Του Γιώργου Λογίδη
Ας περίμεναν τουλάχιστο, υπουργείο Δικαιοσύνης και Αστυνομία, να τους δοθεί μια... καλύτερη ευκαιρία. Ας περίμεναν κάτι πιο πιστευτό, γιατί αργά ή γρήγορα οι ανεγκέφαλοι οι οποίοι... ζουν και βασιλεύουν στο κυπριακό ποδόσφαιρο θα δράσουν και πάλι. Προειδοποίησε, λοιπόν, με επιστολή της η Αστυνομία, γιατί κάποια χιλιόμετρα μακριά από ένα γήπεδο, σημειώθηκε ένα (σοβαρό) περιστατικό οπαδικής βίας. Γιατί σ’ ένα από τα μέχρι στιγμής παιγνίδια, των δύο πρώτων αγωνιστικών, άναψαν πυρσοί στην κερκίδα. Προειδοποίησε και κάλεσε όλους τους αρμοδίους να αναλάβουν τις ευθύνες τους, δεν εξήγησε, ωστόσο, πως θα μπορούσαν οι διοικήσεις δύο ομάδων και οι υπεύθυνοι ενός σταδίου, να ελέγξουν και πολύ περισσότερο να αποτρέψουν μια επίθεση ομάδας κουκουλοφόρων σε βάρος δύο ατόμων τα οποία επέβαιναν σ΄ ένα αυτοκίνητο, μερικά χιλιόμετρα πριν φθάσουν στο γήπεδο.
Ξεκαθάρισε λοιπόν η Αστυνομία, πως από την αμέσως επόμενη αγωνιστική θα υπάρξει μηδενική ανοχή σε ανάλογα περιστατικά και χωρίς κανένα δισταγμό θα εφαρμόσει τις σχετικές πρόνοιες της νομοθεσίας, ως προς την ασφαλή διεξαγωγή αγώνων. Καμία αναφορά, ωστόσο, για το ποσοστό εμπλοκής της Αστυνομίας στον έλεγχο στις εισόδους των σταδίων και στο χιλιοειπωμένο θέμα της ευκολίας με την οποία, διαφόρων ειδών επικίνδυνα αντικείμενα, εισέρχονται στις κερκίδες.
Αφορμή βοήθα μου, η ξεκάθαρη ερμηνεία της προειδοποιητικής επιστολής. Μπορεί επίσημα να δηλώθηκε σεβασμός στην απόφαση της ΚΟΠ, για τη μετακίνηση φιλάθλων και μετά το μέτρο της απαγόρευσης το οποίο ίσχυσε πέρσι, στην ουσία όμως ποτέ η απόφαση αυτή δεν έγινε αποδεχτή. Γι’ αυτό και η πρόσφατη αντίδραση, γι’ αυτό και εύκολο είναι να προβλέψει κάποιος το τι θα ακολουθήσει. Γιατί, δυστυχώς, ο χώρος του ποδοσφαίρου θα δώσει και πάλι αφορμή. Γιατί, δυστυχώς, εδώ και χρόνια τίποτα ουσιαστικό δεν έγινε, προκειμένου να απαλλαγούμε από τους λίγους οι οποίοι προκαλούν προβλήματα στους πολλούς. Τα όποια μέτρα κατά καιρούς λήφθηκαν, οι όποιες τιμωρίες επιβλήθηκαν, κάθε άλλο παρά στοχευμένα αποδείχθηκαν. Μέτρα για τα μάτια του κόσμου, έλλειψη θέλησης και αποφασιστικότητας να κτυπηθεί το κακό στη ρίζα του, ακόμη και από την πλευρά των άμεσα ενδιαφερόμενων, των άμεσα επηρεαζόμενων.
Μοιραία, όλα αυτά θα μας οδηγήσουν, αργά ή γρήγορα, σ’ ένα ακόμη σκηνικό, όπου οι πολλοί πληρώνουν για τους λίγους. Και σε μία ακόμη παραδοχή ήττας, όχι απλώς για το ποδόσφαιρο, αλλά για ένα κράτος, αδύναμο να αντιδράσει και να δράσει αποφασιστικά...
