Της Ελένης Ξένου
Σοβαρά τώρα; Το ΑΚΕΛ πραγματικά πιστεύει ότι όλος αυτός ο χαμός που ξεσήκωσε περί Γρίβα και λοιπών φαντασμάτων χρησιμεύει σε κάτι άλλο πέρα από την πυροδότηση του φανατισμού; Υπάρχει στ’ αλήθεια κανείς, εκτός από τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς του, που πραγματικά πείθεται πως αυτή η κίνηση με το ψήφισμα στη Βουλή ωφελεί τη χώρα και δη σε αυτή την τόσο κρίσιμη περίοδο που διανύουμε; Η επιτηδευμένη και καθόλα σκόπιμη επαναφορά του παρελθοντικού διχασμού, προκειμένου να συντηρήσει το κόμμα της Αριστεράς το αφήγημα που το βολεύει καλύτερα στο μάντρισμα των «ανυπάκουων» του ψηφοφόρων μόνο ως πολιτική αγυρτεία μπορεί να μεταφραστεί. Ούτε έγνοια για τον τόπο είναι, ούτε πατριωτισμός, ούτε δικαίωση των πεσόντων για την πατρίδα, ούτε αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, ούτε όλα τα παρόμοια κουραφέξαλα που μας πλασάρονται ως «ηθικό χρέος». Στην κρίση του κάθε σκεπτόμενου πολίτη είναι έτσι κι αλλιώς όλα τα κόμματα χιλιόμετρα μακριά από τον ορισμό του ήθους, άρα και άνευ περιεχομένου η επίκληση ή του προκειμένου να καμουφλαριστούν οι εξόφθαλμα προεκλογικές πιρουέτες όπως αυτή που έκανε το ΑΚΕΛ. Ένα κόμμα που αντί να προσπαθήσει έστω και την υστάτη να ξεφύγει από τις αγκυλώσεις που το κρατούν σε συνεχή πτώση ποσοστών αλλά και σε απόσταση (κυρίως αυτό) από τη σημερινή παγκόσμια και εγχώρια πραγματικότητα, επιμένει να παραμένει πιστό στις παρωπίδες του μόνο και μόνο γιατί έτσι έμαθε να τρέχει στον προεκλογικό στίβο και οποιοσδήποτε άλλος τρόπος το αποπροσανατολίζει. Αφαιρώντας συνάμα από τους ψηφοφόρους την επιλογή μιας πραγματικά προοδευτικής Αριστεράς.
Αντ’ αυτού και προκειμένου να εξυπηρετηθεί το κομματικό συμφέρον, βάζει τη χώρα σε δεύτερη μοίρα και παριστάνει πως όλα αυτά τα διχαστικά τα κάνει για το καλό μας. Αν είχε όντως την πρόθεση να περπατήσει προς τον προοδευτισμό του θα διέθετε και την ευαισθησία να αντιληφθεί ότι η εν λόγω συζήτηση το μόνο που θα πετύχαινε ήταν να ξύσει το τραύμα της διχόνοιας και να κλωτσήσει κάθε προοπτική υπέρβασης για το πραγματικό καλό της χώρας. Δεν ισχυρίζομαι ότι δεν πρέπει να φωτιστεί η ιστορική αλήθεια και να απομυθοποιηθούν πολλά πρόσωπα από την εποχή των παθών και των λαθών μας ώστε το παρελθόν να μην αποτελεί πια τροχοπέδη για το μέλλον αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε. Κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί επειδή θα το θελήσουν τα κόμματα. Τα κόμματα το απεύχονται για τον απλούστατο λόγο πως δεν τους συμφέρει να παραδεχτούν και να ομολογήσουν τη δική τους συμμετοχή στην παραχάραξη της ιστορίας και στην αποσιώπηση της αλήθειας μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν τις κομματικές τους ατζέντες. Άρα, όταν σε προεκλογικές περιόδους ξεθάβεται το τραυματισμένο μας παρελθόν και σούρνεται μέχρι το διάτρητο μας παρόν, τότε ας μην παρασυρόμαστε και να πέφτουμε στην παγίδα της χειραγώγησης, ανακυκλώνοντας τα μίση και τα πάθη, αλλά ας αντιστεκόμαστε υποδεικνύοντας στα κόμματα που επιδιώκουν αυτό το σούρσιμό μας στο μαντρί, πως πλέον δεν μασάμε κουτόχορτο και πως έχουμε μυριστεί τις αληθινές προθέσεις που υποβόσκουν κάτω από τέτοιες «πρωτοβουλίες». Αντί λοιπόν να καταπίνουμε αμάσητη την εκδοχή που προσπαθεί να μας πλασάρει το ΑΚΕΛ όπως και κάθε άλλο κόμμα όπως ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΔΗΠΑ που έσπευσαν να επικροτήσουν από φόβο μη χάσουν πόντους «αντιστασιακού παραστήματος», οφείλουμε να είμαστε καχύποπτοι σε τέτοιες κινήσεις μπας και καταλάβουν οι κομματάρχες ότι δεν πιάνει πλέον αυτό το «κόλπο». Και πως αν θέλουν πραγματικά να επαναφέρουμε το παρελθόν στο παρόν για να το επαναξετάσουμε και να πούμε αλήθειες τότε έχουν καθήκον στις προεκλογικές περιόδους να το αφήνουν στην ησυχία του, αντί να το εργαλειοποιούν. Το κόψιμο και το ράψιμο της ιστορίας στα μέτρα του κάθε κομματικού αμοραλισμού πρέπει να σταματήσει. Και είναι εμείς που πρέπει να το σταματήσουμε αποδεικνύοντας πως έχουμε αντιληφθεί τον κίνδυνο που διατρέχει το μέλλον του τόπου εξαιτίας αυτού του παρελθόντος και της επαναλαμβανόμενης εργαλειοποίησής του.
