Της Ελένης Ξένου
Παρακολουθώντας τις διαμαρτυρίες των οργανώσεων αναπήρων ατόμων σχετικά με τον τρόπο που διεξάγεται ο Ραδιομαραθώνιος, οι οποίες έφτασαν μάλιστα στο σημείο να ζητούν την άμεση κατάργησή του, είναι πραγματικά άξιον απορίας γιατί κράτος, κόμματα, πολιτικοί, κρατικό κανάλι και αρκετά άλλα ΜΜΕ επέλεξαν να αγνοήσουν τις φωνές αυτές. Καμία επίσημη τοποθέτηση, κανένα σοβαρό σχόλιο από τους κατά τ’ άλλα λαλίστατους πολιτικούς μας, καμία επίσημη δήλωση από αρμόδιους υπουργούς (βλέπε Παιδείας, Κοινωνικής Πρόνοιας κτλ.) ως προς το σοβαρό θέμα που εγείρουν οι εν λόγω οργανώσεις, ούτε μισή λέξη εκ μέρους της κυβέρνησης, τίποτα. Λες και αυτοί για τους οποίους διοργανώνεται ο Ραδιομαραθώνιος και στο όνομα των οποίων καλείται ο κόσμος να συνεισφέρει δεν ξέρουν τι λένε και ξέρουν καλύτερα οι διοργανωτές και όσοι παρελαύνουν από τα περίπτερα και από τις αντίστοιχες τηλεοπτικές εκπομπές επιδεικνύοντας τις «φιλάνθρωπές» τους ευαισθησίες.
«Η ρητορική που αναπτύσσεται στο πλαίσιο του Ραδιομαραθωνίου», αναφέρει η ανοιχτή επιστολή της ΚΥ.Σ.Ο.Α., την οποία συνυπογράφουν είκοσι περίπου άλλες σχετικές οργανώσεις, «είναι ρατσιστική ως προς τα παιδιά με αναπηρία και μέσω αυτής συντηρούνται στερεότυπα και προκαταλήψεις». «Τα στοχοποιεί γιατί εξισώνει την αναπηρία με τη φτώχεια και την επαιτεία» επεξήγησε η κ. Πιτσιάλη, πρόεδρος της Οργάνωσης Αγκαλιά Ελπίδας «και δημιουργεί λάθος νοοτροπίες παρουσιάζοντας τα άτομα με αναπηρία ως υποδεέστερα που χρειάζονται τη βοήθεια του κόσμου». Τα άτομα με αναπηρίες όμως, όπως πολύ σωστά υπογραμμίζουν οι οργανώσεις, είναι φορείς δικαιωμάτων και ο καλύτερος τρόπος να είναι χρήσιμοι όλοι όσοι δείχνουν ότι ενδιαφέρονται είναι να συνδράμουν στις διεκδικήσεις για τη διασφάλιση αυτών των δικαιωμάτων τους, πιέζοντας το κράτος να καλύψει καλύτερα και πιο υπεύθυνα τις ανάγκες τους και καλλιεργώντας ταυτόχρονα κουλτούρα σεβασμού απέναντί τους και όχι οίκτου.
Όπως δήλωσε ο κ. Λαμπριανίδης, πρόεδρος της οργάνωσης παραπληγικών, «με εράνους δεν λύνουμε τα προβλήματα αλλά μάλλον τα συντηρούμε και δίνουμε άλλοθι στο κράτος για να μην εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του». Τέτοιες τακτικές όπως τονίζει η ΚΥ.Σ.Ο.Α. δεν ανταποκρίνονται σε μια σύγχρονη και ευνομούμενη πολιτεία και κοινωνία. Τα άτομα με αναπηρίες και οι οικογένειές τους δεν επιθυμούν τον οβολό των συνανθρώπων τους αλλά τη δημιουργία κατάλληλων κρατικών υποδομών, παροχή εξοπλισμού και υποστηρικτικών υπηρεσιών που να τους επιτρέπουν να ζουν και να υπάρχουν ως ισότιμοι πολίτες και όχι ως οι «καημένοι» συνάνθρωποί μας. «Ποτέ δεν ήρθε κάποιος από τους συνδιοργανωτές, ούτε καν ο ίδιος ο Ραδιομαραθώνιος, να στηρίξει τις διεκδικήσεις μας» δήλωσε η κ. Πιτσιάλη. «Δεν ακούσαμε ποτέ να βγουν να πουν ότι όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην ενιαία εκπαίδευση, στην πολιτιστική ζωή του τόπου, στην ανεξάρτητη διαβίωση, τις θεραπείες αποκατάστασης κτλ.», συμπλήρωσε. Το θέμα λοιπόν που εγείρει η ΚΥ.Σ.Ο.Α. και οι οργανώσεις που έχουν συνυπογράψει την ανοιχτή επιστολή, αν ζούσαμε σε μια κανονική χώρα θα προκαλούσε χαμό και θα έσπευδαν οι κάθε λογής αρμόδιοι καθώς και το κρατικό μας κανάλι να καλέσουν αυτές τις οργανώσεις και να τους δώσουν τον πρώτο λόγο προκειμένου να στοχεύσουν στη βελτίωση της ζωής των συνανθρώπων μας με αναπηρία και όχι μόνο στο να στήνονται πανηγύρια εν ονόματι αυτών. Είναι λοιπόν αδιανόητο ότι ο Ραδιομαραθώνιος διεξήχθη λες και δεν συνέβη τίποτα απ’ όλα αυτά, λες και δεν βροντοφώναξαν σύσσωμες οι οργανώσεις αναπήρων με δελτία Τύπου, ανακοινώσεις και σχετικές αναρτήσεις πως δεν θέλουν να ζήσουν ακόμη μία χρονιά τις «εφιαλτικές ώρες των εκδηλώσεων του Ραδιομαραθωνίου».
Και αντί να βρεθεί ένας πολιτικός, αξιωματούχος της κυβέρνησης ή κομματάρχης να τους σεβαστεί και να τους δώσει χώρο και χρόνο, συνέχισαν όλοι αμέριμνοι να παριστάνουν τους φιλάνθρωπους εις βάρος της αξιοπρέπειας των διαμαρτυρομένων. Πώς να το ερμηνεύσει όλο αυτό ένας νοήμων νους; «Αρκετά πια μ’ αυτή την υποκρισία», έγραψε σε μια ανάρτησή του μέλος των εν λόγω οργανώσεων και διερωτώμαι μήπως τελικά αυτή είναι και η πιο λογική ερμηνεία.
