Το Μεγάλο Όχι

Κάνεις μια ανάρτηση στην οποία προσαρμόζεις τα γεγονότα στα μέτρα σου και θεωρείς πως έτσι ξεμπερδεύεις με την Ιστορία. Απλό, βολικό και εύκολο. Αυτό έπραξε και ο κ. Χρύσης Παντελίδης, ο οποίος με αφορμή τη 19η επέτειο από το δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν, είπε να μοιραστεί στα ΜΚΔ τον «πανηγυρισμό» του για το Μεγάλο Όχι. «Αυτήν την απόφαση του 76% των Κυπρίων που διέσωσε (κατά τον κ. Παντελίδη) την Κυπριακή Δημοκρατία και που επέτρεψε (κατά τον κ. Παντελίδη) την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και που απέτρεψε (κατά τον κ. Παντελίδη) την υποβάθμιση της Κύπρου σε τουρκικό προτεκτοράτο». Η εν λόγω ανάρτηση έπεσε και στην αντίληψη του κ. Κωνσταντίνου Πετρίδη, ο οποίος φρόντισε να διορθώσει πως «η ένταξη στην Ε.Ε. δεν έγινε λόγω του Όχι΄, αλλά λόγω των χειρισμών Κληρίδη και της προσδοκίας της Ε.Ε. για λύση με βάση το σχέδιο Ανάν». Η διόρθωση ωστόσο του κ. Πετρίδη δεν έφτασε μέχρι το βάθος του προβλήματος, διότι το βαθύτερο πρόβλημα είναι πως η σκληρή αλήθεια για το τι είχε συμβεί με το Σχέδιο Ανάν και την τότε περιρρέουσα ατμόσφαιρα που δημιούργησε η κυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου προκειμένου να δυναμιτίσει την αποδοχή του, δεν λέχθηκε ποτέ μέχρι σήμερα. Όπως δεν λέχθηκε ποτέ πόσο βαριές παραμένουν οι ευθύνες του ΑΚΕΛ, το οποίο ουδέποτε τις αναγνώρισε ως τέτοιες, στην απόρριψη του Σχεδίου Ανάν. Μήπως λοιπόν ο κ. Παντελίδης, καθώς και όσοι ελαφρά τη καρδία διαχώριζαν τότε τους πολίτες σε πατριώτες και προδότες, αντί να κάνουν πανηγυρικές αναρτήσεις θα ήταν πιο χρήσιμο να διερωτηθούν κατά πόσο η κοινή γνώμη έτυχε πράγματι αντικειμενικής, σφαιρικής και δίκαιης πληροφόρησης σχετικά με το εν λόγω Σχέδιο και κατά πόσο η απόρριψή του ήταν τελικά σε μεγάλο βαθμό προϊόν πολιτικής χειραγώγησης;

Λίγες μέρες μετά την ανάρτηση του κ. Παντελίδη, καλεσμένος στο podcast «Pints of Politics» ήταν ο κ. Παπαπέτρου με θέμα το Ανάν και το Κυπριακό σήμερα. Ο κ. Παπαπέτρου περιγράφοντας την τότε περιρρέουσα ατμόσφαιρα είπε ξεκάθαρα πως «επρόκειτο για περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης και πως μόνο μια φωνή ακουγόταν. Οποιαδήποτε άλλη φωνή τασσόταν υπέρ του Σχεδίου, έπρεπε να σπιλωθεί, να τη συκοφαντήσουν και να παρουσιαστεί ως προϊόν προδοσίας ή εξαγοράς». Ανέφερε μάλιστα ως παράδειγμα το «κόψιμο» ακόμα και του Αλβάρο Ντε Σότο από το ΡΙΚ, όταν ο ίδιος πρότεινε να πάει στο κρατικό κανάλι για να επεξηγήσει το περιεχόμενο του Σχεδίου. Είναι λοιπόν μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα των συναισθηματικών «εκβιασμών», των καθοδηγούμενων ερμηνειών και μιας «εθνικιστικής υστερίας» που κλήθηκε ο απλός κόσμος να αποφασίσει τι θα ψηφίσει στο δημοψήφισμα; Και είναι αυτό το Μεγάλο Όχι που γιορτάζει με πανηγυρικές αναρτήσεις σήμερα ο κ. Παντελίδης; Το ενδεχόμενο της χειραγώγησης του κόσμου προς την κατεύθυνση του Όχι προφανώς δεν του έχει περάσει ποτέ από το μυαλό ώστε να οδηγηθεί σε κάποιους βαθύτερους προβληματισμούς που να αφορούν στις γενεσιουργούς του αιτίες. Το Σχέδιο Ανάν ήταν για πολλούς λόγους –κυρίως για την υποστήριξή του από τον διεθνή παράγοντα, την κατοχύρωσή του μέσω των ευρωπαϊκών θεσμών, τη δυναμική αντίδραση των Τουρκοκυπρίων εναντίον του Ντενκτάς και τον παραμερισμό εν τέλει του Ντενκτάς– μια ιστορική συγκυρία το momentum της οποίας το χάσαμε οριστικά. Και δυστυχώς οι λόγοι για τους οποίους το χάσαμε όχι μόνο δεν έτυχαν της πρέπουσας ανάλυσης, αλλά εξακολουθούν, αν κρίνουμε από την ανάρτηση του κ. Παντελίδη, να καθορίζουν την τύχη μας. «Τίποτα δεν άλλαξε από το Ανάν» είπε ο κ. Παπαπέτρου. «Παραμένουμε το ίδιο αρνητικοί» εξήγησε «το ίδιο “ηρωικοί” και περιμένουμε να πάνε οι πολιτικοί μας ηγέτες στο εξωτερικό για να κατακεραυνώσουν τους Τούρκους αντιπάλους μας, αναρτώντας σχετικά βίντεο. Χωρίς ωστόσο στο βάθος να υπάρχει πραγματική διάθεση για ουσιαστικές τομές που θα ανοίξουν τον δρόμο» κατέληξε. Υπάρχει μήπως νοήμων πολίτης που θα διαφωνήσει μαζί του; Really;