Της Ελένης Ξένου
Πόσο διατεθειμένοι είναι να φτάσουν το μαχαίρι μέχρι το κόκκαλο των παθογενειών μας; Πόσο έτοιμοι είναι να κάνουν την υπέρβαση που υπαγορεύει η εποχή; Αναγνωρίζουν ποια είναι αυτή η υπέρβαση που οφείλουν να κάνουν προκειμένου να αποδείξουν ότι πρώτιστο μέλημά τους είναι το καθήκον προς τον τόπο; Ξέρουν ποιο είναι το καθήκον προς τον τόπο; Αντιλαμβάνονται πως ο αναγκαίος επαναπροσδιορισμός αυτοί του καθήκοντος απαιτεί να σταματήσουμε να βάζουμε τις βρωμιές μας κάτω από το χαλί; Αν λοιπόν πράγματι έχουν συναίσθηση αυτού του καθήκοντος, τότε γιατί κανείς από τους τρεις στην προχθεσινή τηλεμαχία δεν μίλησε επί της ουσίας για τη διαφθορά;
Και για εκείνη την ντροπή που νιώσαμε όλοι μας, όταν ξεσκεπάστηκε με το βίντεο του Αλ Τζαζίρα το βάθος που η διαφθορά άγγιξε σ’ αυτόν τον τόπο; Γιατί αντί να επιμένουν σ’ αυτό το θέμα της διαφθοράς –τωρινής και διαχρονικής– το αποφεύγουν και το προσπερνούν ελαφρά τη καρδία; Θέλουν άραγε και οι τρεις τους να καταπιούμε εκείνη την ντροπή; Να τη χωνέψουμε χωρίς άλλες εξηγήσεις;
Να σιωπήσουμε ξανά όπως κάναμε για πολλά άλλα σκάνδαλα με αποτέλεσμα η διαφθορά να απλώνεται παντού στα χρόνια σαν έρπης ζωστήρας; Γιατί την προσπερνούν λοιπόν και επιλέγουν να μιλάνε για την οικονομία ή το Κυπριακό (με αερολογίες ως επί το πλείστον) χωρίς να αντιλαμβάνονται εκείνο που οι σκεπτόμενοι πολίτες αντιλήφθηκαν προ πολλού: πως όλα είναι αλληλένδετα με το θέμα της διαφθοράς. Της τωρινής και της διαχρονικής.
Των διεφθαρμένων νοοτροπιών και των διεφθαρμένων μυαλών. Και η οικονομία και το Κυπριακό και όλα. Και η προστασία των ευάλωτων ομάδων που έγιναν πιο ευάλωτες επειδή μια κλίκα πολιτικών, δικηγόρων, ντηβέλοπερς, λογιστών κτλ. πλούτισαν εις βάρος του τόπου. Και το Κυπριακό που με την αξιοπιστία μας να έχει πέσει στα τάρταρα κανείς εκεί έξω δεν μας πιστεύει πως θέλουμε λύση αλλά αντ’ αυτού θεωρούν πως εκείνο που πραγματικά θέλουμε είναι εύκολο χρήμα και ψηλούς πύργους για να αγναντεύουμε την ΑΟΖ μας.
Κατά την κρίση τους λοιπόν δεν έχει σχέση η διαφθορά με το μέλλον που κληροδοτούμε στους νέους μας; Με τον τρόπο που καταστρέφουμε το περιβάλλον μας; Ακόμα και με τον τρόπο που λειτουργεί η Εκκλησία μας που έχει καταντήσει ακόμα ένας ντηβέλοπερ; Δεν έχει σχέση η διαφθορά –τωρινή και διαχρονική– με τη δυσωδία που αποπνέει ο τόπος; Γιατί λοιπόν και οι τρεις αποφεύγουν να την υπογραμμίσουν σε όλο της το μεγαλείο και σε όλες της τις διαστάσεις;
Οι δύο την υποβιβάζουν σε «λάθη και παραλείψεις» ενώ ο τρίτος παρότι από το αντίπαλο στρατόπεδο φοβάται να σπάσει τα αβγά (γιατί άραγε;). Τη χαρακτηρίζουν δε ως διαχρονική και θεωρούν πως έτσι ξεμπερδεύουν με τις ευθύνες τους αλλά και με την ηθική υποχρέωση να ονοματίσουν νοοτροπίες, μεθόδους και πρακτικές που οδήγησαν το κράτος δικαίου σε καταρράκωση. Σίγουρα η διαφθορά δεν είναι μόνο το σκάνδαλο των διαβατηρίων αλλά ακριβώς γι’ αυτό, επειδή είναι απλωμένη στις δομές του κράτους, οφείλουν να την προτάξουν σαν θέμα αν όντως θέλουν να διορθώσουν παθογένειες και όχι απλά να αυτοπροστατευθούν.
Γιατί π.χ. δεν μιλούν οι κύριοι ανεξάρτητοι για την ανάγκη αυτοκάθαρσης των κομμάτων που τους στηρίζουν, ώστε να πείσουν ότι αντιλαμβάνονται το μέγεθος του προβλήματος υπογραμμίζοντας έτσι και τη δική τους ανεξαρτησία;
Και ο τρίτος γιατί δεν προτείνει συγκεκριμένες λύσεις γι’ αυτό το θέμα σε σχέση με το δικό του κόμμα, αν θέλει όντως να συσπειρώσει τους χαμένους οπαδούς του με έντιμο και μετανοημένο τρόπο; Κοντολογίς γιατί και οι τρεις τους σφυρίζουν αδιάφορα με τόσο προφανή τρόπο, όταν εγείρεται το θέμα της διαφθοράς (τωρινής και διαχρονικής); Έτσι είναι που προσδοκούν να μας πείσουν ότι αγγίζουν την ουσία; Και ότι θα απαλλάξουν τον τόπο από τη βρωμιά; Πραγματικά απορώ. Και η αλήθεια είναι πως ευλόγως απορώ.
