Αναμόρφωση ή παραμόρφωση;

Είναι πραγματικά απορίας άξιον. Και ειδικά μετά από όλα όσα έχουν συμβεί. Σε τι αναφέρομαι; Σ’ αυτό το σούρτα-φέρτα μεταξύ ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ και στην απεγνωσμένη αναζήτηση ενός κοινού υποψηφίου. Είναι δυνατόν να είσαι σοβαρός πολιτικός και να πιστεύεις ότι αυτές οι συναντήσεις ερμηνεύονται στο μυαλό του σκεπτόμενου πολίτη ως κινήσεις πολιτικής σοβαρότητας; Είναι δυνατό να είσαι σοβαρός πολιτικός και να μην αντιλαμβάνεσαι –δεδομένης της δυσπιστίας του κόσμου προς όλα τα κόμματα– πως το μόνο που μαρτυρεί αυτό το πήγαινε-έλα, συνοδευόμενο κάθε φορά και από άλλες λίστες ονομάτων, είναι η έλλειψη ουσιαστικής πολιτικής θέσης για την επόμενη μέρα αυτού του τόπου;

Είναι δυνατόν να μην τους περνά ούτε ξυστά από το μυαλό ότι χάνουν και άλλους πόντους από την ήδη χαμένη τους αξιοπιστία, όταν καθιστούν τόσο προφανές πως ψάχνουν τρόπους να μαγειρέψουν τα κουκιά τους σαν ερασιτέχνες μάγειρες που δεν μπορούν καν να διακρίνουν τα υλικά της συνταγής; Είναι δυνατόν να πηγαινοέρχονται ονόματα πιθανών υποψηφίων λες και μιλάμε για έναν διορισμό σε κάποιο Δ.Σ. ενός ημικρατικού οργανισμού και όχι για τον πρόεδρο της χώρας και ειδικά σε μια κρίσιμη συγκυρία όπου όλα αναποδογυρίζονται στον παγκόσμιο χάρτη και επείγεται ένας ηγέτης που να αρπάξει το μομέντουμ από τα μαλλιά σε ό,τι αφορά το Κυπριακό;

Αυτοί σε μια τέτοια διεθνή συγκυρία κρατούν ακόμα τη γομολάστιχα και το μολύβι στο χέρι για να σβήνουν και να γράφουν ονόματα και να σκέπτονται και να συσκέπτονται ώστε να βρουν το κατάλληλο πρόσωπο, λες και δεν όφειλαν να είναι έτοιμοι από καιρό... Αυτό τι άλλο μπορεί να καταδεικνύει πέρα από του ότι δεν ξέρουν τι τους γίνεται; Ή ότι το μόνο τελικά που ξέρουν να κάνουν είναι αυτό που έκαναν πάντα. Να παραμένουν εγκλωβισμένοι στα κομματικά στεγανά και στο κυνήγι των ποσοστών και της εξουσίας, ακόμα και τώρα που ο κόσμος γυρίζει την πλάτη του επιδεικτικά σ’ αυτού του είδους τις κομματικές πρακτικές. Διότι μόνο όταν το πολιτικό σου όραμα περιορίζεται στην ανάκτηση των χαμένων σου ποσοστών και στο κυνήγι της καρέκλας, δεν έχεις επαφή με την πραγματική πραγματικότητα ώστε να συνειδητοποιήσεις πως το μόνο που πετυχαίνεις μ’ αυτά τα σούρτα-φέρτα είναι να αποδεικνύεις πως είσαι χειρότερος από τους χείριστους. Σε τι είσαι χειρότερος; Στο ότι δεν είσαι καν σε θέση να προτείνεις το πρόσωπο που θα ηγηθεί αυτής της αλλαγής που τάχα μου προτείνεις και να το υπερασπιστείς όχι εξισορροπώντας σαν ακροβάτης πάνω στα τεντωμένα σχοινιά των διαφορετικών τάσεων και εντάσεων του κομματικού μηχανισμού, αλλά επιδεικνύοντας την τόλμη του πολιτικού που έχει όντως σοβαρή πρόταση για την επόμενη μέρα του τόπου.

Για το ΔΗΚΟ, κουτσά στραβά να το δεχτώ, γιατί ανέκαθεν οι συμφεροντολογικοί ελιγμοί ήταν στοιχείο της ταυτότητάς του. Το δήλωσε άλλωστε και ο αρχηγός του. Να βρίσκονται πάση θυσία στην εξουσία. Το ΑΚΕΛ όμως; Είναι μ’ αυτές τις πρόχειρες και άτολμες πολιτικές πρακτικές που προσβλέπει να πείσει ότι έχει «αναμορφώσει τον εαυτό του;» και ότι είναι πλέον σε θέση να ανταποκριθεί στο ζητούμενο της εποχής; Είναι με το να συνομιλεί με το ΔΗΚΟ που το χωρίζει το χάος στο Κυπριακό και ειδικά σε αυτό το νέο μομέντουμ; Είναι με το να φτάνει στο θλιβερό σημείο να συζητά (παρασκηνιακά) δηκοϊκούς υποψηφίους, λες και δεν έχει καν μετανοήσει για τα τραγικά λάθη του παρελθόντος του;

Αυτό ερμηνεύεται ως στέρεη πολιτική θέση άξια εμπιστοσύνης ή ως μια απέλπιδα προσπάθεια που δεν εμπνέει κανένα αίσθημα ασφάλειας για το τι μέλλει γενέσθαι; «Για να αλλάξουμε την πραγματικότητα πρέπει πρώτα να αναμορφώσουμε τους εαυτούς μας», μου είχε δηλώσει σε συνέντευξη ο κ. Στεφάνου. Και πραγματικά διερωτώμαι: Ο τρόπος που πολιτεύεται σήμερα το ΑΚΕΛ, σε ένα αμήχανο σούρτα-φέρτα, ο ίδιος το ονοματίζει αναμόρφωση ή παραμόρφωση της σημερινής Αριστεράς;