Της Ελένης Ξένου
Μέχρι την ώρα που γραφόταν η στήλη, δεν είχε ανακοινωθεί το ψηφοδέλτιο του ΕΛΑΜ για τις ευρωεκλογές και το κατά πόσο ο κ. Πελεκάνος είχε συμπεριληφθεί σ’ αυτό. Δεν είναι ωστόσο εκεί το θέμα, όπως ούτε και στο γεγονός ότι ο μέχρι πρότινος αντιπρόεδρος του ΔΗΣΥ συζητούσε με το εν λόγω κόμμα για να κατέλθει υποψήφιος, δεδομένου ότι οι θέσεις του ήταν ανέκαθεν πολύ πιο κοντά σε εκείνες του ΕΛΑΜ παρά του ΔΗΣΥ, ή τουλάχιστον του προοδευτικού ΔΗΣΥ, αν υπάρχει ακόμα κάτι τέτοιο. Οι απόψεις του π.χ. περί μεταναστευτικού ήταν γνωστές από τότε που ανέλαβε κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης Αναστασιάδη και τουλάχιστον για τους πιο υποψιασμένους αυτός ήταν και ένας από τους λόγους –ίσως ο κυριότερος– που η επιλογή του προκάλεσε εύλογα ερωτηματικά ως προς τη σημασιολογία της.
Να θυμίσω ότι στα γεγονότα στη Χλώρακα ο κ. Πελεκάνος, ο οποίος ήταν ακόμα αντιπρόεδρος του ΔΗΣΥ, δεν είχε κανένα ενδοιασμό να ποστάρει στην πλατφόρμα Χ πως «αρκετά ανεχτήκαμε το παραμύθι περί ενσωμάτωσης» και πως «η Αστυνομία οφείλει να επέμβει αποφασιστικά» χωρίς αυτή του η τοποθέτηση να τύχει κάποιας –αντανακλαστικής έστω– αντίδρασης από την ηγεσία του κόμματος, η οποία συνέχιζε απτόητη να τυρβάζει περί ενότητας και άλλων κενών λέξεων. Με άλλα λόγια, ο κ. Πελεκάνος ανέκαθεν έκλινε προς τα ακροδεξιά, και για να μην κοροϊδευόμαστε ήταν αυτή η ακροδεξιά ρητορική του που προτάχθηκε από το παρασκήνιο μέσα στο κόμμα ώστε αυτός να ανελιχθεί τόσο γρήγορα στα ανώτατα δώματα της ηγεσίας του ΔΗΣΥ. Άρα όποιος τώρα εκπλήττεται με τη φημολογία περί συμπερίληψής του στο ψηφοδέλτιο του ΕΛΑΜ, μάλλον ζει σε κάποιον άλλο πλανήτη, εξού και όπως προηγουμένως υπογράμμισα πως δεν είναι εκεί το θέμα.
Το θέμα είναι πως, ακόμα και τώρα, στελέχη του ΔΗΣΥ φέρεται να προσπαθούν να αποτρέψουν τον κ. Πελεκάνο να αποδεχτεί την πρόταση του ΕΛΑΜ, γεγονός που καταδεικνύει πως το κόμμα εξακολουθεί να παραμένει εγκλωβισμένο μέσα στα αδιέξοδα που το ίδιο δημιούργησε και τα οποία αντί να αρχίσει να επιλύει με τόλμη, δηλαδή με πολιτικές θέσεις, επιλέγει να κυνηγά ξοπίσω τα ποσοστά, με τον φόβο ότι σημαντικός αριθμός ψηφοφόρων του θα μετακινηθεί προς τα ακροδεξιά. Είναι πραγματικά άξιο απορίας το πώς κατάντησε ο ΔΗΣΥ να κυνηγά την ίδια του την ουρά και την ίδια ώρα να παριστάνει πως όλο αυτό το κυνηγητό γίνεται για χάρη μιας ενότητας που μόνο επίπλαστη μπορεί να είναι.
Και το πιο θλιβερό από όλα είναι το πώς ο ίδιος ο ΔΗΣΥ έφερε τα πράγματα σ’ αυτό το σημείο, ώστε το ΕΛΑΜ να περιφέρεται σαν ένα ακόμα κόμμα της κυπριακής Δεξιάς και όχι σαν ένα κόμμα το οποίο κάποτε αυτοσυστηνόταν ως η «Χρυσή Αυγή» της Κύπρου –και μόνο μετά την ανακήρυξη της ως εγκληματικής οργάνωσης κράτησε αποστάσεις προκειμένου να διασωθεί πολιτικά (και κατόπιν συνεννοήσεως βέβαια με τη Χρυσή Αυγή). Με άλλα λόγια, το αν ο κ. Πελεκάνος κατέλθει με το ΕΛΑΜ, είναι μια φυσική εξέλιξη των θέσεων που ανέκαθεν πρέσβευε, και καλά κάνει να πάει στον χώρο που τις εκφράζει ξεκάθαρα. Το ότι ο ΔΗΣΥ όμως προσπάθησε παρασκηνιακά να τον αποτρέψει, είναι εξόχως προβληματικό, διότι αποδεικνύει περίτρανα πως το εν λόγω κόμμα όχι μόνο χάνει μέρα με τη μέρα το πολιτικό του βάρος, αλλά επίσης δεν αναγνωρίζει καν πως ο λόγος που το ΕΛΑΜ έχει ανοδική τάση, είναι οι δικές του ευλογίες όταν με νεύματα στη Βουλή, ή με λιγότερο εμφανείς τρόπους, του έδινε χώρο και άλλοθι να «αποστασιοποιηθεί» από το χρυσαυγίτικο παρελθόν του και να παριστάνει πως σήμερα είναι ένα ακόμα κόμμα της Δεξιάς, το οποίο φιλοδοξεί μάλιστα να παίξει και πρωταγωνιστικό ρόλο. Κι αυτό δεν καταγράφεται ως επιτυχία του ΕΛΑΜ, αλλά ως μια πανηγυρική αποτυχία του ΔΗΣΥ να μιλήσει πολιτικά.
