Του Πάρη Δημητριάδη
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Έλληνες βγαίνουν μαζικά στους δρόμους για να διαδηλώσουν, τα πράγματα όμως σήμερα μοιάζουν και είναι διαφορετικά. Οι εναέριες φωτογραφίες και τα πανοραμικά βίντεο δίνουν άλλωστε την εικόνα χωρίς να χρειάζονται σχόλια. Εκτός φυσικά από τον συγκλονιστικό αριθμό των συμμετεχόντων που έχουν πλημμυρίσει τους δρόμους και τις πλατείες της Ελλάδας από άκρη σε άκρη της χώρας -συμπεριλαμβανομένης της Κύπρου- είναι και το υπερκομματικό καθώς και το διαπεραστικό του ζητήματος.
Διαπεραστικό με την έννοια του ότι η υπόθεση των Τεμπών έχει κινητοποιήσει τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης ασχέτως πολιτικού, οικονομικού, ιδεολογικού και κοινωνικού υποβάθρου. Σείεται όλη η χώρα με τις διαδηλώσεις που γίνονται σήμερα και σείεται με ένα τρόπο γνήσιο και ατόφιο. Ούτε στις διαδηλώσεις που είχαν γίνει για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο το 2008, ούτε στις διαδηλώσεις στα χρόνια των μνημονίων υπήρχε, νομίζω, η ομοψυχία και η ομοφωνία που φαίνεται να έχει επικρατήσει για τα Τέμπη.
«Σκοπός μας είναι η κάθαρση ενός ολόκληρου λαού», ανέφερε χαρακτηριστικά στην ανατριχιαστική της σημερινή ομιλία στο Σύνταγμα, η Μαρία Καρυστιανού, μια από τις χαροκαμένες μητέρες και πρόεδρος του Συλλόγου Θυμάτων. Κρατώντας πλακάτ με το μήνυμα «Δεν έχω οξυγόνο», η μητέρα της Μάρθης είπε πως «ανακαλύψαμε δυνάμεις που αγνοούσαμε ότι υπάρχουν» τονίζοντας πως η προσβολή και η απαξίωση απέναντι στα νεκρά παιδιά «μέλη και οστά των οποίων έχουν μείνει άταφα σε κρυφά μέρη είναι μέγιστη ύβρη και θα ακολουθήσει η Νέμεση».
Είναι συνεπώς πέρα για πέρα αυταπόδεικτο πως οποιαδήποτε απόπειρα εστίασης στα μεμονωμένα και αναμενόμενα επεισόδια παραείναι μικρή και ασήμαντη δίπλα στα τόσο μεγαλειώδη και σημαντικά. Παράλληλα, μαζί με τη στοιχειώδη απόδοση δικαιοσύνης για τα Τέμπη, που δυστυχώς δεν θα φέρει ποτέ πίσω τα νεκρά παιδιά, ευχή και επιδίωξη κάθε νοήμονα και σώφρονα πολίτη, που επιθυμεί να ζει και να διαβιεί σε μια ευνομούμενη κοινωνία είναι με αφορμή τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τον ωχαδελφισμό, τη διαπλοκή και τη θεσμική συγκάλυψη και αυθαιρεσία.
Το θέμα είναι διαχρονικό, είναι βαθύ και απλώνει τα πλοκάμια του σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας και πολιτικής μας ζωής. Γεγονός βεβαίως που δεν πρέπει να λειτουργήσει ως άλλοθι για τα Τέμπη, όπου οι πολύ συγκεκριμένες ευθύνες πρέπει να εντοπιστούν και κυρίως να αποδοθούν και να αναληφθούν.
