Αιμίλιος Χαρμπής
Το 2013 το ταλέντο του Ράιαν Κούγκλερ ήρθε για πρώτη φορά στο προσκήνιο με το συγκλονιστικό αντιρατσιστικό δράμα «Μια στάση πριν το τέλος» («Fruitavale Station»), αναδεικνύοντας παράλληλα τον νεαρό πρωταγωνιστή Μάικλ Μπ. Τζόρνταν. Οι δυο τους συνεργάστηκαν ξανά στο επιτυχημένο spinoff του «Ρόκι», το «Creed» του 2015, ωστόσο η φήμη, ειδικά του Κούγκλερ, απογειώθηκε με το δίπτυχο «Black Panther» της Marvel, το οποίο του χάρισε και μια οσκαρική υποψηφιότητα. Η πιο πρόσφατη ταινία τους πάντως με τίτλο «Αμαρτωλοί», η οποία κυκλοφορεί εδώ και μερικές μέρες στις ελληνικές αίθουσες, είναι ίσως το πρότζεκτ που εκφράζει περισσότερο από όλα το κοινό καλλιτεχνικό τους όραμα.
«Είναι όντως η ταινία στην οποία νιώθω περισσότερο εκτεθειμένος καλλιτεχνικά από ποτέ», σημειώνει ο Κούγκλερ, ο οποίος υπογράφει σενάριο και σκηνοθεσία. «Και ήμουν τυχερός που κάποια στούντιο ενδιαφέρθηκαν για κάτι πρωτότυπο που σκέφτηκα. Ηξερα ότι χρειαζόμουν τους καλύτερους για αυτό και ειδικά για τον συγκεκριμένο ρόλο σκέφτηκα ότι μόνο ο Μάικλ μπορούσε να τον ερμηνεύσει». Ο ρόλος ήταν διπλός, μιας και ο Τζόρνταν υποδύεται τους δίδυμους αδελφούς Σμόουκ και Στακ, οι οποίοι επιστρέφουν στην πατρίδα τους στον αμερικανικό Νότο, στις αρχές της δεκαετίας του 1920, έπειτα από μια (όχι και τόσο νόμιμη) καριέρα στο Σικάγο. Εκεί, με τη βοήθεια παλιών και νεότερων φίλων, θα προσπαθήσουν να ανοίξουν ένα μπλουζ κέντρο μέσα στην εξοχή, ωστόσο τα σχέδιά τους παίρνουν τρομακτική τροπή.
«Ξέρω ότι οι χαρακτήρες που γράφει προέρχονται από προσωπικές εμπειρίες. Η δουλειά μου είναι να μεταφέρω το κατάλληλο μήνυμα και να σιγουρευτώ ότι θα βγει μπροστά στον φακό η προσωπικότητά τους. Το γεγονός ότι δεν είχα υποδυθεί ξανά διδύμους ήταν φυσικά συναρπαστικό και δύσκολο, όπως και η τεχνική διάσταση του γυρίσματος. Σε κάποια σημεία ένιωθα σαν αυτή να είναι η πρώτη μου ταινία. Από την άλλη για εμένα ήταν το πρώτο πρότζεκτ έπειτα από τη δική μου ενασχόληση με τη σκηνοθεσία, οπότε έβλεπα τα πάντα με ένα καινούργιο βλέμμα», λέει από την πλευρά του ο Τζόρνταν.
Τα μπλουζ
Εκτός των άλλων οι «Αμαρτωλοί» είναι γεμάτοι μουσική, με τα παραδοσιακά μπλουζ του Νότου, αλλά και μερικές πιο σύγχρονες εκδοχές τους, να βρίσκονται στο επίκεντρο. Επειδή μάλιστα μπλουζ και παλιές δοξασίες πάνε πακέτο, η αφήγηση του φιλμ παίρνει μια τολμηρή, υπερφυσική στροφή από ένα σημείο και έπειτα, η οποία θυμίζει κάτι από τις γνωστές ιστορίες με τον θρυλικό κιθαρίστα Ρόμπερτ Τζόνσον, ο οποίος υποτίθεται ότι συνάντησε τον διάβολο σε κάποιο σταυροδρόμι του Μισισίπι. Και εδώ βέβαια ο γοητευτικός, σχεδόν μυστηριακός δεσμός των ομοζυγωτικών διδύμων παίζει τον δικό του ρόλο. «Με τους ολόιδιους διδύμους ακόμα και οι γενετιστές δεν έχουν καταλήξει σε οριστικά συμπεράσματα. Υπάρχει μεγάλο μυστήριο και νομίζω κάποιος αρνητικός φετιχισμός που συνδέεται με αυτούς στην κοινή γνώμη. Είναι ενδιαφέρουσα επίσης η διασημότητα που οι δίδυμοι απολαμβάνουν στις τοπικές κοινωνίες τους. Ολοι τους ξέρουν, είναι κάτι σαν σελέμπριτι. Εχω κι εγώ δυο τέτοιους φίλους, οι οποίοι είναι μάλιστα κινηματογραφιστές και βοήθησαν στην ταινία ως σύμβουλοι, δουλεύοντας αρκετά και με τον Μάικλ», παρατηρεί ο Κούγκλερ.
Πράγματι οι αδελφοί Σμόουκ και Στακ δεν είναι απλώς γνωστοί, αλλά διαβόητοι στις περιοχές του Δέλτα, όπου οι πάντες δείχνουν αν όχι να τους σέβονται, τουλάχιστον να τους φοβούνται. Από την άλλη υπάρχει και η κωμική διάσταση, που ελαφραίνει το σύνολο και μας βγάζει (ακόμα περισσότερο) από το στενά ρεαλιστικό πλαίσιο. Ειδικά για τους πρωταγωνιστές αυτό μεταφράζεται ως εξής, σύμφωνα με τον Κούγκλερ: «Είναι αρκετά αστείο ότι ενώ μοιάζουν σε τόσα πράγματα είναι ταυτόχρονα και εντελώς αντίθετοι μεταξύ τους. Το διασκεδάσαμε και με την εικονογραφία, τα χρώματα των ρούχων τους κ.ο.κ. Επίσης, με το γεγονός ότι ενώ γεννήθηκαν την ίδια μέρα, ο ένας (Σμόουκ) δείχνει να υιοθετεί σε μέγιστο βαθμό τον ρόλο του μεγάλου αδελφού που κάνει κουμάντο, σε μια σχέση σχεδόν πατρική, που βγάζει και αρκετό γέλιο νομίζω».
Μια έξτρα πτυχή του διπλού ρόλου, αλλά και των υπολοίπων χαρακτήρων της ταινίας, εντοπίζεται προφανώς στο ότι αυτοί ζουν και αλληλεπιδρούν έναν αιώνα πριν, σε ένα περιβάλλον όπου οι διακρίσεις και ο φυλετικός ρατσισμός είναι ακόμα πανταχού παρόντα. «Κάτι θεμελιώδες για όλους σχεδόν τους ηθοποιούς είναι το υπόβαθρο των χαρακτήρων τους – τι έχει συμβεί σε αυτούς πριν από τη σελίδα 1 του σεναρίου. Επειτα είναι το ζήτημα της προφοράς αλλά και της στάσης. Με τη σύμβουλο διαλεκτικής μου συνεργαζόμαστε εδώ και χρόνια, από το “Black Panther”· με βοήθησε με την κίνηση του σώματος, το πώς τα δύο αδέλφια στέκονται στον χώρο. Μπορεί να μοιάζουν πολύ οπτικά, όμως στέκονται και περπατούν κάπως διαφορετικά και κυρίως φέρουν τα τραύματά τους με διαφορετικό τρόπο. Επιπλέον ήταν η μουσική – είχα μια playlist για τον Σμόουκ και μια για τον Στακ. Ολα αυτά μαζί μού έδωσαν την αυτοπεποίθηση να αντεπεξέλθω στους ρόλους», αναφέρει ο Τζόρνταν.
