Του Σταύρου Χριστοδούλου
Χαλαρός φαινόταν ο Πρόεδρος στο κατώφλι του 2023. Τόσο στη φωτογραφία με το βραδινό ένδυμα, στο δείπνο με τους Ψινάκη και Αλιάγα, όσο και στη φωτογραφία που φοράει ζιβάγκο, στο γεύμα με το ζεύγος Μητσοτάκη, ο Νίκος Αναστασιάδης εκπέμπει την ηρεμία του ηγέτη ο οποίος αποχωρεί από την εξουσία έχοντας τακτοποιήσει τις εκκρεμότητές του.
Το πρώτο που είχε να κάνει ήταν να δημιουργήσει ένα απολογιστικό αφήγημα με θετικό πρόσημο για τον ίδιο και τη διακυβέρνησή του. Αφήγημα το οποίο ξεδίπλωσε στον Φιλελεύθερο, όπου (ξανά) υποστήριξε πως παραδίδει ένα κράτος καλύτερο απ’ αυτό που παρέλαβε. «Ασφαλώς δεν αισθάνεστε ευτυχής να σας χαρακτηρίζουν ως τον πιο διεφθαρμένο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας…», τον ρώτησαν οι συνάδελφοι. «Όχι μόνο δεν αισθάνομαι ευτυχής, αλλά με σκοτώνει αυτή η ανυπόστατη αναφορά» απάντησε ο Πρόεδρος. Προηγήθηκε ένα μάλλον χλωμό mea culpa για το ταξίδι με το αεροπλάνο του Σαουδάραβα φίλου του, καθώς η όποια παραδοχή λάθους συνοδεύτηκε και αυτή τη φορά από τη διαπίστωση ότι «δεν έχει βρεθεί τίποτε μεμπτό».
Στο αφήγημα που κατασκεύασε ο Νίκος Αναστασιάδης για τον εαυτό του άλλωστε δεν υπάρχει ούτε μία ρωγμή. Η διακυβέρνησή του έχει να επιδείξει μόνο επιτυχίες κι αν δεν το καταλαβαίνουμε κακό του κεφαλιού μας. Και τα περί διαφθοράς; Και οι κατηγορίες ότι ελέω διαβατηρίων κατάντησε η Κύπρος να έχει τη φήμη χώρας με σημαία ευκαιρίας; Και το επαναλαμβανόμενο εύρημα των δημοσκοπήσεων ότι το 70% του λαού μας πιστεύει πως βαδίζουμε σε λάθος κατεύθυνση; Τα ερωτήματα, όσο ενοχλητικά κι αν είναι, παραμένουν αναπάντητα. Σε κάθε περίπτωση πάντως δεν θα απαντηθούν από τον Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίος, χαλαρός και αυτάρκης, παπαγαλίζει το γνωστό του αφήγημα. Το βάρος της απόδειξης, εάν παρ’ ελπίδα οι κατηγορίες περί θεσμικής διαφθοράς αποκτήσουν περιεχόμενο, πέφτει στους ώμους των δύο πρώην υπουργών του που διόρισε ως γενικό και βοηθό γενικό εισαγγελέα. Αυτοί πρέπει να αποδείξουν ότι δεν βάζουν στο συρτάρι πορίσματα και δεν φρενάρουν έρευνες που μπορεί να αγγίξουν τον πρόεδρο. Ο Αναστασιάδης εκείνο που όφειλε να κάνει ήταν να διορίσει τα κατάλληλα πρόσωπα στις κατάλληλες θέσεις. Απ’ εκεί και πέρα ας κάνει ο καθένας τη δουλειά του καταπώς επιβάλλει η συνείδηση και ο θεσμικός του ρόλος.
Είναι αρκετό ένα αφήγημα για να προστατεύσει ένας ηγέτης την υστεροφημία του; Προφανώς και όχι. Απαιτούνται κάποιες επιπλέον ενέργειες τις οποίες γνωρίζει καλά ως παλιά καραβάνα της πολιτικής ο νυν πρόεδρος. Κατ’ ακρίβεια δύο κινήσεις, σε δύο παράλληλα επίπεδα: Να συνεχίσει να ελέγχει το κράτος και να καθορίσει την επόμενη ημέρα στο κόμμα. Για το πρώτο είμαστε όλοι ενήμεροι μετά το συναισθηματικό ξέσπασμα του Αβέρωφ για τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Ή για να το πούμε λαϊκά, το δίπορτο που επέλεξε να παίξει ο Νίκος Αναστασιάδης στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές με την υπόθαλψη της υποψηφιότητας του Νίκου Χριστοδουλίδη. Όσο για το κόμμα, εκεί πια φαίνεται ότι το παιχνίδι χοντραίνει…
Ακούγονται πολλά για τις εσωκομματικές εξελίξεις στον Δημοκρατικό Συναγερμό. Εάν ο Αβέρωφ Νεοφύτου καταφέρει να περάσει στον δεύτερο γύρο τα περισσότερα από αυτά θα αποδειχτούν ασκήσεις επί χάρτου. Εάν όμως επιβεβαιωθούν οι δυσοίωνες εκτιμήσεις των δημοσκόπων και ο επίσημος υποψήφιος του ΔΗΣΥ μείνει εκτός δεύτερου γύρου τότε ανοίγει το μεγάλο κεφάλαιο της διαδοχής. Σύμφωνα με ένα σενάριο, που διεκδικεί περγαμηνές αξιοπιστίας, οι αλλαγές στο κόμμα θα φέρουν τη σφραγίδα Αναστασιάδη. Ο οποίος, σύμφωνα με το συγκεκριμένο σενάριο πάντα, ευνοεί τη λύση να παίξει ο Ιωνάς Νικολάου τον ρόλο του μεταβατικού προέδρου για ν’ αναλάβει στη συνέχεια τα ηνία του κόμματος ο Νίκος Νουρής. Με αυτό τον τρόπο ο Συναγερμός θα παραμείνει ένα «Αναστασιαδικό» κόμμα και ο Αναστασιάδης θ’ απολαύσει την πολιτική του συνταξιοδότηση ήσυχος πως οι άνθρωποί του φυλάνε τα νώτα του.
Υγ. Δυστυχώς για τον Νίκο Αναστασιάδη η υστεροφημία είναι άτιμο πράγμα και δεν τιθασεύεται από στρατηγικούς σχεδιασμούς. Αφορά κυρίως στη συλλογική μνήμη, η οποία ενίοτε αποδεικνύεται αμείλικτη για τακτικιστές πολιτικούς.
