Του Πάρη Δημητριάδη
Μιλώντας πριν από λίγες μέρες σε vidcast της LiFO και στον Γιάννη Πανταζόπουλο, ο συγγραφέας και δημοσιογράφος της Καθημερινής, Πέτρος Παπακωνσταντίνου, υπενθύμισε τον εύστοχο τρόπο με τον οποίο είχε περιγράψει στο παρελθόν το φαινόμενο του τραμπισμού, ο άλλοτε επικριτής και σημερινός αντιπρόεδρος του Ντόναλντ Τραμπ, Τζέι Ντι Βανς. Μιλάμε για τον 40χρονο Ρεπουμπλικανό γερουσιαστή που είδαμε σε πρώτο πλάνο στην ορκωμοσία, με την ινδικής καταγωγής σύζυγο, η οποία ήταν η μοναδική που χαμογελούσε με μια κάποια γλυκύτητα στο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά πολικό κλίμα της φετινής τελετής στην Ουάσινγκτον.
«Για τη λευκή εργατική τάξη της Αμερικής», είχε πει δημοσίως, το μακρινό 2016 ο ΝτιΒανς «ο Τραμπ είναι κάτι σαν ηρωίνη».
Όπως φυσικά είναι καλά γνωστό, η ηρωίνη ως ναρκωτικό δεν οδηγεί σε ιδιαιτέρως φωτεινά μονοπάτια. Κάθε άλλο. Παρά την πρόσκαιρη και εθιστική ψευδαίσθηση μιας υποτιθέμενης μεγάλης ευχαρίστησης, αυτοκτονική είναι η χρήση της πρέζας. Εξίσου αυτοκτονική και αυτοκαταστροφική είναι η τάση ευάλωτων οικονομικά στρωμάτων της κοινωνίας να υιοθετούν και να αγκαλιάζουν τον εύπεπτο και συνωμοσιολογικό λαϊκισμό της new age ακροδεξιάς. Γι’ αυτό ήταν εύστοχος ο παραλληλισμός του Βανς, και ας έγινε στην πορεία κι ο ίδιος χρήστης της πρέζας.
Εκείνο που δεν αντιλαμβάνονται οι παραπλανημένοι άνθρωποι της εργατιάς και το οποίο ως φαινόμενο θα μπορούσε να περιγραφεί μάλλον ως η μεγαλύτερη αποτυχία των αριστερών, σοσιαλδημοκρατικών και ευρύτερα δημοκρατικών δυνάμεων της εποχής μας είναι πως οι ακροδεξιές αυτές επιλογές για την ίδια την εργατική τάξη είναι που πρώτιστα αποδεικνύονται καταστροφικές. Κι αυτό, αφού στο επίκεντρο της ακροδεξιάς ιδεολογίας δεν βρίσκεται καμία ουσιαστική έγνοια και κανένα ουσιαστικό πλάνο για κοινωνικές και ανθρωποκεντρικές παροχές, που κανονικά θα έπρεπε να ενδιαφέρουν τους ευάλωτους.
Όπως εκτιμάει ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου, σε άλλο σημείο της συνέντευξης στον Πανταζόπουλο, η πρώτη ομάδα ανθρώπων που θα ζημιωθεί από τη νέα ολιγαρχία που αναδύθηκε στις ΗΠΑ θα είναι η εργατική τάξη που την ανέδειξε στην εξουσία. Χαρακτηριστική, συμπληρώνει με νόημα ο σπιρτόζος δημοσιογράφος είναι η δήλωση στήριξης του Έλον Μασκ σε μια άλλη τραγελαφική περσόνα της σύγχρονης ακροδεξιάς: Στον Αργεντίνο πρωθυπουργό, Χαβιέρ Μιλέι, ο οποίος, αφού πούλησε χυδαίο λαϊκισμό σε ένα απεγνωσμένο εκλογικό σώμα, κατάφερε να αναρριχηθεί στην εξουσία, μειώνοντας στη συνέχεια κατακόρυφα τις κοινωνικές παροχές.
Επί της ουσίας, το μοναδικό πράγμα που προωθεί αποτελεσματικά η σύγχρονη ακροδεξιά, όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά παντού στον δυτικό κόσμο, είναι πρώτου επιπέδου αντιμεταναστευτικό ρατσισμό. Ρατσιστικά παραληρήματα, για την ακρίβεια, που σε μεγάλο βαθμό βασίζονται σε ψέματα και ανακρίβειες και τα οποία, ωστόσο, ως αφηγήματα, αρέσουν. Πουλούν. Είναι, βλέπετε, εύκολο να γίνονται αποδιοπομπαίοι τράγοι για όλα τα προβλήματά μας οι μετανάστες, ειδικά αν είναι φτωχοί και μαυριδεροί. Ενδεικτικές οι παρανοϊκές και καθημερινές σχεδόν επιθέσεις εναντίον ντελιβεράδων στη δική μας χώρα. Ένα ανατριχιαστικό και βαθιά ανησυχητικό φαινόμενο, με θύματα τα πιο ευάλωτα μέλη της κοινωνίας μας και με τους θύτες, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, να είναι, όχι τυχαία δυστυχώς, λούμπεν στοιχεία της ντόπιας κοινότητας.
Με λίγα λόγια και κακά, όλο και περισσότεροι άνθρωποι της εργατικής τάξης δεν συντηρητικοποιούνται απλώς αλλά εκφασίζονται. Προφανώς, μέσα στην καθημερινή απελπισία του βιοπορισμού τους και έχοντας ξεκάθαρα απωλέσει την εμπιστοσύνη τους στις πολιτικές δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου, οι ταλαιπωρημένοι άνθρωποι της διπλανής πόρτας στρέφονται στα μισανθρωπικά άκρα.
Βασικός και πανίσχυρος σύμμαχος της νέας αυτής ακροδεξιάς -με τη βούλα πλέον στις ΗΠΑ- είναι φυσικά η γιγαντιαία παραπληροφόρηση που διαχέεται μέσω των σόσιαλ, η οποία ενισχύει την πόλωση και τον φανατισμό, δίνοντας βήμα στο απονενοημένο και στο ανισόρροπο, εξισώνοντας το τυχάρπαστο και το επιπόλαιο με το εξειδικευμένο και το νηφάλιο και ισοπεδώνοντας στην τελική κάθε πραγματική δημοκρατική έννοια και αξία. Τα αντανακλαστικά όλων όσοι αντιλαμβάνονται την ευαλωτότητα της σύγχρονης δημοκρατίας απέναντι στα λογής τέρατα και θηρία της εποχής πρέπει να ταρακουνηθούν αμέσως.
