Της Μαρίνας Οικονομίδου
Για την άνοδο της Ακροδεξιάς και τις προεκτάσεις που έχει ο εκφασισμός σε κάθε κοινωνία τα είπαμε πολλές φορές. Κάποιοι ακούνε και καταλαβαίνουν καλά τι γίνεται, κάποιοι ακούνε και δεν καταλαβαίνουν και αν υπολογίσουμε από σχόλια που διαβάζουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κάποιοι πλέον ούτε που θέλουν να ακούσουν.
Στο σημείο που φτάσαμε ο καθένας από εμάς ξεχωριστά ας αναλάβει τις ευθύνες του για όσα έκανε ή δεν έκανε για να αποτρέψει τον φασισμό. Για όσες φορές βολικά σιώπησε γιατί ένιωθε πως δεν τον αφορά και κυρίως για όσες φορές θώπευσε τον φασισμό με ωραίες λέξεις και επιτηδευμένο περιτύλιγμα. Τα ναι μεν αλλά, οι υποσημειώσεις και οι παρενθέσεις, όταν μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα, δεν έχουν χώρο σε μία κοινωνία που θέλει να χαρακτηρίζεται ανθρώπινη. Στο σημείο που φτάσαμε λοιπόν τα πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομά τους. Ο ρατσισμός ως ρατσισμός, η ξενοφοβία ως τέτοια και ο φασισμός, φασισμός. Η Ακροδεξιά είναι βολική για το πολιτικό σύστημα για να αποσείσει τις ευθύνες που έχει για την ανεπάρκεια λύσεων και να παρουσιάσει ως τον εχθρό και τη ρίζα όλων των κακών, το ξένο, το διαφορετικό. Γι’ αυτό τον λόγο για χρόνια θωπεύεται και καλλιεργείται από τους υπόλοιπους χώρους. Οι μασκοφόροι της Λεμεσού δεν ήταν λοιπόν μία ομάδα τραμπούκων χούλιγκαν, αλλά πρόσωπα με ξεκάθαρο ιδεολογικό προσανατολισμό, που ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν και ποιους στόχευαν. Η ανεπάρκεια της Πολιτείας γύρω από τα όσα εκτυλίχθηκαν τις τελευταίες μέρες είναι από μόνη της ανησυχητική. Για όσα σημειώθηκαν πρώτα στη Χλώρακα και έπειτα στη Λεμεσό υπάρχουν και πολιτικές ευθύνες που θα πρέπει να αναλάβουν όσοι υποβάθμισαν τον κίνδυνο αλλά και όσοι βολικά καλλιέργησαν τη ρατσιστική ρητορική στη δημόσια σφαίρα.
Σε ένα σοβαρό κράτος, υπάρχει η νομιμότητα, υπάρχουν διεθνείς συμβάσεις που διέπουν το προσφυγικό. Αυτές τις συμβάσεις τις έχει υπογράψει η χώρα μας και δεν πρέπει να αγνοεί ότι ο κάθε πρόσφυγας έχει δικαιώματα που πρέπει να τυγχάνουν σεβασμού. Μας σόκαρε, η ευκολία με την οποία ο Μαρίνος Σιζόπουλος άφηνε δημοσίως να εννοηθεί πως κάποιοι δεν δικαιούνται τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, προφανώς είτε γιατί είναι ξένοι είτε γιατί παράτυπα βρέθηκαν στον τόπο μας. Όμως όλη αυτή η ρητορική δεν εμφανίστηκε σήμερα. Είχε ξεκινήσει πολύ καιρό πριν, όταν η ίδια η Πολιτεία μέσω δηλώσεών της, διά του αφηγήματός της και των υπονοιών της παρουσίαζε κάθε ξένο ως εγκληματικό στοιχείο, εντεταλμένο της Άγκυρας, ακόμα και τρομοκράτη. Τον Μάιο του 2020, ο τότε υπουργός Εσωτερικών Νίκος Νουρής αποκάλυπτε από την τηλεόραση ότι 17 τρομοκράτες του Isis βρίσκονται στη Μενόγεια. Αντί να παραιτηθεί για τα όσα ψευδώς έλεγε δημοσίως, προκαλώντας τον πανικό σε πολίτες, συνέχιζε ακάθεκτος, χαρακτηρίζοντας το μεταναστευτικό ως τον τρίτο Αττίλα που είναι «ο πιο επικίνδυνος» και προειδοποιούσε για γκετοποίηση της παλιάς Λευκωσίας όπου φατρίες εκκολάπτονταν στην περιοχή. Δήλωση την οποία ουδέποτε επιβεβαίωσε στην «Κ» η Αστυνομία. Την ανεπάρκεια μιας κυβέρνησης να χειριστεί ψύχραιμα και με συγκεκριμένες πολιτικές το μεταναστευτικό την κάλυπτε με βαρύγδουπες δηλώσεις που παρουσίαζαν τον «ξένο» ως τον κύριο εχθρό για όσα κακώς συμβαίνουν στον τόπο. Και φρόντισε αυτή η κυβέρνηση να οδηγήσει άτομα σε Κέντρα Φιλοξενίας όπως στο Πουρνάρα, για να ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης. Αγνόησε ακόμη και όσα ποινικά θα έπρεπε να βαραίνουν ιδιοκτήτες συγκροτημάτων που εκμεταλλεύονταν τους ξένους για να πλουτίσουν. Για όσα θλιβερά συνέβαιναν για παράδειγμα στο περιβόητο κτίριο St. Nicolas στη Χλώρακα και βολικά για καιρό αγνόησαν. Όμως η κανονικοποίηση του ρατσισμού δεν βαραίνει μόνο την κυβέρνηση. Πολλοί ήταν εκείνοι που φρόντισαν να εκμεταλλευθούν την οργή του κόσμου. Από τους βουλευτές του ΔΗΚΟ Μυλωνά, Κουλία, Σαββίδη που συμπλέουν συχνά στη Βουλή με το ΕΛΑΜ αλλά και νέα πρόσωπα όπως ο Μάριος Πελεκάνος, ο οποίος με τη ρητορική του για «απελάσεις τώρα» και «παραμύθι ενσωμάτωσης» κατάφερε να βρίσκεται πλέον στην ηγεσία του μεγαλύτερου κόμματος. Του κόμματος που κυβερνούσε δέκα χρόνια και όφειλε να βρει λύσεις διαχείρισης του μεταναστευτικού. Ένα κόμμα που ως αντάλλαγμα για το γεγονός ότι το ΕΛΑΜ τους στήριξε για να εκλεγεί στην Προεδρία της Βουλής η Αννίτα Δημητρίου όχι μόνο τους έδωσε μία ad hoc επιτροπή για το δημογραφικό πρόβλημα, το οποίο ξερνά σχεδόν κάθε βδομάδα fake news και παραπληροφόρηση αλλά φρόντισε να κανονικοποιήσει τη ρητορική τους. Δυστυχώς, κάποιοι βουτώντας στα λασπόνερα θεώρησαν πως μπορούν να έχουν πολιτικό όφελος. Σήμερα βεβαίως θερίζουμε τα μαχαίρια από τις θύελλες που έσπειραν. Κανονικοποιώντας όχι μόνο τον ρατσισμό, αλλά και τη βία στη συνείδηση της κοινωνίας.
