Της Μαρίνας Οικονομίδου
Δεν γνωρίζω αν η Πινδάρου αιφνιδιάστηκε, όταν άκουγε το πρωί της Παρασκευής τον Αλέκο Τρυφωνίδη να λέει στην Κατερίνα Ηλιάδη πως «Αβέρωφ και Αναστασιάδης [πρέπει] να προσκυνούν κάθε μέρα και να κάνουν μετάνοιες σε μας, όχι να κάνουν παράπονο». Μία τοποθέτηση που προέκυψε όταν η δημοσιογράφος ανέφερε στον θερμόαιμο βουλευτή το παράπονο του ΔΗΣΥ προς τη ΔΗΠΑ για το γεγονός ότι στηρίζουν τον Νίκο Χριστοδουλίδη έναντι του Αβέρωφ Νεοφύτου.
Δεν νομίζω να έπεσαν πολλοί από τα σύννεφα, όταν ο κ. Τρυφωνίδης αποκάλυψε εμμέσως πως οι σχέσεις Δημοκρατικού Συναγερμού και Δημοκρατικής Παράταξης δεν βασίζονταν ποτέ σε κοινές αρχές και αξίες, αλλά σε αλληλοεξυπηρέτηση συμφερόντων. Η ΔΗΠΑ προφανώς και επωφελήθηκε με διορισμούς ημετέρων και άπλετη εξουσία όμως για όλα αυτά έδωσε ανταλλάγματα. Οι Καρογιανικοί ήταν ένας λόγος που ο Νικόλας Παπαδόπουλος έμεινε εκτός β΄ γύρου –διευκολύνοντας τον Αναστασιάδη να επανεκλεγεί– και ένας σημαντικός παράγοντας για τον οποίο το κοινό μέτωπο της αντιπολίτευσης που στηνόταν μέχρι την παραμονή των εκλογών κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος την επόμενη μέρα. Μεταξύ κατεργαρέων, λοιπόν, ας υπάρχει ειλικρίνεια.
Η ΔΗΠΑ είναι επίσης το κόμμα που δηλώνει πιστό στις παρακαταθήκες του Σπύρου Κυπριανού. Του πολιτικού προσώπου που ανακάλυψε την αξία της κομματικής ταυτότητας. Για την περιβόητη κομματική ταυτότητα που αποτελούσε προϋπόθεση για πρόσληψη στο Δημόσιο, πολλά συναγερμικά στελέχη μιλούσαν απαξιωτικά και σκωπτικά. Όμως εδώ είναι ενδιαφέρον να εντοπίσουμε ποιοι από αυτούς που κάποτε γελούσαν και έψεγαν το ΔΗΚΟ για την επινόηση της κομματοκρατίας ερυθριούν από ντροπή σήμερα. Όχι για τα όσα είπε ο Τρυφωνίδης περί τεμενάδων. Ούτε γιατί θυμήθηκαν πως η ΔΗΠΑ είναι κακή μόλις ο Βασίλης Πάλμας έδειξε την προτίμησή του προς τον Νίκο Χριστοδουλίδη και πίεσαν για την παραίτησή του. Να ντρέπονται για το ότι ο Συναγερμός, το κόμμα που υποσχέθηκε εκείνες τις μεταρρυθμίσεις, που θα οδηγήσουν στην αξιοκρατία, ακολουθεί πλέον με μαθηματική ακρίβεια τη συνταγή του Σπύρου.
Κορυφή στο παγόβουνο ήταν το πρόσφατο σκάνδαλο βολέματος της πρώην αθλήτριας και αριστίνδην υποψήφιας του ΔΗΣΥ για τις βουλευτικές εκλογές, την οποία παράτυπα αναβάθμισαν από Ε5 σε Α8 κλίμακα. Θα αναμέναμε πως κάποιος θα έβρισκε το θάρρος να απολογηθεί μετά την αποκάλυψη, ιδιαίτερα όταν αυτή η περίπτωση θα εξεταστεί από τις αστυνομικές αρχές. Όμως μας κούνησε με ύφος το δάκτυλο η βουλεύτρια του ΔΗΣΥ Ρίτα Σούπερμαν, εξηγώντας πως η εν λόγω αθλήτρια πρόσφερε τα μέγιστα στον κυπριακό αθλητισμό. Πολλοί άλλοι αθλητές πρόσφεραν τα μέγιστα. Αθλητές οι οποίοι προφανώς δεν ανήκουν στο κόμμα της και γι’ αυτό κανένας δεν ένιωσε την ανάγκη να τους βολέψει μέσω παρατυπιών.
Το ίδιο προκλητικά απάντησαν όταν αποκαλύφθηκε και η υπόθεση των τεσσάρων συνεργάτιδων του Προέδρου το προηγούμενο διάστημα. Των πολιτικών διορισμών που ενώ τα καθήκοντά τους τερματίζονται με τη λήξη της θητείας Αναστασιάδη, επιχειρήθηκε να μετατραπούν σε αορίστου χρόνου για να μείνουν στο Δημόσιο μέχρι να συνταξιοδοτηθούν.
Ένα συρφετό κομματοκρατίας, όπου ο πιο στενός κύκλος κάπου και κάπως πάντα βολεύεται. Από τον Γιάννη Γιαννάκη που με πλαστό απολυτήριο διορίστηκε επίτροπος Εθελοντισμού, στους άριστους των αρίστων όπου ο ένας εξ αυτών κατέληξε στη φυλακή. Ένα κομματικό βόλεμα από την εποχή που η Σάβια Ορφανίδου, επιλέχθηκε να μετακινηθεί στο γεμάτο κύρος πόστο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων στο Λουξεμβούργο, μέχρι και το μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΔΗΣΥ που αποφάσισε αυθαίρετα να εγκατασταθεί και να πληρώνεται ως αποσπασμένη δασκάλα στις Βρυξέλλες.
Δεν αναμέναμε βεβαίως πως η αξιοκρατία θα εφαρμοζόταν ως εκ θαύματος. Αναμέναμε τουλάχιστον να μην επικρατούσε όλη αυτή η υποκρισία. Υποκρισία, δεδομένου ότι αυτό ήταν το κόμμα που υποσχέθηκε πως θα μας μεταρρύθμιζε. Που θα φρόντιζε ώστε οι καλύτεροι να μπαίνουν αξιοκρατικά σε θέσεις κλειδιά για να πάρουν τον τόπο μπροστά. Γι’ αυτούς λοιπόν τους λόγους διερωτόμαστε αν υπάρχει κανείς στον ΔΗΣΥ από εκείνους που σνόμπαραν το ρουσφέτι του Σπύρου, που ολοφύρονταν με τα τσιεκκούθκια του Χριστόφια και διαμαρτύρονταν για το «Androsandhispeople»που να ένιωσε έστω και για μια στιγμή ντροπή, όταν διαπίστωσε πως το κράτος μας συναγερμοποιήθηκε πλήρως στη διάρκεια της δικής τους φρουράς. Ιδιαίτερα όταν αντιλήφθηκαν ότι συναγερμοποιήθηκε ούτε με τους πιο ικανούς, ούτε με τις διαφανείς διαδικασίες.