Της Μαρίνας Οικονομίδου
Τον Ιούνιο του 2021, μία νέα κόντρα άνοιγε στο –ήδη ταλαίπωρο από τον μακρύ προεκλογικό των βουλευτικών– πολιτικό σκηνικό. Ο Μαρίνος Σιζόπουλος αρνείτο πεισματικά να συγκαλέσει συνεδρία της επιτροπής Άμυνας καθώς έθετε ως προϋπόθεση να εξαιρεθεί από την σύνθεσή της ο πρόεδρος του ΕΛΑΜ Χρίστος Χρίστου. Δεν ανεχόταν να έχει άποψη και γνώση για ευαίσθητα θέματα επί των οποίων συζητούσε και αποφάσιζε η επιτροπή Άμυνας κάποιος που, όπως έλεγε, δεν υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία αλλά εκτελούσε χρέη σωματοφύλακα σε αρχηγό εγκληματικής οργάνωσης. Ήταν ακόμη ένα από τα πολλά επεισόδια στη διαμάχη μεταξύ του ΕΛΑΜ και της ΕΔΕΚ. Μιας κόντρας της οποίας τα κίνητρα ομολογουμένως αμφισβητήθηκαν πολλές φορές. Αμφισβητήθηκαν γιατί, μέχρι και το 2019, όταν δηλαδή η έδρα της ΕΔΕΚ στην ευρωβουλή κινδύνευε από την δυναμική που παρουσίαζε το ΕΛΑΜ, τα δημοκρατικά αντανακλαστικά του Μαρίνου Σιζόπουλου ουδέποτε επηρεάστηκαν από την παρουσία του Χρίστου Χρίστου. Του προσώπου που ανήκε στην στενή φρουρά του φιλοχουντικού Νίκου Μιχαλολιάκου. Αυτού δηλαδή που δήλωνε υπερήφανα «σπορά των ηττημένων του 1945». Ούτε βέβαια ενοχλήθηκε για την παρουσία ενός κόμματος που αυτοχαρακτηριζόταν ως η Χρυσή Αυγή της Κύπρου.
Χρειάστηκε να παιχτεί η έδρα της η ΕΔΕΚ στην ευρωβουλή για να αντιληφθεί έντρομος, πως η Χρυσή Αυγή είναι ένα νεοναζιστικό μόρφωμα που βαρύνεται και με εγκλήματα κοινού ποινικού δικαίου. Μόνο τότε άρχισε να διερωτάται αν το ΕΛΑΜ καταδικάζει την δράση της ΕΟΚΑ Β΄ και του Γρίβα. Όμως την ίδια ώρα, ανταγωνιζόταν αυτό το ακροδεξιό μόρφωμα στο ποιος θα πουλήσει καλύτερα μαθήματα πατριωτισμού. Τη μια, παρουσιαζόταν χέρι-χέρι με το ΕΛΑΜ έξω από την ελληνική πρεσβεία για την περιβόητη παράσταση του ΘΟΚ στην Σαλαμίνα, την άλλη ζητούσε μαζί με το ΕΛΑΜ να κλείσει το οδόφραγμα της Δερύνειας. Άλλοτε απέστελλε συγχαρητήρια στον ακροδεξιό Μάριο Σαλβίνι και κυρίως καταδίκαζε μαζί του την διζωνική/ δικοινοτική ομοσπονδία ως μορφή λύσης. Επανέλαβε μάλιστα την καταδίκη του ο Μαρίνος Σιζόπουλος στην διζωνική/ δικοινοτική ομοσπονδία και σήμερα, ενόσω ο πρόεδρος –τον οποίο στήριξε για να εκλεγεί– προσπαθούσε να πείσει την διεθνή κοινότητα ότι η πλευρά μας είναι έτοιμη για επανέναρξη των συνομιλιών.
Όσοι γράφαμε για τον κίνδυνο της ενίσχυσης του ΕΛΑΜ τα τελευταία χρόνια, περιοριζόμασταν στη ζημιά που η παρουσία του θα προκαλούσε στην κοινωνία. Δεν υπολογίσαμε πως αντί να περιθωριοποιήσει το ΕΛΑΜ, το κομματικό σκηνικό μαϊμουδίζει πλέον επικίνδυνα τις θέσεις του.
Η μεγάλη αποκάλυψη έγινε πριν από λίγες μέρες, με την πρόσκληση του Δήμου Αμμοχώστου προς τον Σουλεϊμάν Ουλουτσάι και τις αντιδράσεις που καταγράφηκαν. Η ΕΔΕΚ ξεκαθάρισε πως δεν πρόκειται να παρευρεθεί στην εν λόγω εκδήλωση, ενώ ο πρόεδρος του ΕΛΑΜ Χρίστος Χρίστου, ο οποίος εξηγούσε την θέση του για δέκα λεπτά σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων, διερωτήθηκε «ποιες είναι οι προθέσεις του συγκεκριμένου ανθρώπου» και κάλεσε τον Ουλουτσάι, αν πάει, να καταδικάσει την συνεχιζόμενη κατοχή από το βήμα, αναγνωρίζοντας την ύπαρξη μόνο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κανείς από αυτούς δεν αντιλήφθηκε πως η παρουσία Ουλουτσάι σε αντικατοχική εκδήλωση του Δήμου Αμμοχώστου στέλνει σαφές μήνυμα καταδίκης της εισβολής και καταδικάζει τα τετελεσμένα που πραγματοποιεί η Άγκυρα στο Βαρώσι. Πως η παρουσία του θα ήταν το πιο δυνατό μήνυμα απέναντι στην Αμμόχωστο που χάνεται. Πλέον δεν ξέρω αν οι τοποθετήσεις τους έχουν να κάνουν με την περιορισμένη τους πολιτική αντίληψη, τις αγκυλώσεις τους που τους τυφλώνουν ή αν συνειδητά επιλέγουν να λένε ψέματα. Το σίγουρο είναι πως οι πολιτικές τους όχι μόνο σπέρνουν τον φόβο και καλλιεργούν το μίσος, αλλά επιβεβαιώνουν ότι καμία μορφή λύσης γι’ αυτούς δεν θα ήταν ποτέ αποδεχτή. Τι άλλο σημαίνει όταν αρνούνται να συνυπάρξουν με τους ισχυρότερους συμμάχους μας για λύση, τους Τουρκοκύπριους;
Όλοι αυτοί φάνηκαν ήδη μικρότεροι των περιστάσεων. Κάποιοι έκτισαν καριέρες στην άρνηση, άλλοι κατάφεραν να διοχετεύσουν το δηλητήριό τους στην κοινωνία, μοιράζοντας εισαγωγικά και πουλώντας μακροχρόνιο. Το ερώτημα είναι η υπόλοιπη κοινωνία, που δεν έχει συμβιβαστεί με την κατοχή, που δεν έχει αποδεχτεί την διαίρεση, τι πρόκειται να κάνει για να αποτρέψει την πολιτική μας κατρακύλα. Κυρίως όμως, τι προτίθεται να κάνει ο πρόεδρος που ενώ διακηρυκτικά δηλώνει έτοιμος για επανέναρξη των συνομιλιών, περικυκλώνεται από ψευδοπολιτικούς που για να επιβιώσουν πολιτικά λειτουργούν ηθελημένα ή άθελα, ως πέμπτη φάλαγγα απέναντι στη λύση.
