Της Μαρίνας Οικονομίδου
«Ο πατριωτισμός», εξηγούσε ο Αντώνης Λιάκος, «είναι δεμένος με την αντίσταση στην τυραννία, την υπεράσπιση της ελευθερίας, του Συντάγματος, της έννοιας του κοινού αγαθού, της δικαιοσύνης. Με την ανιδιοτελή θυσία του χρόνου, της περιουσίας, της ελευθερίας, ακόμα και της ζωής. Γι’ αυτό τον λόγο, επειδή ο πατριωτισμός είναι αυτά τα ακριβά συναισθήματα, για τούτο η εκμετάλλευσή του, δηλαδή η πατριδοκαπηλία, είναι ό,τι απεχθέστερο».
Ο πατριωτισμός είναι μία έννοια τόσο μεγάλη όμως και τόσο ξεχειλωμένη με την πάροδο του χρόνου. Χρέος των πολιτικών είναι να χρησιμοποιείται σωστά και με μέτρο. Γιατί η ιστορία μας είναι εδώ για να μας θυμίζει πως όσες φορές κάποιοι έβγαλαν το πατριδόμετρο, όσες φορές κάποιοι έκαναν κατάχρηση των συμβόλων και περιορίστηκαν σε τσιτάτα ιστορικών προσώπων, δεν είχαμε καλά ξεμπερδέματα. Πάθαμε και μάθαμε από πολιτικούς που τάιζαν εθνικισμό, επιδιώκοντας γρήγορα πολιτικά οφέλη και έπλητταν τελικά το μακροπρόθεσμο της χώρας. Η ιστορία είναι εδώ όμως και για να μας θυμίζει, πως όσες φορές περιοριστήκαμε στο ένδοξο παρελθόν ήταν για να κρύψουμε τη σημερινή πολιτική ένδεια.
Είναι γι’ αυτήν ακριβώς την πολιτική ένδεια, που όταν ο Αβέρωφ Νεοφύτου ανέφερε ότι «Πρόεδρο της Δημοκρατίας θα εκλέξουμε, πολιτικές θα κριθούν, η διαχείριση του μέλλοντος του τόπου μας, δεν θα κάνουμε εκλογές απολιτίκ και εκλογές instagram» βρήκα την τοποθέτηση ιδιαίτερα εύστοχη.
Ήταν βεβαίως μία τοποθέτηση που φωτογράφιζε τον Νίκο Χριστοδουλίδη, τον οποίο καταγγέλλουν πλέον ανοικτά ως «κενό περιεχομένου», «παρτάκια» απολιτίκ και χωρίς θέσεις. Όμως το φαινόμενο Νίκου Χριστοδουλίδη δεν ξεφύτρωσε σήμερα.
Ο ίδιος ο Δημοκρατικός Συναγερμός το προωθούσε και το ενίσχυε. Εννέα ολόκληρα χρόνια, «η πολιτική του Instagram», «του ατσαλάκωτου», του προσώπου που τα είχε καλά με τα ΜΜΕ, ξελάσπωνε και την κυβέρνηση και τον ΔΗΣΥ από τις κρίσεις. Αυτή την πολιτική του Instagram δεν επιχείρησε να υιοθετήσει και ο Αβέρωφ Νεοφύτου άλλοτε ως γκαρσόνι, άλλοτε μαζεύοντας κεράσια και ελιές και άλλοτε περπατώντας «αυθόρμητα» στους δρόμους της πόλης; Η πολιτική του Instagram, προφανώς, δαιμονοποιείται μόνο όταν δεν βολεύει εμάς. Όταν το «απολιτίκ» είναι πειθαρχημένο στο σπίτι μας, όταν η πολιτική του Instagram μάς φέρνει ψήφους και βγάζει με τις διασυνδέσεις του τα κάστανα από τη φωτιά, τότε επικροτείται, προάγεται. Άλλοτε από κυβερνητικός εκπρόσωπος σε υπουργός Εξωτερικών. Άλλοτε από βουλευτής σε πρόεδρο της Βουλής. Όταν το απολιτίκ βγαίνει έξω από το μαντρί, όταν διεκδικεί εκλογή με συναγερμικές ψήφους, τότε βαφτίζεται αυτόματα ως ο μεγάλος κίνδυνος της δημοκρατίας και της σταθερότητας.
Κίνδυνος όμως για τη δημοκρατία δεν είναι μόνο πρόσωπα που όπως λένε δεν έχουν να πουν τίποτα. Κίνδυνος για τη δημοκρατία είναι και οι ανέξοδες συνθηματολογίες που κτυπούν στα χειρότερα ένστικτα των πολιτών. Και που ενώ προεκλογικά κερδίζουν πόντους, ζημιώνεται μακροπρόθεσμα ο τόπος. Ας δουν λοιπόν αυτό τον διπολισμό τους στον ΔΗΣΥ. Που ενώ μας μιλούν για πατριωτικό ρεαλισμό, που ενώ υπογραμμίζουν πως η λύση που θέλουμε είναι η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, την ίδια ώρα παίζουν στα συνέδριά τους τον Ξυλούρη που θα «κάνει μάνες δίχως γιους». Και αν αυτό θεωρείται φαιδρό, ας σκεφτούν πως αυτές οι νοοτροπίες μας οδήγησαν σε μισές πατρίδες. Χαϊδεύοντας τα αφτιά όλων των ακροατηρίων τους οδηγηθήκαμε σε διατήρηση του στάτους κβο. Ποιον κόσμο λοιπόν νομίζουν πως θα πείσουν όταν ο Σωτήρης Σαμψών μάς αναφέρει ανερυθρίαστα ότι είναι κατατρεγμένος; Ο άνθρωπος πως έκανε πολιτική καριέρα εξαιτίας του πατέρα του, έτσι; Ποιος σημερινός νέος θα ψηφίσει ένα κόμμα, επειδή πρόταξαν τις ελληνικές σημαίες και τους δεσμούς μας με την Ελλάδα;
Αυτά θα πρέπει να λύσει πρώτα ο ΔΗΣΥ. Και επειδή ο Αβέρωφ Νεοφύτου υπογραμμίζει πως βρίσκεται στην πολιτική για την πατρίδα του και όχι για την εξουσία, ας ξεκινήσει με μία συγγνώμη. Όχι για την παρουσία του τις προάλλες στην περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου. Αλλά για την απουσία του, όταν ο τόπος του τον χρειαζόταν ένα χρόνο πριν. Όταν παραθέριζε στις Μαλδίβες. Όλα τα άλλα, αποτελούν υποσημειώσεις. Και καθρεφτάκια. Μόνο που πλέον δεν έχουμε να κάνουμε με ιθαγενείς.
