Της Ελένης Ξένου
Nα το ξεκαθαρίσω από την αρχή: Δεν ανήκω σε αυτούς που θεωρούν την παρουσία του Φειδία στην πολιτική υγιές φαινόμενο, ούτε και υπερασπίζομαι την άποψη που θέλει την εκλογή του «επαναστατική» πράξη ενάντια στην χρεωκοπία του πολιτικού μας συστήματος. Αντιθέτως, υποστηρίζω πως η παρουσία του είναι η άλλη όψη του ιδίου νομίσματος, δηλαδή της επιδερμικότητας, της απουσίας βάθους σκέψης, και όλης της αβάσταχτης ελαφρότητας που μας σκεπάζει σαν αποπνιχτική σκόνη. Κι αφού το ξεκαθάρισα, μπαίνω στο θέμα. Τις προάλλες ο Φειδίας κυκλοφόρησε ένα βιντεάκι όπου ο ίδιος μαζί με τον αντίστοιχό του Τουρκοκύπριο ινφλουένσερ προσπάθησαν να μας υποδείξουν με ένα ομολογουμένως απλοϊκό τρόπο, αλλά παρόλα αυτά ανθρώπινο και τρυφερό, πως είναι η ώρα να αφήσουμε πίσω μας το τραυματικό παρελθόν και να ζήσουμε μαζί ειρηνικά. Το τι επακολούθησε είναι εξόχως πιο ανησυχητικό από ότι η όποια «απλοϊκή» –όπως λέχθηκε από διάφορους σοβαροφανείς– προσέγγιση των δύο ινφλουένσερ στο εθνικό μας θέμα. Βρισιές, φανατισμός και ένας διαδικτυακός «λιθοβολισμός» επειδή τάχα μου το εν λόγω βίντεο «εξομοιώνει τον θύτη με το θύμα». Ακόμη κι αν αυτός ο οχετός χαρακτηρισμών ανταποκρίνεται μόνο σε ένα μικρό ποσοστό του κόσμου, δεν παύει να αποτελεί σοβαρό λόγο ανησυχίας για κάθε σκεπτόμενο πολίτη. Δεν τολμώ καν να σκεφτώ την πιθανότητα το ποσοστό αυτό να μην είναι τόσο μικρό, παρότι τα σημάδια των καιρών με υποψιάζουν προς αυτή την κατεύθυνση. Διότι ό,τι και να διακηρύσσουν τα επίσημα χείλη, το άγραφο «κείμενο» πίσω από τις «βαρυσήμαντες» αναρτήσεις τους, υποδεικνύει πως το αφήγημα που συντηρεί το τραύμα (και τη δικαίωση του τραύματος) παραμένει αμετακίνητο χωρίς καμία προσπάθεια υπέρβασής του, ώστε να προχωρήσουμε πιο κοντά στην σωτηρία του τόπου και της ψυχής μας. Και είναι πραγματικά απορίας άξιον γιατί στόχος του διαδικτυακού «λιθοβολισμού» είναι το βίντεο του Φειδία και όχι π.χ. η ανάρτηση του κ. Τορναρίτη όπου γράφει «Αμμόχωστος Βασιλεύουσα κράτα ακόμα λίγο, θα επιστρέψουμε». Ή η ανάρτηση της κα Δημητρίου όπου κλείνει με το απαράδεκτο: «μέχρι να γυρίσουμε ξανά, μέχρι να προσκυνήσουμε τα ιερά χώματά μας, μέχρι να είμαστε πραγματικά ελεύθεροι». Αυτή την πλάνη της «πραγματικής ελευθερίας των ιερών μας χωμάτων» που μας πλασάρεται εδώ και πενήντα χρόνια για να χαϊδεύει ο κάθε καριερίστας πολιτικός τα αυτιά των πονεμένων ανθρώπων, προς ίδιον συμφέρον, γιατί την δεχόμαστε και την ανεχόμαστε; Γιατί δεν έχουμε αποκτήσει επιτέλους την πολιτική ωριμότητα να την μαυροπινακίσουμε ως εμπαιγμό της νοημοσύνης και της αξιοπρέπειάς μας, αλλά μας φταίει το βίντεο του Φειδία; Γιατί π.χ. δεν αντιδρούμε όταν δημοσιογράφος του ΡΙΚ δεν αφήνει την κα Μαραγκού να εκφράσει την άποψή της για το θέμα της Αμμοχώστου επειδή αυτή δεν «εξυπηρετεί» τον σκοπό της εκπομπής του να προτάξει τη μνήμη του τραύματος και όχι τρόπους υπέρβασής του; Γιατί π.χ. δεν σπεύδουμε να αντιδράσουμε όταν το ΔΗΚΟ ξεθάβει τον Μακάριο και τον Σπύρο Κυπριανού στην προεκλογική του καμπάνια επιλέγοντας τη συντήρηση του «μύθου» ηγετών που θα ‘πρεπε να είχαν από καιρού αποκαθηλωθεί εξαιτίας της ζημιάς που προκάλεσαν στο κυπριακό μας θέμα; Αυτά γιατί δεν τα «λιθοβολούμε» διαδικτυακά, όπως και πολλά άλλα όπου με σκοτεινά κίνητρα πολιτικάντηδες προσπαθούν να μας κρατήσουμε σε μια πλάνη δικαίωσης την οποία ταυτίζουν με τον πατριωτισμό επειδή έτσι τους βολεύει; Η κα Ολγκίν το είπε ξεκάθαρα στην ανοιχτή της επιστολή: «Οι Κύπριοι θα μπορούσαν να έχουν μια πιο φωτεινή προοπτική αν μπορούσαν να ξεπεράσουν την ιστορία του πόνου. Μόνο έτσι θα γίνουν ανοιχτοί στην αλλαγή και θα πιστέψουν σε μια ελπιδοφόρα εναλλακτική λύση». Αν αυτό είναι που πραγματικά θέλουμε, τότε το βίντεο του Φειδία καμία απολύτως βλάβη δεν προκαλεί, το αντίθετο. Άλλοι είναι που επιμένουν να μας κρατούν εγκλωβισμένους στην ιστορία του πόνου, κι αυτούς είναι που πρέπει να αρχίσουμε επιτέλους να δαχτυλοδείχνουμε.
elenixenou11@gmail.com
