Οι μικροπολιτικοί

«Ουαί και αλλοίμονο, αν η πολιτική μετατραπεί σε επιστήμη, δεν θα υπάρχει σταματημός» έλεγε την προηγούμενη βδομάδα από το βήμα της Βουλής ο Ανδρέας Θεμιστοκλέους, όταν συζητούσαν το επίμαχο θέμα των εκποιήσεων. Ήταν μία προειδοποιητική βολή προς τους βουλευτές και την στάση που θα τηρούσαν, υπενθυμίζοντάς τους πως δεν είναι διορισμένοι από τον Σύνδεσμο Τραπεζών Κύπρου αλλά είναι αντιπρόσωποι του λαού και αυτόν, όφειλαν να εξυπηρετούν. Εξηγούσε ότι παρά το ότι η πλειοψηφία των βουλευτών θεωρούσε θέσφατο ό,τι τους έλεγαν «οι πάνσοφοι διοικητές με 17 πτυχία και 20 δημοσιεύσεις» και το «κατάπιναν αμάσητο» επί μνημονίου, η Κύπρος ακόμη και σήμερα δεν εξήλθε πλήρως της κρίσης.

Η τοποθέτηση του επανέφερε αναμφίβολα τις μνημονιακές μνήμες και δυστυχώς υπενθύμισε το πόσο ανεπαρκής φάνηκε τότε και η Βουλή. Τότε που καταψήφιζαν με ευκολία νομοσχέδια για να γυρίσουν τα μεσάνυχτα –πανικόβλητοι υπό τον φόβο της κατάρρευσης– να τα υπερψηφίσουν. Τότε που διάβαζαν ώς τη σελίδα 63, ψήφιζαν και στη συνέχεια διαμαρτύρονταν πως είχαν παραπλανηθεί. Τότε που ήθελαν να στείλουν ηχηρό μήνυμα στην Τρόικα μέσα από κουτοπονηριές και ψευτοτροπολογίες.

Όμως αυτό που εκτυλίχθηκε στη Βουλή εκείνη τη μέρα κατέδειξε πως τίποτα δεν άλλαξε σε θέμα τακτικισμού την τελευταία δεκαετία. Αυτό δεν έχει να κάνει με το αν κάποιος συμφωνούσε ή όχι με την επίμαχη πρόταση νόμου που συνδιαμόρφωσαν οι 33 βουλευτές. Σημασία έχουν οι σκοπιμότητες πίσω από την παράσταση που στήθηκε όλες εκείνες τις μέρες. Ο Αλέκος Τρυφωνίδης που ολοφυρόταν για τις κακές τράπεζες, ο Αλέκος Τρυφωνίδης που συνδιαμόρφωσε με το κόμμα του την επίμαχη πρόταση θυμήθηκε την ώρα της Ολομέλειας να αλλάξει γνώμη και να αποσύρει την υπογραφή του κόμματός του καθώς αυτό όπως είπε θα οδηγούσε την κυπριακή οικονομία σε περιπέτειες. Ελπίζουμε ο κατά τα άλλα ταύρος μαινόμενος Τρυφωνίδης στην Επιτροπή Οικονομικών και αρνάκι στην Ολομέλεια, όντως να άλλαξε γνώμη σκεπτόμενος το δημόσιο συμφέρον και όχι να ήταν όπως διαρρέεται ένα καλοστημένο σχέδιο εκβιασμού της ΔΗΠΑ που ήθελε «να δώσει 2-3 χαστούκια στον Νίκο Χριστοδουλίδη ούτως ώστε να τη λαμβάνει περισσότερο υπόψη». Ο Παύλος Μυλωνάς, ο οποίος συνυπέγραφε με άλλους δύο συναδέλφους του του ΔΗΚΟ την πρόταση, μας έλεγε ενώπιον της βουλής πως έχει θέμα συνείδησης για το αν θα ψηφίσει ή όχι και πως θα μας ενημερώσει στη συνέχεια για να έχει τάχα μου «suspense» η Ολομέλεια. Και κυρίως το αλαλούμ με τον Μαρίνο Σιζόπουλο. Που ενώ συνυπέγραφε την επίμαχη πρόταση, στο παρασκήνιο συμφωνούσε με τα άλλα δύο συγκυβερνώντα κόμματα πως θα την καταψηφίσει. Και τελικά τη μία ψήφιζε υπέρ της και στη συνέχεια αποχή! Μία εικόνα που έστελνε το μήνυμα πως εκ του ασφαλούς και κουτοπόνηρα καταψήφιζαν για να κερδίσουν πολιτικούς πόντους και ήταν έτοιμοι να απέχουν στο ενδεχόμενο που η πρόταση θα μπορούσε να υπερψηφιστεί.

Τώρα που καταλάγιασε η σκόνη των όσων εκτυλίχθηκαν την περασμένη βδομάδα με τις εκποιήσεις, καλό είναι να δούμε και τη μεγαλύτερη εικόνα. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να συνυπολογίσει πόσο αξιόπιστοι συνεταίροι είναι και πόσο θα τον στηρίξουν στις πραγματικά δύσκολες στιγμές. Οι εκβιασμοί στους διορισμούς, οι επικίνδυνοι ακροβατισμοί στο ζήτημα των εκποιήσεων είναι τα συμπτώματα μιας εξόχως προβληματικής συμμαχίας.

Και τα όσα εκτυλίχθηκαν στη βουλή είναι μάλλον ένα trailer των όσων θα διαδραματιστούν μόλις υπάρξουν εξελίξεις στο κυπριακό. Γιατί ενώ ο Νίκος Χριστοδουλίδης διακηρυκτικά δηλώνει έτοιμος για επανέναρξη των συνομιλιών και συνέχιση από εκεί που μείναμε, ερώτημα είναι πόσο έτοιμοι είναι να τον στηρίξουν οι συνοδοιπόροι του. Θα δεχτεί άραγε ο Μαρίνος Σιζόπουλος διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία; Θα συμφωνήσει ο Νικόλας Παπαδόπουλος με τις επιτευχθείσες συγκλίσεις; Και αν ο ίδιος συναινέσει, θα μπορέσει άραγε να πείσει το κόμμα του, όταν πριν λίγες μέρες αδυνατούσε να πείσει τρεις βουλευτές του πόσο «επικίνδυνη για την οικονομική σταθερότητα» ήταν η πρόταση που συνυπέγραφαν; Οι φανφάρες περί διάσωσης του δανειολήπτη θα μετατραπούν σε κινδυνολογία εθνικού αφανισμού. Θα θυμηθούν ότι όλοι οι πρόσφυγες πρέπει να πάνε στα σπίτια τους, θα μας εξηγήσουν ότι η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία είναι ρατσιστική και θα μας οδηγήσουν σε ακόμη μία ήττα. Την ήττα που ισοδυναμεί με τον δικό μας συμβιβασμό για την απώλεια της μισής μας πατρίδας.

Ο Ανδρέας Θεμιστοκλέους ανησύχησε μπας και η πολιτική μετατραπεί σε επιστήμη. Αυτό που έπρεπε να ανησυχεί όλους εμάς που τους παρακολουθήσαμε είναι πως μέρος του πολιτικού συστήματος, τείνει να μετατρέψει την πολιτική σε τυχοδιωκτισμό. Και τον λαϊκισμό σε επιστήμη.