Του Γιάννη Ιωάννου
Η δημοσίευση φερόμενων διαλόγων του υποψηφίου Νίκου Χριστοδουλίδη με έμμισθο τρολ που έστηνε ψεύτικα προφίλ για να πλήττει πολιτικούς αντιπάλους και δημοσιογράφους προσδίδει μια άγρια όψη στον προεκλογικό για τις προεδρικές του 2023. Ταυτόχρονα εγείρει σημαντικά ζητήματα τόσο ηθικής όσο και επαγγελματικής δεοντολογίας που δεν αγγίζουν, προφανώς, μόνο τον εν λόγω προεδρικό υποψήφιο αλλά και την πλευρά που δημοσιοποιεί τους διαλόγους. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, το περιεχόμενο των εν λόγω διαλόγων, αν ισχύει –που για τον μέσο έμπειρο παρατηρητή των πολιτικών εξελίξεων στην Κύπρο μπορεί να κρίνει επί τούτου - καταδεικνύει και το επίπεδο στο οποίο έχουν περιπέσει οι προεδρικές εκλογές. Είναι ένα βαρέλι χωρίς πάτο.
Όλο αυτό που συμβαίνει, από διάφορους υποψήφιους, αλλά που συνοψίζεται στην παρούσα φάση στο πρόσωπο του κ. Χριστοδουλίδη ως προς το operandi είναι βαθιά προβληματικό και ανήθικο. Αν ένας υποψήφιος πρόεδρος, οποιοσδήποτε υποψήφιος, κατευθύνει τη δολοφονία χαρακτήρων πάνω στη βάση της κατηγορίας για χρηματισμό αυτό δεν παραπέμπει σε καμιά περίπτωση σ’ ένα σύστημα με καλά εμπεδωμένη τη δημοκρατία. Και δυστυχώς είναι μια παράδοση του πολιτικού μας συστήματος που πηγαίνει πίσω στην ταραγμένη περίοδο του σχεδίου Ανάν όπου η πλευρά που στάθηκε υπέρ του λοιδορήθηκε ως «προδοτική», «εθνικά μειονοτική» και ως η πλευρά που έπιασε χρήματα από «περίεργα κέντρα εξουσίας».
Ο προεκλογικός, στην τελική του ευθεία, μπορεί να κινείται πλέον σε ρυθμούς σκληρού ροκ αλλά μένει να φανεί αν βρισκόμαστε, ακόμη, στη φάση των Anthrax ή έχουμε περάσει, ανεπιστρεπτί, σε thrash μονοπάτια -α λα Slayer. To αν οι επιθέσεις κάτω από τη μέση θα έχουν αποτέλεσμα στην αποδυνάμωση υποψηφίων μένει να φανεί. Όπως και το τι σημαίνει ο τρόπος στον οποίο έχουμε περάσει τόσο για το πολιτικό μας σύστημα όσο και για την κοινωνική μηχανική με την οποία διαρθρώνονται τα politics στην Κύπρο. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως κάθε υποψήφιος, κάποιοι περισσότερο και κάποιοι λιγότερο, έχει εντάξει την πρακτική της ανώνυμης διαδικτυακής επίθεσης –μέσω trolls και σελίδων– στο οπλοστάσιό του. Και η υπόθεση με τα printscreens μεταξύ του κ. Χριστοδουλίδη και ενός «επαγγελματία» που μοίραζε τον χρόνο του μεταξύ δύο κομμάτων καταδεικνύει αυτό ακριβώς: Πως όλοι, ανεξαιρέτως δημόσιας εικόνας, προφίλ ή δημοτικότητας, δύναται να μεταχειρίζονται αμφιλεγόμενους τρόπους ως προς το πώς κινούνται πολιτικά.
Αυτό που παραμένει ωστόσο ως κακό προηγούμενο ιδίως σε μια κοινωνία όπως η κυπριακή, που είναι μη συμμετοχική και βαθιά πολωμένη σε δυϊσμούς ιδεολογικά αλλά και σε σχέση με τα πρόσφατα τραγικά βιώματα της σύγχρονης πολιτικής της ιστορίας, είναι η ad hominem επίθεση. Που σε συνδυασμό με την ανακολουθία και τις βαθιά αντιεπαγγελματικές συμπεριφορές ορισμένων συμπαρασύρει και τους καλούς επαγγελματίες, και τους τίμιους ανθρώπους και αυτούς που διακατέχονται από ιδεολογική ή και πέραν αυτής, συμπεριφορικά, συνέπειας. Ο καλός ακαδημαϊκός, ο καλός δημοσιογράφος ή αναλυτής και ο καλός επαγγελματίας στον δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα υπό το βάρος της πολιτικής πρακτικής σε αυτό τον τόπο μπορεί να αποδομηθεί ως «κακός». Και χειρότερα ακόμη μπορεί να κατηγορηθεί ως προδότης! Ή να πιεστεί για να χάσει τη δουλειά του, να φαγωθεί! Από τύπους μάλιστα που δεν υπήρξαν ποτέ ως επαγγελματίες, πριν γίνουν πολιτικοί, ούτε τίποτα σπουδαίοι στον τομέα τους, ούτε τίποτα μεγάλοι πατριώτες –με την έννοια που στρέφουν τον πατριωτισμό εναντίον σου, όταν διαφωνούν μαζί σου.
Αργά ή γρήγορα η πολιτική της σπίλωσης χαρακτήρα, η «δολοφονία χαρακτήρα» ως είθισται να αποκαλείται διεθνώς θα έχει καταστροφικές συνέπειες στην κυπριακή κοινωνία. Και πρέπει να το καταλάβουν εγκαίρως οι ίδιοι οι πολιτικοί για να ηγηθούν διά του παραδείγματος και να σταματήσουν να το κάνουν. Γιατί αν δεν το κάνουν κάποια στιγμή αυτό που θα επικρατήσει έναντι της ad hominem αντιπαράθεσης θα είναι η δυναμική απάντηση από την ίδια την κοινωνία των πολιτών και τα οργανωμένα σύνολα. Αν θέλετε το τρένο της πολιτικής να τρέξει προς τα πίσω και να επιστρέψουμε ως χώρα στις δεκαετίες του ’60 και του ’70, καλώς. Αρκεί να γνωρίζουμε ότι μαζί με αυτό το πισωγύρισμα έρχονται κι άλλα, χειρότερα.
Twitter: @JohnPikpas
