Του Γιάννη Ιωάννου
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, σε μια παραλλαγή της κλασικής ιστορίας του Καρόλου Ντίκενς, ηγεσία και πολιτικό προσωπικό της χώρας θα επισκεφθούν τα τρία πνεύματα των Χριστουγέννων. Των περσινών, των εφετινών και των Χριστουγέννων της επόμενης χρονιάς. Το περσινό πνεύμα ασφαλώς φέρνει μέσα του τις εικόνες της κορύφωσης της προεκλογικής εκστρατείας των προεδρικών του Φεβρουαρίου του 2023. Για νικητές και ηττημένους είναι μια υπενθύμιση του πώς κινήθηκε το πολιτικό σύστημα σε αυτή την ενδιαφέρουσα αναμέτρηση και –επιπλέον– μια στιγμή περισυλλογής για όλους σε σχέση με το πώς διαμορφώνεται κάποιους μήνες μετά. Για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας αποτελεί κατ’ εξοχήν και το μέτρο σύγκρισης των προεκλογικών εξαγγελιών σε σχέση με το τι γίνεται delivery –μια διάσταση που οφείλει να προβληματίσει για σειρά λόγων και όχι μόνο για λόγους αντιπολίτευσης αλλά για την απόσταση μεταξύ της εξαγγελίας του νέου και της πολιτικής πρακτικής, παλαιάς κοπής.
Το φετινό πνεύμα των Χριστουγέννων δεν είναι μελαγχολικό, όπως εκείνο που σε ταξιδεύει σε αλλοτινούς εορτασμούς. Είναι ο ξέφρενος διασκεδαστής της παρούσας πραγματικότητας που αλληγορικά σε εκθέτει –όπως και το πνεύμα της συγγραφής του Ντίκενς– σε εκείνες τις καταστάσεις που είτε αρνείσαι να δεις είτε αδυνατείς να αλλάξεις. Και αφορούν κυρίως σε ζητήματα που χρήζουν άμεσης βελτίωσης, στη διόρθωση λαθών αλλά και συμπεριφορών που απορρέουν από τις εγγενείς αδυναμίες. Το φετινό πνεύμα προειδοποιεί πάντα και στην προκείμενη εκείνο το reality сheck στο οποίο μας υποβάλλει είναι η συνειδητοποίηση της δύσκολης πραγματικότητας τόσο στο Κυπριακό όσο και στην καθημερινότητα του πολιτικού μας βίου, ο οποίος έχει εισέλθει, ανεπιστρεπτί, στη διάσταση της εικόνας και της μεταπολιτικής. Και έχει αλληγορικά αλλά και ουσιαστικά εξαιρετική σημασία αυτή η προειδοποίηση να γίνει κατανοητή, γιατί αν αλλάξει κανείς προς το καλύτερο ακόμη και την τελευταία στιγμή όπως ο Εμπενίζερ Σκρουτζ τότε έχει κερδίσει, και στην προκείμενη, αν το πολιτικό μας σύστημα βελτιωθεί προς το καλύτερο κερδίζουν και η κοινωνία και η Κύπρος.
Το πνεύμα των επόμενων Χριστουγέννων είναι πάντα ο σκοτεινός χαρακτήρας της Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας. Σχεδόν σε κάθε εικονογραφημένη έκδοση στον δυτικό κόσμο ομοιάζει με τον σκληρό, μαυροφόρο κουκουλοφόρο που παραπέμπει στον Άδη. Είναι αυτό το οποίο ουσιαστικά δείχνει στον κ. Σκρουτζ τον φυσικό του τέλος όχι μόνο ως γεγονός θανάτου αλλά και σε σχέση με την υστεροφημία του αλλά και την τροπή που έχει πάρει η μίζερη ζωή του. Το πνεύμα των επόμενων Χριστουγέννων στην Κύπρο μάς δείχνει προς το ιστορικό κλείσιμο του Κυπριακού, όπως το γνωρίσαμε, που πρακτικά σε κάποια επόμενα Χριστούγεννα τα επόμενα χρόνια θα σηματοδοτήσει και την οριστική διχοτόμηση της πατρίδας μας. Μας δείχνει ακόμη και προς την κατεύθυνση του κοινωνικού μετασχηματισμού της πατρίδας μας και της κοινωνίας μας σε μια ενεργή κατάσταση όπου θα υπάρχει εξέλιξη αλλά χωρίς πρόοδο. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Καλό θα ήταν αυτά τα Χριστούγεννα όλοι μας, συλλογικά, κοινωνία, πολιτική ηγεσία και εξουσία στην Κύπρο να συνειδητοποιήσουμε το πνεύμα όχι μόνο των εορτών αλλά και το ηθικό δίδαγμα του κλασικού βιβλίου του Καρόλου Ντίκενς. Κάθε χρόνο, τέτοιο καιρό, γράφω και επαναλαμβάνω γι’ αυτό το βιβλίο που δεν αποτελεί απλώς τη σκιαγράφηση ενός τσιγκούνη τύπου όπως του Εμπενίζερ Σκρουτζ αλλά μια σπουδαία διδακτική αλληγορία για την ίδια την ζωή, τα όρια της και την ανάγκη για αυτοβελτίωση, πρόοδο αγώνα για καλύτερα πράγματα.
Χρόνια Πολλά λοιπόν και ας ελπίσουμε πως του χρόνου, του παραχρόνου και του αντιχρόνου θα έχουμε –εκτός από υγεία– ελεύθερη πατρίδα, καλύτερη ζωή και, σημαντικότερα, προοπτική για εμάς και τα παιδιά μας.
Twitter: @JohnPikpas
