Του Παναγιώτη Καπαρή
Η νέα μόδα στο πολιτικό σκηνικό ονομάζεται σύμβουλοι, εμπειρογνώμονες και ιδιώτες νομικοί σύμβουλοι. Είναι οξύμωρο όλοι οι πολιτικοί να ζητούν συμβούλους και όμως σχεδόν τίποτα να μη λειτουργεί σωστά σε αυτό τον τόπο. Ακόμη, επικεφαλής υπουργείων, στις συνεδριάσεις των κοινοβουλευτικών επιτροπών επικαλούνται θέσεις εμπειρογνωμόνων για να στηρίξουν αποφάσεις τους, λες και οι ίδιοι δεν έχουν θέση, λες και δεν πληρώνονται για να λαμβάνουν αποφάσεις. Ακόμη, επικεφαλής ημικρατικών οργανισμών και δημόσιων εταιρειών, επικαλούνται γνωμοδοτήσεις ιδιωτών νομικών συμβούλων για να τεκμηριώσουν ή να δικαιολογήσουν τις θέσεις τους. Πριν από μερικές μέρες είχε μεγάλη πλάκα ο καβγάς στην Επιτροπή Εμπορίου της Βουλής, εκπροσώπου συνδέσμου καταναλωτών και καθηγητή του Πανεπιστημίου Κύπρου, ο οποίος ετοίμασε τη μελέτη για τις επιπτώσεις για την πράσινη φορολογία. Ο ειδικός μίλησε για ελάχιστες επιπτώσεις στους πολίτες, ενώ ο εκπρόσωπος των καταναλωτών κατήγγειλε ότι τέθηκαν λανθασμένες παράμετροι στη φόρμουλα για υπολογισμό των επιπτώσεων. Πιο απλά, στην εξίσωση για τις επιπτώσεις, η κάθε πλευρά έθεσε διαφορετικά δεδομένα. Τώρα πού είναι η αλήθεια και πού το ψέμα και αν όλα έγιναν με επιστημονικό ή όχι τρόπο, κανείς δεν θα το μάθει. Μόνο οι πολίτες, θα μάθουν την αλήθεια, όταν θα κληθούν να πληρώσουν τις νέες φορολογίες.
Το νόμιμο δεν είναι πάντα και ηθικό. Η μεγάλη πλάκα είναι ότι μετακαλούνται από το εξωτερικό εμπειρογνώμονες, οι οποίοι δεν φημίζονται ούτε για τις γνώσεις, ούτε για την ηθική τους ρωμαλεότητα. Χρυσοπληρώνονται συχνά πυκνά, μόνο και μόνο για να επιβεβαιώσουν και να νομιμοποιήσουν θέσεις και πονηρές στοχεύσεις, ενίοτε μικρών και ασήμαντων πολιτικών ταγών ή διευθυντών του Δημοσίου. Πρόσφατα, δημόσιος υπάλληλος, άριστος στη δουλειά του και με ξεχωριστές γνώσεις, γελούσε με λεγόμενο εμπειρογνώμονα από το Λονδίνο, ο οποίος ήταν το «κούτσουρο» του πανεπιστημίου στο οποίο φοίτησαν και οι δύο. Ο εμπειρογνώμονας εργάζεται σήμερα σε πολυεθνική εταιρεία, και τον στέλνουν τα αφεντικά σε «αδύναμες» χώρες για να προσφέρει την εμπειρογνωμοσύνη του, με το ανάλογο τίμημα. Στην πρώτη συνάντηση των δύο παλιών συμφοιτητών, υπήρξε ένα μικρό σοκ στην αρχή, αλλά στη συνέχεια όλα κύλησαν τέλεια, αφού ο εμπειρογνώμονας υιοθέτησε τις απόψεις του υπαλλήλου, ο οποίος πορευόταν με τον σταυρό στο χέρι. Η δουλειά έγινε με τον καλύτερο τρόπο, οι Κύπριοι φορολογούμενοι πλήρωσαν μόνο τις συμβουλές και οι «πονηροί εγκέφαλοι», πίσω από τη μετάκληση του εμπειρογνώμονα, έμειναν με τα «δύο χείλη καμένα», αφού δεν πέτυχαν τη μεγάλη «αρπαχτή». Οι δύο παλιόφιλοι θυμήθηκαν τα παλιά, πήγαν σε ταβέρνες, και η ζωή συνεχίζεται.
Στο παρελθόν αποτελούσε κοινό μυστικό ότι ο εκάστοτε γενικός εισαγγελέας είχε στα συρτάρια του πάντα δύο γνωματεύσεις, ανάλογα με τις θέσεις τού εκάστοτε προέδρου της Δημοκρατίας. Ανάλογη πρακτική ακολουθούν και καλοί δικηγόροι, οι οποίοι ανάλογα με τον ήχο των «αργυρίων» καταδικάζουν ή αθωώνουν, διά των δικαστηρίων, τους πελάτες τους. Με αυτές τις «λογικές» είχαμε το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, δηλαδή την αρπαγή των οικονομιών σχεδόν όλου του πληθυσμού, με τη βούλα των νόμων και των κανόνων. Με την ίδια λογική έγινε η λεγόμενη φορολογική αμνηστία, η οποία σε λίγες μέρες «καθάρισε» δισεκατομμύρια «μαύρες» καταθέσεις. Σε αυτό το τραγικό μοτίβο, και το κούρεμα των καταθέσεων, όπου το κράτος με ευρωπαϊκή βούλα «ανερυθρίαστα» μπήκε στις τσέπες των πολιτών και άρπαξε τις καταθέσεις τους. Ακολούθησε το σκάνδαλο των διαβατηρίων και η τραγική ιστορία με τις εκποιήσεις περιουσιών. Σε αυτή τη λογική και η ιστορία με τις «αμαρτωλές» κάμερες στους δρόμους, όπου σε μία νύκτα σχεδόν όλοι οι Κύπριοι έγιναν παράνομοι, και τώρα καλούνται να πληρώσουν εκατοντάδες ευρώ πρόστιμα, όχι από το πλεόνασμά τους, αλλά και από το υστέρημά τους. Και πάνω από όλα, η «σατανική» κατάσταση όπου οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Όλα βεβαίως γίνονται πάντα για το καλό των πολιτών. Όπως λέει και το λαϊκό άσμα του Γιάννη Μηλιώκα: «Είδα ένα κόσμο να γκρεμίζεται μπροστά μου. Είδα να γίνεται γιαπί η γειτονιά μου. Για το καλό μου…».
Μόνη παρηγοριά των φτωχών και καταφρονημένων η θεία δίκη, η οποία δεν ξεχωρίζει πλούσιους και φτωχούς. Ατέλειωτες οι ιστορίες με τους νεόπλουτους του χρηματιστηρίου, οι οποίοι κλαίνε και οδύρονται. Τραγικές οι ιστορίες με τους «καθαρούς» της φορολογικής αμνηστίας, οι οποίοι «λέρωσαν» τα παιδιά τους. Θλιβερές οι ιστορίες με τους απατεώνες του λευκού κολάρου αλλά και όλους τους τοκογλύφους, οι οποίες βασανίζουν παιδιά και εγγόνια. Οι «κατάρες» των αδικημένων έχουν συνήθως μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα από τις ποινές των δικαστηρίων. Όλα εδώ πληρώνονται, όπως λέει ο σοφός λαός.
