Οφείλουν να λογοδοτήσουν

Κάποια στιγμή το ΑΚΕΛ θα πρέπει να λογοδοτήσει για την απόφαση του να μην επιλέξει την υποστήριξη του κ. Παμπορίδη για το αξίωμα του προέδρου. Η ατολμία και η στενομυαλιά του να κάνει την υπέρβαση που υπαγορεύει το καλό του τόπου, υποστηρίζοντας ένα πολιτικό που απέδειξε περίτρανα πως προτεραιότητά του είναι το δημόσιο συμφέρον, ναι, χρήζει λογοδοσίας απέναντι στον λαό. Γιατί; Διότι οφείλει τόσο το ΑΚΕΛ όσο και η υπόλοιπη αντιπολίτευση να εξηγήσουν γιατί ενώ θα μπορούσαν να ενώσουν δυνάμεις και να παραμερίσουν τις διαφορές τους για το καλό της χώρας, υποστηρίζοντας ένα άνθρωπο, ο οποίος απέδειξε έμπρακτα πως έχει τις ικανότητες, τη θέληση, τις γνώσεις, το όραμα, τις κοινωνικές ευαισθησίες αλλά και το θάρρος να πολεμήσει τα διαπλεκόμενα συμφέροντα προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος, προτίμησαν να βγάλουν την ουρά τους απέξω και να παραμείνουν στα τετραγωνικά των μικροκομματικών τους συμφερόντων και της «έξωθεν καλής μαρτυρίας». Και αν είναι με αυτό τον τρόπο που θεωρούν πως θα πείσουν ότι κόπτονται να γυρίσει ο τόπος σελίδα, τότε ναι, οφείλουν, να εξηγήσουν γιατί παραμέρισαν τόσο εύκολα την επιλογή του κ. Παμπορίδη, ο οποίος κατάφερε στην πράξη ό,τι οι ίδιοι καταφέρνουν μέχρι τώρα, μόνο στα λόγια.

Μήπως τελικά αυτό για το οποίο κόπτονται πρωτίστως είναι να γίνουν χαλίφηδες στην θέση του χαλίφη; Ο ίδιος ο κ. Παμπορίδης, μιλώντας τις προάλλες στο podcast Legal Matters, ομολόγησε ευθαρσώς ότι συναντήθηκε τον προηγούμενο Σεπτέμβριο με τον κ. Στεφάνου και του είπε ότι αν εκείνος αναλάβει πρωτοβουλία για μια νέα τάξη πραγμάτων, η οποία θα στοχεύει στην πλήρη μεταρρύθμιση του τόπου χωρίς να αποκλείεται κανένας, ο ίδιος είναι πρόθυμος να βάλει υποψηφιότητα για πρόεδρος. Μια παρόμοια συνάντηση είχε και με τον κ. Νικόλα Παπαδόπουλο. Και τι έγινε στην συνέχεια; Τίποτα απολύτως. Βγήκε η κ. Χαραλαμπίδου για να διαβάλει τον κ. Παμπορίδη με τον χείριστο τρόπο, εστιάζοντας σε γεγονότα τα οποία δεν καταδεικνύουν πολιτική ωριμότητα αλλά συντήρηση βολικών αγκυλώσεων, υποβαθμίζοντας εσκεμμένα και με ιδιοτέλεια το μεγαλύτερο επίτευγμα που κατόρθωσε ποτέ πολιτικός, δηλαδή το ΓεΣΥ. Ας μη γελιόμαστε. Αν δεν ήταν ο κ. Παμπορίδης με την ιδιοσυγκρασία που διαθέτει, το πείσμα, την επιμονή, την ευφυΐα, τη διορατικότητα και την αποφασιστικότητά του, τότε οι πολέμιοι του ΓεΣΥ, οι οποίοι ως επί το πλείστον ανήκαν στο κυβερνών κόμμα, ίσως και να κατάφερναν να αλλοιώσουν τη φιλοσοφία του εις βάρος και πάλι του κόσμου και για χάρη των ολίγων.

Ο κ. Παμπορίδης αποκάλυψε πως ο κ. Νεοφύτου, ενώπιόν του, είπε στον Πρόεδρο Αναστασιάδη, πως τα νομοσχέδια που κατάρτισε ο ίδιος για το ΓεΣΥ ήταν απαράδεκτα γιατί ήταν κουμμουνιστικά (!). Και είναι μέσα από τις μάχες που νυχθημερόν έδινε ο κ. Παμπορίδης που δεν κατόρθωσε ο κ. Νεοφύτου να κερδίσει την πλειοψηφία στη Βουλή και να τα απορρίψει ως τέτοια. «Έκανα βίωμά μου» είπε ο κ. Παμπορίδης «το ενώνουμε δυνάμεις. Χρησιμοποίησα και καρότο αλλά και μαστίγιο για να πετύχω τη μέγιστη πολιτική συναίνεση για το καλό του τόπου». Και πράγματι αυτό έκανε. Απόδειξη ότι έχουμε σήμερα ΓεΣΥ και πριν μου αντιτάξετε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, υπογραμμίζω πως το ΓεΣΥ θέλει χρόνο και πρέπει να του το δώσουμε, βελτιώνοντας τα λάθη του και όχι αλλάζοντας τη φιλοσοφία του. Όταν λοιπόν υπάρχει ένας τέτοιος πολιτικός που απέδειξε πως μπορεί να συνενώνει δυνάμεις, αποσκοπώντας όχι στην καρέκλα αλλά στο καλό του τόπου, δηλώνοντας πρόθυμος να κατέλθει ως ανεξάρτητη υποψηφιότητα και να δρομολογήσει ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις και με πρώτιστη έγνοια το κυπριακό πρόβλημα, τότε είναι πραγματικά απορίας άξιον ποιο ακριβώς ήταν το κώλυμα της αντιπολίτευσης να τον υποστηρίξει; Μήπως τελικά το γεγονός και μόνο ότι είχαν κώλυμα αποτελεί αμάχητο τεκμήριο πως η αντιπολίτευση δεν διαθέτει την πολιτική μαγκιά να κάνει τις υπερβάσεις που απαιτεί η πολύ κρίσιμη εποχή που διανύουμε;