Είναι προς όφελός μας

Όταν έχει συνηθίσει κανείς να βλέπει το δέντρο και όχι το δάσος, και όταν αυτή η οπτική γωνία καλλιεργείται χρόνια τώρα σαν ένδειξη πατριωτισμού από τους επιτήδειους καριερίστες της πολιτικής, τότε η μετακίνηση του βλέμματος είναι δυστυχώς μια δύσκολη υπόθεση. Γίνομαι πιο συγκεκριμένη: Η απόφαση του Δήμου Αμμοχώστου να προσκαλέσει τον δήμαρχο των Τουρκοκυπρίων της κατεχόμενης μας πόλης στην καθιερωμένη αντικατοχική εκδήλωση, προκάλεσε σωρεία αντιδράσεων. Οι ενάντιοι σ’ αυτή την πρόσκληση υποστήριξαν μεταξύ άλλων –γνωστών και χιλιοειπωμένων «πατριωτικών» επιχειρημάτων– πως «μ’ αυτή την κίνηση η εκδήλωση από αντικατοχική υποβαθμίζεται σε δικοινοτική και στέλνει λανθασμένα μηνύματα προς την κατοχική Τουρκία». Πρωτοστάτης των αντιδράσεων η ΕΔΕΚ, η οποία άλλωστε τις προάλλες και δια στόματος του αρχηγού της κ. Σιζόπουλο το είπε καθαρά και ξάστερα πως θεωρεί την ΔΔΟ σαν την χειρότερη μορφή νομιμοποιημένης διχοτόμησης της πατρίδας μας.

Τώρα επανήλθε δριμύτερη λέγοντας πως δεν πρόκειται να συμμετάσχει στην εκδήλωση εξαιτίας της παρουσίας του κ. Ουλουτσάι. Παρόμοιες αντιδράσεις εμφανίστηκαν και στα ΜΚΔ με παρομοίου τύπου «πατριωτικές» κορώνες οι οποίες επέμεναν στην παραμονή μας της οπτικής γωνίας που αγναντεύει το δέντρο και όχι το δάσος. Ο δήμαρχος Αμμοχώστου διευκρίνισε πως ο κ. Ουλουτσάι γνωρίζει πολύ καλά σε ποια εκδήλωση προσκλήθηκε, και αποδέχτηκε έχοντας πλήρη επίγνωση του περιεχομένου της με κίνδυνο μάλιστα το κόστος στην πολιτική του καριέρα. Ο κ. Ιωάννου υπογράμμισε μάλιστα πως στην ομιλία του θα γίνει αναφορά στην Τουρκία ως κατοχική δύναμη (παρουσία του κ. Ουλουτσάι) και επεξήγησε πως ο τελευταίος αποδέχθηκε την πρόσκληση για να «στείλει το μήνυμα ότι είμαστε έτοιμοι για την επίλυση του Κυπριακού και την ειρηνική συμβίωση». Από την στιγμή, λοιπόν, που ο κ. Ουλουτσάι γνωρίζει πολύ καλά σε ποια εκδήλωση θα παραστεί και έρχεται με σκοπό να στείλει μήνυμα ειρηνικής συμβίωσης, προς τι όλες αυτές οι αντιδράσεις; Σύμφωνα με τον κ. Ιωάννου «όσοι κατηγορούν αυτή την κίνηση του Δήμου Αμμοχώστου επιχειρούν να πετύχουν άλλους στόχους όπως η διακοπή των επαφών με τους Τουρκοκύπριους».

Έχει άδικο ο κ. Ιωάννου; Προσωπικά θα αντέστρεφα το επιχείρημα με τον εξής προβληματισμό: Πόσο έχουμε μέχρι τώρα αξιοποιήσει την Τουρκοκυπριακή κοινότητα στις προσπάθειες για επίλυση του Κυπριακού; Και δεν μιλώ για τις δικοινοτικές επιτροπές, αλλά αναφέρομαι σε μια πιο ευρεία κλίμακα η οποία να καταδεικνύει μέσα από συνειδητές πολιτικές αποφάσεις την πεποίθηση ότι η επαφή και συνεργασία με την Τουρκοκυπριακή κοινότητα είναι προς όφελος της προσπάθειας για επίλυση και όχι εις βάρος της. Και πως οι προσπάθειες εναντίωσης σ’ αυτή τη συνεργασία μπορεί μεν να παρουσιάζονται ώς μέτρο πατριωτισμού στην ουσία, ωστόσο πόρρω απέχουν από αυτόν διότι πατριώτης δεν είναι όποιος εμμένει στο διαχωρισμό του «εμείς και οι απέναντι» αλλά εκείνος που αγωνίζεται να τον υπερβεί. Πόσο αξιοποιήσαμε λοιπόν τις αντιδράσεις της Τουρκοκυπριακής κοινότητας απέναντι στο καθεστώς Ερντογάν και στην προσπάθειά τους να βρουν τρόπους να απεγκλωβιστούν από αυτό, καταδεικνύοντας πως δεν αποτελούν πειθήνια όργανα της Τουρκίας όπως βολεύει αρκετούς από τους «υπερπατριώτες» πολιτικούς μας να πιστεύουμε; Πόσο έχουν δουλέψει οι πολιτικοί μας μέχρι τώρα, ώστε να αρχίσει να καταρρίπτεται αυτός ο διαχωρισμός του «εμείς και οι άλλοι»; Εφόσον βασική μας επιδίωξη είναι η ΔΔΟ, γιατί δεν αντιλαμβανόμαστε πως για να είναι αυτή εφικτή και βιώσιμη είναι προς όφελος μας η συνεργασία με τους Τουρκοκυπρίους και η διεκδίκησή τους από τα χέρια της Τουρκίας; Πότε επιτέλους θα κατανοήσουμε πως για να πείσουμε ότι το εννοούμε πως πράγματι θέλουμε και επιδιώκουμε την λύση της ΔΔΟ είναι απαραίτητες πολιτικές κινήσεις και αποφάσεις που να δημιουργούν κουλτούρα ομοσπονδίας; Και πως τέτοιες κινήσεις όπως του κ. Ιωάννου να προσκαλέσει τον δήμαρχο των Τουρκοκυπρίων Αμμοχώστου στην αντικατοχική εκδήλωση είναι προς όφελός μας δεδομένου ότι εκείνο που επιδιώκουμε είναι να δούμε επιτέλους το δάσος και όχι μόνο το ένα και μοναδικό δέντρο;