Επιτήδεια εκδούλευση

Tο κοστούμι του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του Αβέρωφ Νεοφύτου, έλεγε την περασμένη εβδομάδα σε συνέντευξή του στον «Πολίτη» ο υπουργός Συγκοινωνιών Γιάννης Καρούσος, όταν κλήθηκε να μιλήσει για τις προεδρικές εκλογές. Όταν ρωτήθηκε αν ενδιαφέρεται για την προεδρία του κόμματος δεν το απέκλεισε, όμως υποστήριξε πως προτεραιότητά του στον Συναγερμό είναι να εκλεγεί ο Αβέρωφ Νεοφύτου στην προεδρία το 2023. Μία selfie του υπουργού με τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ περιλαμβανόταν στη συνέντευξη για να κάνει και τον πιο δύσπιστο να πειστεί για την τυφλή πίστη Καρούσου στον ηγέτη του Συναγερμού.

Δεν μπορώ να υπολογίσω ποια θα ήταν η αντίδραση του Προέδρου Αναστασιάδη, όταν διάβαζε μια συνέντευξη που στην ουσία έλεγε «ο βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο βασιλιάς». Όταν δηλαδή θα διαπίστωνε πως ο υπουργός που διόρισε, έχει ήδη ξεκινήσει να κάνει προεκλογικό για τον επόμενο υποψήφιο. Όταν διαπίστωσε, πως ενώ έχει ακόμα έναν χρόνο διακυβέρνησης και υλοποίησης πολιτικών, οι δικοί του υπουργοί έχουν ξεκινήσει να καταθέτουν διαπιστευτήρια αλλού, αντί να κάνουν αυτό για το οποίο έχουν διοριστεί: να επικεντρωθούν στη δουλειά τους και να υλοποιήσουν το έργο τους.

Μπορώ να υποθέσω όμως πώς εισπράττει η κοινωνία όλη αυτή την πρόκληση. Όχι μόνο γιατί ο κ. Καρούσος στο Πολιτικό Γραφείο του περασμένου Δεκέμβρη ολοφυρόταν πως ο προεκλογικός του Νίκου Χριστοδουλίδη δυσκολεύει το έργο της κυβέρνησης. Είναι πρόκληση κυρίως για την αποκάλυψη των πραγματικών τους προθέσεων. Γιατί όταν ένα υφιστάμενο μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου νιώθει την ανάγκη να πει πως προτεραιότητά του είναι η εκλογή του επόμενου, αγνοώντας ότι έχει έναν χρόνο θητείας ακόμα, δύο τινά υπάρχουν: Είτε ότι μόνος στόχος είναι η αγκίστρωση στην εξουσία, είτε ότι μέσω των κομματικών διαπιστευτηρίων επιδιώκει να κερδίσει κάτι σε αντάλλαγμα. Όπως για παράδειγμα το δακτυλίδι για την προεδρία του ΔΗΣΥ, και στις δύο περιπτώσεις, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι το να κάνουν τη δουλειά για την οποία κλήθηκαν αποτελεί υποσημείωση.

Υποσημείωση, καθώς μέχρι τώρα έχουμε παρακολουθήσει όλα τα στελέχη να καταθέτουν διαπιστευτήρια στον ηγέτη του ΔΗΣΥ. Δεν έχουμε όμως δει τι προτίθεται να κάνει ο Αβέρωφ Νεοφύτου για τον τόπο. Θα είναι ο συνεχιστής του Νίκου Αναστασιάδη στο Κυπριακό; Θα επιδιώξει συμμαχίες για την επίλυσή του; Αν ναι, με ποιο κόμμα; Με το ΕΛΑΜ που το περιλαμβάνει στους συμμάχους ή με το ΑΚΕΛ που ήδη έχει ξεκαθαρίσει ότι το αποκλείει από τη συζήτηση; Θα επιχειρήσει νέες τομές στην εσωτερική διακυβέρνηση; Θα αλλάξει για παράδειγμα το Γενικό Σύστημα Υγείας με το οποίο ως πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος εξέφραζε διαφωνίες; Θα υλοποιήσει μεταρρυθμίσεις ή απλώς για τον επόμενο χρόνο θα ακούμε τους χειροκροτητές του να επαναλαμβάνουν ότι «μάτωσε» για το καλό του τόπου και πως το γεγονός ότι έχει συνδεθεί με το παρασκήνιο δεν είναι απολύτως κακό;

Αν προτεραιότητά τους, όπως λέει και ο κ. Καρούσος, είναι η εκλογή Αβέρωφ Νεοφύτου το 2023, ας εργαστούν για την υλοποίηση πολιτικών. Ένα κόμμα ανοικτό στην κοινωνία, ένα κόμμα φιλελεύθερο δεν θα έπρεπε να χρειάζεται να καταθέτει διαπιστευτήρια σε ηγέτες, αλλά να προάγει θέσεις και αρχές. Αυτό επιδιώκει η κοινωνία και αυτό αποτυπώνουν άλλωστε και οι δημοσκοπήσεις.

Ένα σύγχρονο κράτος πρέπει να βλέπει με επιφύλαξη την προσωπολατρία. Γιατί η γενιά που απέχει, είναι και εκείνη που δεν κατάλαβε ποτέ γιατί ο Μακάριος βρισκόταν στους τοίχους των αιθουσών διδασκαλίας. Είναι η γενιά που βλέπει με καχυποψία όσους καπηλεύονται τον κληριδισμό, όσους δηλώνουν τυφλή πίστη στην κυπριανική σχολή. Είναι εκείνοι που δυσφορούν με όσους κρατούν το αριστερόμετρο και όσους το 2022 εξακολουθούν να καταθέτουν διαπιστευτήρια σε ηγέτες.

Και αν τα συναγερμικά στελέχη δεν αναθεωρήσουν όλη αυτή τη στάση που ακολουθούν για το καλό του τόπου τους, για να ωριμάσουμε δηλαδή πολιτικά, απεγκλωβισμένοι από εθνοσωτήρες και επικεντρωμένοι σε αρχές και θέσεις, ας το κάνουν για τον εαυτό τους. Γιατί, αν βγουν έξω από τον σκληρό πυρήνα του κόμματος, θα διαπιστώσουν πως η υπόλοιπη κοινωνία έχει συμπεράνει πως δεν θέλουν να πάρουν τον τόπο μπροστά, αλλά να διατηρήσουν πόστα και αξιώματα. Και ίσως να διαπιστώσουν με σκληρό τρόπο πως αυτή η κοινωνία βλέπει με αποστροφή όλη αυτή την επιτήδεια εκδούλευση.