Του Παναγιώτη Καπαρή
Σπουδαίος και φοβερός άντρας της κοινωνίας μας, μεγάλος σε ηλικία σήμερα, σε στιγμές χαλάρωσης, με δάκρυα στα μάτια, μιλούσε για τους παιδικούς του εφιάλτες, οι οποίοι τον βασανίζουν μέχρι και σήμερα. Οι πλούσιοι και καθωσπρέπει γονείς του, ακολουθώντας τη μόδα της εποχής τους, έστειλαν τον μονάκριβο γιο τους, εσώκλειστο σε ξακουστό Δημοτικό Σχολείο άλλης πόλης, μακριά από το σπίτι και τη γειτονιά του. Το αποτέλεσμα ήταν το παιδί να κλαίει συνεχώς, να αντιμετωπίζει τα «βασανιστήρια» των άλλων παιδιών και την αδιαφορία των δασκάλων του. Βίωσε και την απόρριψη των γονιών του, οι οποίοι επέμεναν ότι τάχα το παιδί τους θα συνηθίσει το καλό και ακριβό σχολείο. Οι «καλοί» γονιοί, τότε διασκέδαζαν με ταξιδάκια στη Βηρυτό, στην Αθήνα, στο Λονδίνο και άλλους εξωτικούς προορισμούς. Μέχρι που έγινε η τραγική επανάσταση του παιδιού και γλίτωσε προσωρινά από τα βασανιστήρια του ακριβού σχολείου.
Σε καφετέρια της Λευκωσίας, γεροντοπαλλήκαρο, μιλούσε με νοσταλγία για τα παιδικά του χρόνια, τα οποία ήταν μέσα στη φτώχεια, λόγω και της προσφυγιάς. Ωστόσο, τα αναπολούσε με χαρά, λέγοντας ότι ήταν πολύ τυχερός. Μίλησε για τη μεγάλη αγκαλιά των γονιών και των παππούδων του, για τα παιχνίδια με τα αδέλφια και τους φίλους του, για τα πειράγματα και τα αστεία, για την ανεμελιά στα χωράφια και κυρίως για την ισότητα στη φτώχεια.
Όλοι είμαστε με ξένα ρούχα και όλοι διαβάζαμε μαζί χωρίς φροντιστήρια. Όλοι διασκεδάζαμε, χωρίς καφετέριες και κέντρα αναψυχής, όλοι είμαστε μια μεγάλη αγκαλιά. Από παιδιά, ριχθήκαμε στη βιοπάλη, δουλεύοντας τα Σαββατοκύριακα, τις αργίες και τα καλοκαίρια, για το δικό μας «γλυκό» χαρτζιλίκι. Τότε οι περισσότερες οικογένειες ήταν πολύτεκνες, έστω και μέσω στη φτώχεια.
Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης ανακοίνωσε σειρά επιδομάτων για να στηρίξει τις γεννήσεις και να αναστραφεί η υπογεννητικότητα. Είναι μια χαραμάδα ελπίδας για νέους γονείς, αλλά λίγοι πιστεύουν ότι θα μπορέσουν τα επιδόματα να οδηγήσουν σε αύξηση των γεννήσεων. Πολλοί είναι και αυτοί οι οποίοι πιστεύουν ότι με τα ολοήμερα σχολεία και τη δημιουργία σταθμών για παιδιά, το μόνο το οποίο θα πετύχουμε ως κοινωνία, είναι να αυξηθούν να ψυχικά προβλήματα και η εγκληματικότητα. Ήδη, οι φοβερές παρεκτροπές, σεξουαλικές και όχι μόνο, μέσω διαδικτύου, διαλύουν παιδιά και γονείς. Μακριά από την οικογενειακή θαλπωρή τα παιδιά και χωρίς τον κοινωνικό έλεγχο, βυθίζονται στη διαβολική μοναξιά της εικονικής διαδικτυακής ανυπαρξίας.
Στην καφετέρια της Λευκωσίας, μεταξύ καφέ και ταχινόπιτας, ο πρεσβύτερος στην ηλικία, ανέφερε ότι ο καλύτερος τρόπος για να αυξηθούν οι γεννήσεις, είναι να μειωθεί σταδιακά το όριο συνταξιοδότησης, ώστε να κενωθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας, για να μπορέσουν να εργαστούν οι νέοι. Με τα χρήματα τα οποία θα εξοικονομηθούν, κυρίως στο Δημόσιο, θα μπορούσαν να στηριχθούν ουσιαστικά τα νέα παιδιά, για να αποκτήσουν δικό τους σπίτι και γιατί όχι να ανοίξουν δικές τους επιχειρήσεις.
Την ίδια ώρα, οι 60άρηδες παππούδες, οι οποίοι θα έχουν τις φυσικές δυνάμεις, θα μπορούν να φροντίσουν με τον καλύτερο τρόπο τα εγγόνια τους, τα οποία είναι δύο φορές παιδιά τους. Τα παιδιά έχουν ανάγκη, σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, από αγάπη και όχι από κανόνες και αστυνομικά μέτρα.
Στην παρέα και γιατρός, ο οποίος μίλησε εμπειρικά για τις φυσικές δυνατότητες των ανθρώπων, οι οποίοι φθάνουν στα 50 και αρχίζουν να τρέχουν σε γιατρούς για φάρμακα και εξετάσεις. Μετά τα 60 η κατάσταση είναι πιο δύσκολη και οι δυνάμεις αρχίζουν να εγκαταλείπουν πολλούς ανθρώπους. Δεν είναι τυχαίο και το γεγονός ότι οι μισοί συνταξιούχοι επιλέγουν να πάρουν σύνταξη στα 63 τους, παρά το «πέναλτι» με την αποκοπή του 12%. Εκτός και αν είναι δημόσιοι υπάλληλοι και κυρίως εκπαιδευτικοί. Ο γιατρός αναφέρθηκε και στην παντοδύναμη φύση. Οι γυναίκες μετά τα 30, κάθε χρόνο χάνουν την αναπαραγωγική τους ικανότητα κατά 10%. Αντίστοιχη είναι και η δυνατότητα στους άντρες, παρόλο που δεν καταγράφεται.
Πρώην διευθυντής του Δημοσίου, επιβεβαίωσε ότι μετά τα 60, ελάχιστοι μπορούν να δικαιολογήσουν τη δουλειά τους, με τον υψηλό μισθό τον οποίο λαμβάνουν. Στον ιδιωτικό τομέα, συχνές είναι οι απολύσεις μετά τα 50, όταν ανεβαίνουν οι μισθοί, γεγονός το οποίο αποτελεί ένα από τα σοβαρότερα «κρυφά» κοινωνικά προβλήματα και «εγκλήματα». Τότε που τα παιδιά θέλουν χρήματα για σπουδές, για εξόδους και για «προίκα» ώστε να ξεκινήσουν τη ζωή τους. Όλα κάνουν κύκλο και οι γεννήσεις θα αυξηθούν, σίγουρα όχι από τα επιδόματα, αλλά από την ανάγκη των νέων ανθρώπων για αγάπη και χαρά.
