Δεσποινίς Διευθυντής

Η επιστολή ήταν συστημένη από μεγαλοδικηγόρο της Λευκωσίας. Παραλήπτης «δεσποινίς διευθυντής» ή ακριβέστερα ιδιαιτέρα γραμματεύς, Διευθυντού Δημόσιας Υπηρεσίας. Την καλούσε να δώσει εξηγήσεις σε έγγραφο το οποίο έφερε την υπογραφή της και την προειδοποιούσε ότι η υπόθεση θα οδηγηθεί στην Αστυνομία και στη Δικαιοσύνη. Κόπηκαν τα πόδια της, έπαθε πανικό, έκλαιγε γοερά και έτρεχε σε βουλευτές και δικηγόρους, για να βρει παρηγοριά και σωτηρία. Ο πονηρός διευθυντής στην αρχή «έπαιζε πελλόν», αλλά όταν άρχισαν να κτυπούν τα τηλέφωνα, με όχι και με τόσο κομψό τρόπο, τότε συμμαζεύτηκε, παραδέχθηκε το λάθος του και δέχθηκε και τις συνέπειες, οι οποίες δεν ήταν τόσο ανώδυνες. Ευτυχώς ήταν παρατυπία και όχι ποινικό αδίκημα ή οικονομικό έγκλημα, γιατί τότε θα «έκλαιγαν μάνες και παιδιά».

Ο κουτοπόνηρος διευθυντής εκμεταλλεύτηκε το πάθος της «νεαράς κορασίδας», η οποία βίωνε την ηδονή της εξουσίας, σε τέτοιο βαθμό, ώστε έφθασε στο σημείο να διατάζει ακόμη και τους προϊσταμένους της, όχι και με τόσο ευγενικό τρόπο. Ο πονηρός διευθυντής, χωρίς τα απαραίτητα προσόντα, αλλά με μεγάλο «μέσο», για να μην έχει επαφή με τους υφισταμένους του, αφού έπρεπε να ακούσει παράπονα και υποδείξεις για λανθασμένες κινήσεις, έβαλε την καλλίπυγο δεσποινίδα να κάνει τη «βρομοδουλειά». Έφθασε στο σημείο, το κορίτσι, να υπογράφει και έγγραφα, τα οποία ήταν ευθύνη του διευθυντή να υπογράψει την παραλαβή και να απαντήσει στους παραλήπτες. Ποιος ξέρει αν ο πονηρός διευθυντής είχε άλλους σκοπούς στο μυαλό του ή αν η ιστορία ξεκινούσε από το «κάτω» και όχι από το «πάνω» κεφάλι του κυρίου διευθυντού. Έλα όμως που ο «διάβολος έχει πολλά ποδάρια» και ένα έγγραφο πήγε σε «λάθος» άνθρωπο και ξεκίνησαν τα δύσκολα. Ποιος ξέρει, αν το «λάθος» αυτό, μάλλον έσωσε τη «δεσποινίς διευθυντής», η οποία ξύπνησε από τα πάθη της.

Πριν από αρκετά χρόνια, έλεγαν ότι μεγαλύτερη δύναμη σε ένα υπουργείο ήταν ο καφετζής. Κανένας υπουργός, κανένας διευθυντής και καμία υπάλληλος, δεν μπορούσε να του χαλάσει χατίρι, αφού κάθε πρωί βρισκόταν στο γραφείο τους, όταν ο κοσμάκης έπρεπε να κλείσει ραντεβού και να περιμένει βδομάδες ή και μήνες. Τα χρόνια πέρασαν, οι καφετζήδες αντικαταστάθηκαν από τα «ντελίβερι μπόις» ή από αλλοδαπούς υπαλλήλους σε καντίνες. Την ίδια ώρα, μπήκαν και οι υπολογιστές αναγκαστικά και στα διευθυντικά γραφεία. Πολλοί «κούνοι» διευθυντές, οι οποίοι πάθαιναν πανικό μόλις πατούσαν το κουμπί για να ξεκινήσει ο υπολογιστής, ανέθεσαν την εργασία στη γραμματέα τους, δηλαδή σε νεαρές και άπειρες στη διοίκηση κορασίδες, οι οποίες ξαφνικά απέκτησαν υπερεξουσίες. Ουσιαστικά είχαν πρόσβαση σε όλα τα έγγραφα, σε όλες τις επιστολές και διεκπεραίωναν ουσιαστικά όλη την εργασία, κατ’ εντολή του διευθυντή. Οι «κούνοι» διευθυντές δεν τολμούσαν να πουν λέξη στα κορίτσια, τα οποία πρακτικά γνώριζαν περισσότερα από αυτούς. Με τον χρόνο, απέκτησαν και τη διευθυντική αλαζονεία, χωρίς βεβαίως το ανάλογο χρηματικό τίμημα, το οποίο παρέμενε στους «κούνους» διευθυντές.

Ο υπουργός Οικονομικών Μάκης Κεραυνός δήλωσε πρόσφατα ότι η δημόσια υπηρεσία έχει ελλείψεις σε μεσαία και κατώτερα στελέχη και όχι σε διευθυντικά στελέχη. Με απλά λόγια, το δημόσιο έχει πολλούς «στρατηγούς» και λίγους «στρατιώτες», στη μάχη κατά των προβλημάτων. Αυτό αποτελεί και το κύριο χαρακτηριστικό «αρρωστημένης» γραφειοκρατίας, ή όπως το έλεγαν οι παππούδες μας, «όπου έχει πολλούς πετεινούς αρκεί να ξημερώσει». Σε αυτή την «τρέλα» της δημόσιας διοίκησης πρέπει να ενταχθεί η ίδρυση τόσων υφυπουργείων, τόσων επιτρόπων, τόσων πολλών ανεξάρτητων υπηρεσιών, οι οποίες είναι γεμάτες διευθυντές, όχι μόνο υπαλλήλους, για να διεκπεραιώσουν τη δουλειά.

Αποτέλεσμα, φθάσαμε στο σημείο αντί το κράτος να υπηρετεί τους πολίτες, οι πολίτες να υπηρετούν το κράτος. Όλα ξεκινούν από την κακή χρήση της ψηφιοποιημένης –κατά τα άλλα– δημόσιας υπηρεσίας, η οποία επιτρέπει σε «δεσποινίς διευθυντής» να ταλαιπωρούν προϊσταμένους και υφισταμένους. Θέλεις να κάνεις μια αίτηση στο Δημόσιο, θα πρέπει να βάλεις άδεια και να τρέχεις μια βδομάδα για να μαζέψεις πιστοποιητικά, όταν πολύ απλά ο δημόσιος υπάλληλος με το πάτημα ενός κουμπιού στον υπολογιστή του μπορεί να βρει όλα τα στοιχεία. Η ιστορία καθίσταται τραγική όταν οι αιτητές είναι άτομα με πολλά προβλήματα, οι οποίοι αδυνατούν να συλλέξουν όλο το «χαρτολόι». Ιστορίες καθημερινής τρέλας στο υφυπουργείο Πρόνοιας, με τους ανθρώπους ενός κατώτερου θεού. Ωραία πρέπει να έχουν δουλειά οι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά δεν θα ήταν καλύτερα να εργάζονται λιγότερες μέρες και να εξυπηρετούν και τους πολίτες χωρίς ταλαιπωρία. Έχει όμως ο καιρός γυρίσματα και όλα εδώ πληρώνονται όπως λέει και ο λαός.