Της Ελένης Ξένου
Επειδή το θέμα πήρε σοβαρές διαστάσεις, αντί να επιδιδόμαστε σε ετυμηγορίες του καναπέ θα ήταν σαφώς πιο χρήσιμο να θυμηθούμε κάποια βασικά (και αυτονόητα) και να θέσουμε στην βάση αυτών τα ερωτήματα που πρέπει να τεθούν. Πρώτο ερώτημα: Το θέμα μας στην υπόθεση Γιαννάκη είναι η κ. Κανάρη; Ακόμα κι αν η υπουργός Υγείας δεν έδρασε σωστά και εντός θεσμικών πλαισίων, πόσο αυτό αλλάζει την ουσία του θέματος; Να υπενθυμίζουμε ποια είναι η ουσία του θέματος; Η διαφάνεια! Αυτή είναι η ουσία. Και μπορεί το όλο θέμα να ήρθε στην επιφάνεια από ένα ανώνυμο λογαριασμό στα ΜΚΔ πίσω από τον οποίο ενδεχομένως να κρύβονται αλλότρια συμφέροντα, αλλά από την στιγμή που οι ισχυρισμοί του γίνονται αιτία να γραφτεί επίσημη επιστολή από την υπουργό Υγείας καθώς και να τοποθετηθεί δημόσια ο γενικός Ελεγκτής αποκαλύπτοντας ότι στο παρελθόν είχε ζητήσει αρχηγός πολιτικού κόμματος (ο κ. Άντρος Κυπριανού) να διερευνηθεί η γνησιότητα των προσόντων της κ. Γιαννάκη, τότε το να μένουμε προσκολλημένοι στο ανώνυμο parody account είναι θλιβερά βολικό. Γιατί δεν διερωτόμαστε γιατί ο κ. Κυπριανού ζήτησε το 2021 να διερευνηθούν ισχυρισμοί περί πλαστών πτυχίων της κ. Γιαννάκη; Και τι ακριβώς εννοεί ο γενικός Ελεγκτής όταν λέει πως η απάντησή του στον κ. Κυπριανού ήταν ότι «από την επισκόπηση των πρωτότυπων πιστοποιητικών των ακαδημαϊκών προσόντων της εν λόγω λειτουργού δεν προκύπτουν υπόνοιες για ενδεχόμενη πλαστογράφηση τους»; Από πότε η επισκόπηση είναι έρευνα; Και από πότε είναι αρμοδιότητα της ΕΥ να ελέγχει τη γνησιότητα πτυχίων; Βάση ποιων στοιχείων αποφάνθηκε η ΕΥ ότι «δεν προκύπτουν υπόνοιες για ενδεχόμενη πλαστογράφηση» και πόσο έγκυρη είναι αυτή η απόφαση δεδομένου ότι είναι αφενός εκτός αρμοδιότητας και αφετέρου περιορίζεται μόνο σε…επισκόπηση; Από την άλλη, ακόμα κι αν η κ. Κανάρη έδρασε λανθασμένα και αντί επιστολών έπρεπε να απευθυνθεί στο υπουργικό συμβούλιο ώστε αυτό να ορίσει ερευνώντα λειτουργό, αυτό γιατί αναιρεί το ότι έπραξε ό,τι έπραξε με γνώμονα την υπεράσπιση της διαφάνειας και του κύρους του υπουργείου; Στην επιστολή της η κ. Κανάρη γράφει μεταξύ άλλων πως «η αλήθεια είναι η μόνη ασπίδα που έχουμε να προτάξουμε έναντι όσων αβάσιμων εκτοξεύονται και δημοσιεύονται». Γιατί λοιπόν τίθεται στο στόχαστρο αυτός που προσπαθεί να υπερασπιστεί την αλήθεια και όχι οι υπόλοιποι που κρύβονται πίσω από την σιωπή τους ή ακόμα χειρότερα πίσω από τις «επισκοπήσεις» της ΕΥ; Και ναι, προφανώς ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας, αλλά από την άλλη, όποιος κατέχει ανώτατη θέση δημόσιου λειτουργού είναι υπόλογος πρωτίστως στους πολίτες και έχει καθήκον σε περίπτωση που αμφισβητείται η δική του καθαρότητα να κάνει ό,τι επιβάλλεται για να αρθεί η αμφισβήτηση η οποία πλήττει την αξιοπιστία του ίδιου του κράτους. Στη προκειμένη περίπτωση η κ. Γιαννάκη δεν είχε να κάνει τίποτα περισσότερο από το να τρίψει στα μούτρα του οποιουδήποτε την αμφισβητεί (ακόμα και της κ. Κανάρης) τη γνησιότητα των πτυχίων της και να λήξει το θέμα. Γιατί δεν το έκανε; Και γιατί θεωρούμε ότι το θέμα θα επιλυθεί με την μεσολάβηση του προέδρου της Δημοκρατίας που ενδεχομένως θα καταλήξει σε αλλαγή προσώπων; Δεν είναι αρμοδιότητα του ΠτΔ να «δικάσει» και ούτε πρέπει το όλο θέμα να υποβαθμιστεί σε κρατικό «καβγά» που απλά χρειάζεται μεσολαβητή. Ο νόμος ορίζει πως σε τέτοιες περιπτώσεις αρμόδια αρχή είναι το υπουργικό συμβούλιο, και αν πράγματι στόχος της κυβέρνησης είναι να αρχίσει επιτέλους το κράτος να λειτουργεί με διαφάνεια τότε, από την στιγμή που αιωρούνται ερωτηματικά σχετικά με την γνησιότητα των προσόντων ενός ανώτατου κρατικού λειτουργού, εκεί πρέπει να παραπεμφθεί το όλο θέμα ώστε να γίνει η έρευνα που προβλέπεται στο νόμο. Αλλιώς θα αρχίσουμε και ‘μεις να ξαφνιαζόμαστε για τους ίδιους λόγους που ξαφνιάζεται και ο πρώην υπουργός Υγείας κ. Παμπορίδης στην σχετική ανάρτηση του.
