κατάντησαν «βασιλικότεροι του βασιλιά», αφού φαίνεται ότι οι «άλλοι», κυρίως οι μεσογειακοί λαοί, γράφουν κυριολεκτικά στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, τις ευρω-διαταγές. Ή, πιο απλά, αντιλαμβάνονται ότι οι ευρω-οδηγίες είναι ραμμένες και γραμμένες στα συμφέροντα των μεγάλων χωρών. Σε αυτή την πορεία και οι εξαγγελίες για τη φορολογική μεταρρύθμιση, οι οποίες πασπαλίστηκαν με ευρω-σκόνη, ώστε να ακολουθήσουν οι λεγόμενες πράσινες φορολογίες.
Στη Γερμανία, στις πρόσφατες εκλογές, κυρίαρχο θέμα ήταν η φορολογική πολιτική του κράτους, δεδομένου ότι όλες οι εκλογές κερδίζονται με το «καλάθι του νοικοκυριού». Η «Deutsche Welle», ο διεθνής γερμανικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας, μετέδωσε και τη θέση σοβαρού υποψηφίου, ο οποίος επέμενε ότι η φορολογική δήλωση θα πρέπει να χωρεί στο κουτάκι μιας μπίρας. Απλώς για να μπορούν οι λειτουργοί του φόρου εισοδήματος να τρέχουν τα «μεγάλα ψάρια» και όχι τις «μαριδούλες».
Στη δεύτερη θητεία του Γλαύκου Κληρίδη, παραμονές της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο τότε υπουργός Οικονομικών Τάκης Κληρίδης, προώθησε φορολογική μεταρρύθμιση, με βασική φιλοσοφία τον διαχωρισμό των κοινωνικών παροχών από τις φορολογικές δηλώσεις. Τότε το 2002, θεσμοθετήθηκαν για πρώτη φορά τα «τσεκούδκια» του κράτους, προς τους αναξιοπαθούντες, τους φοιτητές και άλλες ομάδες του πληθυσμού. Τότε ο πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών της Βουλής, Μάρκος Κυπριανού, πέτυχε να μειώσει κατά μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια λίρες, τα φορολογικά βάρη για τους εργαζόμενους. Το κράτος δεν «ζημίωσε» αλλά αντιθέτως βγήκε «κερδισμένο», αφού τα έσοδα του κράτους αυξήθηκαν ραγδαία με τον ΦΠΑ, δεδομένου ότι οι εργαζόμενοι είχαν περισσότερα χρήματα για να ξοδεύουν.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης, 23 χρόνια μετά, εξήγγειλε εν μέσω όλου του «βαθέος» κράτους της Δημόσιας Υπηρεσίας, τη νέα φορολογική μεταρρύθμιση, βασική φιλοσοφία της οποίας είναι η ένταξη της κοινωνικής πολιτικής στο φορολογικό σύστημα. Τώρα που θα σταματήσουν τα αιτήματα, για φορολογικές εκπτώσεις, είναι μια άλλη δύσκολη υπόθεση, ικανή να ανατρέψει ολόκληρο το κράτος και να χρειαστούμε και πάλι μνημόνια. Οι εξαγγελίες για αύξηση του αφορολόγητου ποσού στις 24.500 ευρώ παραμερίστηκαν, ενώ ούτε κουβέντα δεν έγινε για το διοικητικό κόστος αυτής της νέας γραφειοκρατικής διαδικασίας, υποβολής των φορολογικών δηλώσεων. Με απλά λόγια, οι φοροθέτες θα χάνονται στο ψηφιακό «χαρτολόι» και δεν θα έχουν χρόνο για να τρέξουν τους μεγαλο-φοροφυγάδες. Δηλαδή μεγάλες εταιρείες και οργανισμούς, οι οποίοι μπορούν να πληρώνουν για λογιστές και δικηγόρους. Τώρα η ομάδα του Κέντρου Οικονομικών Ερευνών του Πανεπιστημίου Κύπρου, η οποία διενήργησε τη μελέτη, πόσο κοντά είναι στην πραγματικότητα, είναι μια άλλη δύσκολη υπόθεση. Άλλο οι τεχνοκρατικές προσεγγίσεις και άλλο οι πολιτικές επιλογές, οι οποίες οφείλουν να βλέπουν πιο μακριά. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου και οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις, έχουν CEO, διοικητές, κατά κανόνα μηχανολόγους και όχι οικονομολόγους, γιατί ξέρουν ότι οι απόφοιτοι τεχνικών πανεπιστημίων ξέρουν καλύτερα να λύνουν προβλήματα και να προβλέπουν το μέλλον.
Στο «ντούκου» πέρασε μάλλον και η τολμηρή αναφορά του σοβαρού και έμπειρου οικονομολόγου Γιώργου Συρίχα, ότι υπάρχει φοροδιαφυγή 25%, η οποία αποτιμάται σε 500 εκατ. ευρώ. Δηλαδή, αντί να αφεθούν οι φοροθέτες να τρέξουν τη φοροδιαφυγή, φορτώνονται τώρα με απίστευτη γραφειοκρατία. Με το μισό δισ. ευρώ, θα μπορούσαν να κτιστούν εργατικές κατοικίες, να αντιμετωπιστεί η ασυδοσία στον χώρο των απλησίαστων οικοδομών και το σημαντικότερο θα πέθαιναν λιγότεροι άνθρωποι στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν ή να χρησιμοποιήσουν μια προβληματική συσκευή. Ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης καλό είναι να συστήσει ένα υφυπουργείο κατά της γραφειοκρατίας, του οποίου η δουλειά να είναι η συγχώνευση υπηρεσιών και η κατάργηση γραφειοκρατικών διαδικασιών. Απλώς να βάλουν πέντε ανθρώπους με κοινή λογική, να ελέγξουν όλες τις αιτήσεις, για να διαπιστώσουν τα τραγελαφικά των χρυσοπληρωμένων «εγκεφάλων», οι οποίοι «ηδονίζονται» να ταλαιπωρούν τον φτωχόκοσμο, σε ατέλειωτες ουρές και σε περίπλοκες διαδικασίες. Το μόνο ευχάριστο είναι ότι η νέα γενιά δεν ανέχεται και δεν αντέχει τα «μασκαραλίκια» της γραφειοκρατίας και σίγουρα δεν έχει τη νοοτροπία της «ήττας», την οποία ακόμη κουβαλούν οι «αμαρτωλές» γενιές του πολέμου.
