Της Ελένης Ξένου
Οι κατοχικές αρχές προχωρούν σε κατάληψη μέρους της νεκρής ζώνης στην περιοχή Άρσους-Πύλας για να κατασκευάσουν δρόμο ώστε «να βελτιωθεί η πρόσβαση για τους πολίτες τους που μένουν στην Πύλα». Ποσώς δεν φαίνεται να πτοούνται από την όποια διπλωματική κινητικότητα γίνεται για να αποτρέψει αυτή τη νέα επιβολή τετελεσμένων ούτε και φαίνεται να λαμβάνουν υπόψιν τις προσπάθειες της UNFICYP να σταματήσει τις όποιες εργασίες γίνονται ήδη.
Παράλληλα προωθείται η κατασκευή τούνελ που θα περνά από την κατεχόμενη οροσειρά του Πενταδακτύλου και η οποία στόχο έχει να ενώσει την περιοχή της Μεσαορίας με τις βόρειες ακτές του νησιού. Ακόμα ένα παράνομο έργο το οποίο χρηματοδοτείται από την Άγκυρα που συνεχίζει σταθερά τις κινήσεις αναβάθμισης των κατεχομένων ενισχύοντας την προσπάθεια πλήρους εξάρτησής τους από την Τουρκία. Την ίδια ώρα οικόπεδα διαχωρίζονται στην κατεχόμενη περιοχή του Αγίου Δομετίου τα οποία σύμφωνα με δημοσιεύματα τουρκοκυπριακών εφημερίδων «προορίζονται για τα παιδιά μαρτύρων της περιοχής Μόρφου», ενώ συνεχίζονται εργασίες ασφαλτόστρωσης στην περιοχή. Και τέλος όπως αναφέρει δημοσίευμα της Γενί Μπακίς το βόρειο μέρος της Κύπρου μετατρέπεται σε «νησί προς πώληση», αφού άτομα από διάφορες χώρες όπως Ισραήλ, Γερμανία, Φιλανδία, Ουκρανία, Ρωσία και Ιράν αγοράζουν περιουσίες η πλειοψηφία των οποίων ανήκει σε Ελληνοκυπρίους. Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στην κατεχόμενη γη μας εμείς δείχνουμε να μην αντιλαμβανόμαστε ποσώς την σοβαρότητα όσων διαδραματίζονται ούτε και μοιάζουμε να συνειδητοποιούμε πως η προσάρτηση των Κατεχομένων από την Άγκυρα άρχισε ήδη να πραγματοποιείται και η διχοτόμηση είναι προ των πυλών. Και όταν λέω εμείς αναφέρομαι και στους πολιτικούς αλλά και σε μας τους πολίτες.
Τι ακριβώς κάνουμε για να δείξουμε πως έχουμε συνείδηση και συναίσθηση του κατεπείγοντος; Αυτό που κάνουμε είναι να συνεχίζουμε τις ψευδοπατριωτικές κορώνες, να συντηρούμε τους διχαστικούς λόγους, να τσακωνόμαστε μεταξύ μας επειδή προσκλήθηκε στην αντικατοχική εκδήλωση της Αμμοχώστου ο Τουρκοκύπριος δήμαρχος, να μην δείχνουμε καμία προθυμία να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και τις εμμονές μας για το καλό της πατρίδας μας, να επιμένουμε στις ίδιες ψευδαισθήσεις, να μας ανησυχεί περισσότερο η οικονομία από το εθνικό μας θέμα και να επενδύουμε στην «καλοσύνη των ξένων» χωρίς καλά-καλά να ξέρουμε εμείς οι ίδιοι τι είναι αυτό που επιδιώκουμε και ποια λύση είμαστε πραγματικά έτοιμοι να υποστηρίξουμε δεδομένου ότι πλέον οι παραχωρήσεις μας θα είναι πιο επώδυνες από ποτέ.
Οι δε πολιτικοί μας μοιάζουν περισσότερο θλιβεροί παρά ποτέ, εγκλωβισμένοι στην καρακοσμάρα τους, στο πώς θα επαναφέρουν το κόμμα τους στα σύγκαλά του και στο πώς θα πείσουν τους ψηφοφόρους ότι αυτοί είναι καλύτεροι από τους άλλους ώστε στις επόμενες εκλογές (δημαρχιακές, βουλευτικές, προεδρικές κτλ.) να ανακτήσουν το χαμένο έδαφος των ποσοστών τους. Και στο ενδιάμεσο σουλατσάρουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προσπαθώντας να χτίσουν την εικόνα του αύριο χωρίς να δείχνουν να αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο αυτό το αύριο να μην έρθει ποτέ όπως εκείνοι το φαντάζονται.
Αντί λοιπόν να επιδιώξουν την άμεση σύγκληση ενός εθνικού συμβουλίου ή έστω μιας σύσκεψης που να δείχνει πως έχουν επίγνωση ότι έχουμε φτάσει στο και πέντε και πως ακριβώς γι’ αυτό οφείλουν να παραμερίσουν τις όποιες μικροπολιτικές τους για το καλό της χώρας, αυτοί επιμένουν να εστιάζουν μέχρι τη μύτη τους, τουιτάροντας ανοησίες και προσπαθώντας να αποδείξουν ποιος είναι ο ικανότερος να κυβερνήσει ένα καράβι που βουλιάζει μέρα με τη μέρα. Από την μία η κυβέρνηση παρόλες τις διπλωματικές κινήσεις ακόμα δεν πείθει ότι ξέρει πραγματικά σε τι στοχεύει σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο της λύσης και από την άλλη η αντιπολίτευση περιφέρεται αμήχανα, δημιουργώντας την εντύπωση πως τη νοιάζει περισσότερο να αποτύχει η κυβέρνηση παρά να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να σωθεί η χώρα. Και εμείς ακόμα πιο αδρανείς παρακολουθούμε την πατρίδα μας να διχοτομείται χωρίς να ξέρουμε στ’ αλήθεια τι μας γίνεται.
