Της Ελένης Ξένου
Προφανώς η δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας περί βολιδοσκόπησης των Η.Ε. για την Τριμερή δεν καθόρισε τη στάση του Τατάρ (και εννοείται ούτε της Άγκυρας) και ούτε θα μπορούσε άλλωστε να έχει αυτή τη δυναμική. Άρα το να επιχειρήσει κανείς να χρεώσει ευθύνη στον κ. Χριστοδουλίδη για την αρνητική αντίδραση του Τατάρ αγγίζει τα όρια της φαιδρότητας. Από την άλλη αυτή η διαπίστωση δεν αναιρεί ποσώς τον προβληματισμό του κάθε σκεπτόμενου πολίτη σε ό,τι αφορά τους λόγους που ώθησαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να σπεύσει να ανακοινώσει την ύπαρξη αυτής της βολιδοσκόπησης, τονίζοντας μάλιστα πως ήταν κατόπιν δικής του πρωτοβουλίας, προτού καν σταλούν επίσημες προσκλήσεις από τον γ.γ. των Ηνωμένων Εθνών; Προς τι αυτή η βιασύνη; Τι προσδοκούσε να πετύχει ο κ. Χριστοδουλίδης; Να στριμώξει τον Τατάρ και να τον εκθέσει στη διεθνή κοινότητα;
Οι θέσεις της άλλης πλευράς είναι εδώ και καιρό γνωστές τόσο στη διεθνή κοινότητα όσο και στα Η.Ε. και δεν αντιληφθήκαμε να υπάρχει κάποια ουσιαστική επίδραση από αυτή την αμετακίνητη στάση της Άγκυρας που επιδιώκει την προηγούμενη εξασφάλιση της κυριαρχικής ισότητας προτού καθίσει ξανά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Άρα από αυτή την άποψη η άλλη πλευρά είναι ήδη «εκτεθειμένη» γεγονός ωστόσο που δεν φαίνεται να έχει κάποια καταλυτική σημασία υπέρ της δικής μας πλευράς. Άρα το να «εκθέσουμε» τον Τατάρ δεν μοιάζει να αποτελεί σοβαρό λόγο γι’ αυτή την εσπευσμένη ανακοίνωση. Πίστευε άραγε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πως γνωστοποιώντας τη βολιδοσκόπηση θα «επηρέαζε» θετικά την αντίδραση του Τατάρ; Κάτι τέτοιο είναι τόσο αφελές που θα ήταν άδικο να το προσάψουμε σε ένα πολιτικό, ο οποίος διετέλεσε πολλά χρόνια διπλωμάτης. Επιδίωκε να στείλει ένα θετικό μήνυμα ότι επιτέλους μετά από τόσο καιρό υπάρχει μια ουσιαστική κινητικότητα στο Κυπριακό; Πώς είναι δυνατόν όμως να είναι αυτό το κίνητρο του από τη στιγμή που το θετικό μήνυμα θα ναυαγούσε αίφνης το διατύπωνε δημοσίως; Ποια είναι τώρα η θετική προοπτική, όταν ο Τατάρ αρπάζει την αφορμή για να επαναλάβει τις γνωστές του θέσεις προσάπτοντας μάλιστα στη δική μας πλευρά την αδικαιολόγητη δημοσιοποίηση μιας βολιδοσκόπησης προτού αυτή μετατραπεί σε επίσημη πρόσκληση;
Ήταν άραγε κίνηση εσωτερικής κατανάλωσης η «βιασύνη» του κ. Χριστοδουλίδη ώστε να υπογραμμίσει τη δική του θετικότητα και ετοιμότητα για επίλυση του Κυπριακού και επανέναρξης των συνομιλιών σε αντίθεση με την αδιαλλαξία της άλλης πλευράς; Ούτε κάτι τέτοιο θέλουμε να πιστεύουμε ότι μπορεί να αποτελεί την πρόθεσή του διότι στην περίπτωση που θα ίσχυε αυτή η εκδοχή τότε δεν μιλάμε για αφέλεια αλλά στοχευμένο επικοινωνιακό τέχνασμα το οποίο κατά συνέπεια εγείρει μια σειρά από ανησυχητικές αμφιβολίες ως προς την επάρκεια να διαχειριστούμε με σοβαρότητα αυτή την κρίσιμη στιγμή του Κυπριακού. Αποκλείουμε λοιπόν κι αυτό το ενδεχόμενο ως άδικο να το προσάψουμε σε ένα πολιτικό με διπλωματική καριέρα που θα έπρεπε να γνωρίζει και να αναγνωρίζει πως οι κινήσεις και οι τακτικισμοί που γίνονται με κίνητρο την εσωτερική κατανάλωση δεν έχουν και δεν θα έπρεπε να έχουν καμία θέση στη διαχείριση του εθνικού μας θέματος. Παραμένει λοιπόν μη ανιχνεύσιμος ο πραγματικός και ουσιαστικός λόγος που ο κ. Χριστοδουλίδης έκανε αυτή την ανακοίνωση περί βολιδοσκόπησης, αντιβαίνοντας κάθε άγραφο κανόνα της έξυπνης διπλωματίας. Από την στιγμή που δεν θα πετύχαινε το «στρίμωγμα» του Τατάρ και της Άγκυρας, ούτε και την περαιτέρω «έκθεση» της αδιαλλαξίας τους, ούτε και θα μπορούσε να παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της αντίδρασης τους προς μια θετική κατεύθυνση ώστε να υπάρξει όντως ελπιδοφόρα προοπτική για πραγματοποίηση της Τριμερούς, τότε πού στο καλό στόχευε αυτή η αψυχολόγητη κίνηση του Προέδρου της Δημοκρατίας; Από όποια πλευρά και να επιχειρήσει κανείς να το εξηγήσει οδηγείται δυστυχώς στο ίδιο συμπέρασμα: Πρόκειται για μια άτσαλη διπλωματική συμπεριφορά που αφήνει ανοικτά πολλά ανησυχητικά ερωτηματικά.
