Της Ελένης Ξένου
Μετά από τον εναγκαλισμό του –άλλως θλιβερή πολιτική κωλοτούμπα– με τον νέο πρόεδρο της Δημοκρατίας που μέχρι πρότινος αποκαλούσε μανιωδώς «αποστάτη», ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ κ. Νεοφύτου αποφάσισε να μιλήσει για λάθη. «Κάναμε λάθη, απολογούμαστε για τα λάθη, να μάθουμε από τα λάθη μας και να κοιτάξουμε πώς να κάνουμε μια σοβαρή ανασυγκρότηση» δήλωσε. Είναι ωστόσο αρκετή μια αγκαλιά και μια δημόσια παραδοχή λαθών για να πειστεί ο γνήσιος συναγερμικός ψηφοφόρος πως ο ΔΗΣΥ αποφάσισε επιτέλους να διορθώσει την πυξίδα του και να λογοδοτήσει για όλα όσα τον έφεραν στη σημερινή κατάντια; Και όταν μιλώ για κατάντια δεν εννοώ αυτήν που μετριέται με ποσοστά εκλογών, αλλά εκείνη που συνθέτουν πολιτικές συμπεριφορές, οι οποίες συνιστούν έλλειψη σεβασμού στον ίδιο τον ψηφοφόρο.
Και τέτοιες ο ΔΗΣΥ είχε μπόλικες τον τελευταίο καιρό, με τον αρχηγό του να πρωτοστατεί και τα πρωτοκλασάτα στελέχη να αδυνατούν να τον αμφισβητήσουν, αφήνοντας την διολίσθηση να συμβαίνει εις βάρος του καλού της χώρας και του πολιτικού ήθους. Και σήμερα ο κ. Νεοφύτου μιλά για λάθη… Πρώτα έσυρε τη χώρα σε μια μακρόσυρτη και ζημιογόνα προεκλογική περίοδο απλώς και μόνο για να εκφοβίσει τον «αποστάτη», βάζοντας έτσι το προσωπικό του θέλω πάνω από το δημόσιο συμφέρον και τώρα ξανά τα ίδια. Αντί να παραιτηθεί αξιοπρεπώς, υποβάλλει ξανά υποψηφιότητα, σέρνοντας τα μέλη σε μια επισπευσμένη εκλογική διαδικασία, η οποία δεν δίνει τη δυνατότητα ν’ ακουστούν και να εισακουστούν άλλες πολιτικές φωνές που ενδεχομένως να μη γνοιάζονται μόνο για την πολιτική τους ανέλιξη, αλλά και για την επιστροφή του κόμματος στις ιδρυτικές του αρχές. Θα μου πείτε μα αφού αυτό προβλέπει το καταστατικό και θα σας απαντήσω ότι στην παρούσα φάση οι νομικίστικες ερμηνείες παρατείνουν την έλλειψη σεβασμού στον συναγερμικό ψηφοφόρο, διότι αποτελούν στενόμυαλη προσέγγιση επίλυσης των προβλημάτων του ΔΗΣΥ. Η κατρακύλα του ΔΗΣΥ δεν ξεκίνησε τώρα και αν δεν το αντιληφθεί η ηγεσία, τότε η βάση του κόμματος, όπως σωστά είπε ο κ. Παμπορίδης στο podcast Legal Matters, θα φύγει μια και καλή, διότι «ο υγιής κόσμος του ΔΗΣΥ δεν είναι κοτσιάνι κανενός». Είναι χρήσιμο να θυμηθούμε πως ο κ. Παμπορίδης άσκησε κριτική δημόσια στην ηγεσία του ΔΗΣΥ, το 2019, υποστηρίζοντας πως αυτή βρίσκεται σε πλήρη δυσαρμονία με τη βάση του κόμματος και πως το κόμμα μετατράπηκε σε προθάλαμο εξουσίας. Δυστυχώς, η κριτική του δεν λήφθηκε υπόψιν, το αντίθετο μάλιστα, ο κ. Παμπορίδης έτυχε χλευασμού και απαξίωσης. Στο προχθεσινό podcast αποκάλυψε μάλιστα πως του διαμήνυσαν ότι «έπρεπε να νηστεύκει σαράντα μέρες πριν πιάσει στο στόμα του τον Αβέρωφ».
Τόσο «δημοκρατικός» είχε καταντήσει ο Συναγερμός… Και η ευθύνη γι’ αυτή τη «δημοκρατικότητα» βαραίνει βέβαια όλα τα στελέχη και πολύ περισσότερο τα ιστορικά που όφειλαν να διακρίνουν την κατολίσθηση και να παρέμβουν εγκαίρως για να την αναχαιτίσουν. Στο δια ταύτα όμως: Το τι πρέπει να συμβεί για να συνέλθει το κόμμα, δεν είναι ούτε αγκαλιές ούτε στο πόδι παραδοχές. Είναι όλα εκείνα που είπε τότε ο κ. Παμπορίδης (εις ώτα μη ακουόντων): «Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τις αρχές και τις αξίες μας», είπε, «όχι μόνο ως εικόνα αλλά κυρίως ως βίωμα, να εισαγάγουμε δομές ελέγχου, διαφάνειας και προσβασιμότητας και να ανοίξουμε το κόμμα στους παραγωγικούς ανθρώπους της κοινωνίας, μακριά από τις λογικές του βολέματος, της κομματικής επετηρίδας και των διαπιστευτηρίων νομιμοφροσύνης σε πρόσωπα και κλίκες». Τάδε έφη ο κ. Παμπορίδης το 2019, αλλά ο ΔΗΣΥ παραμένει με τις πόρτες του κλειστές σε τολμηρούς πολιτικούς, υιοθετώντας άρον-άρον εκλογικές διαδικασίες που δήθεν αποσκοπούν στην ανασυγκρότηση, ενώ στην πραγματικότητα υποσκάπτουν τη δυνατότητα επουλωτικού διαλόγου και προσβάλλουν ξανά τη νοημοσύνη του συναγερμικού κόσμου. Ο συναγερμικός κόσμος όμως αυτό που χρειάζεται τώρα για να πειστεί πως υπάρχει ελπίδα στον ΔΗΣΥ είναι πολιτικούς με αποδεδειγμένη τόλμη. Και όχι απλώς μεγάλες αγκαλιές.
