Του Γιώργου Λογίδη
Φυσιολογική και αναμενόμενη η κατάσταση που δημιουργήθηκε μετά τη βαριά ήττα της Εθνικής από το Κόσοβο. Βαριές ήττες ήρθαν και άλλες τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, αν ο τρόπος που αυτή προέκυψε μας... έκατσε βαρύς, οι δηλώσεις που ακολούθησαν από τον Τιμούρ Κετσπάγια ήταν αχώνευτες. Χωρίς να αμφισβητεί κάποιος τη θέληση ή τη διάθεσή του, ήταν πλέον ξεκάθαρο πως είτε δεν μπορούσε, είτε δεν είχε τον τρόπο να ολοκληρώσει τη θητεία του με πρόσημο θετικό...
Και πάμε παρακάτω. Με δεδομένο πως σε λιγότερο από ένα μήνα ακολουθούν οι επόμενες και πιο δύσκολες αγωνιστικές υποχρεώσεις, η σελίδα γυρίζει αμέσως! Ένας ακόμη προπονητής θα δοκιμάσει να αλλάξει τη μίζερη, εδώ και χρόνια, εικόνα της Εθνικής. Λύνεται όμως το πρόβλημα απλώς και μόνο με μια αλλαγή προπονητή; Είναι πάντα και μόνο θέμα προπονητή; Πέραν της σωστής ή ρεαλιστικής αξιολόγησης των δυνατοτήτων μας, όλα τ’ άλλα σχεδιάζονται, οργανώνονται και υλοποιούνται σωστά και μόνο το κομμάτι του εκάστοτε προπονητή δεν συμπληρώνει το παζλ; Κανένας προπονητής απ’ όσους δοκίμασαν την τύχη τους στον πάγκο της Εθνικής τα τελευταία χρόνια δεν είχε τις γνώσεις ή τις ικανότητες;
Τα κριτήρια επιλογής, όπως και το επίπεδο εξειδίκευσης ή γνώσεων όλων όσοι επιλέγουν τον εκάστοτε προπονητή, είναι στοιχεία που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, όπως και το πλάνο μέσα στο οποίο ο προπονητής θα δουλέψει και σε βάθος χρόνου να υλοποιήσει τον στόχο που έχει τεθεί. Ποιο πλάνο και ποιος σχεδιασμός, θα μπορούσε να διερωτηθεί κάποιος. Αγνοείται διαχρονικά στην εθνική Ανδρών και στις εθνικές γενικότερα. Πρώτα και κύρια αγνοείται ο κατάλληλα καταρτισμένος τεχνικός διευθυντής, ο οποίος θα καταλήξει στο πλάνο και ακολούθως θα επιλέξει τον κατάλληλο προπονητή, ακόμη και προπονητές για τις μικρότερες ηλικιακά εθνικές ομάδες.
Αντί αυτού, στην Ανδρών, προπονητές διαφορετικής κάθε φορά φιλοσοφίας δοκιμάζουν και ό,τι βγει, ενώ στις πιο κάτω (ηλικιακά) εθνικές κάτι σαν μια προσπάθεια να δοκιμάσουν όσο περισσότεροι Κύπριοι προπονητές μοιάζει η όλη διαδικασία και η συχνότητα αλλαγών.
Να περάσει λοιπόν ο επόμενος. Ανεξαρτήτως ικανοτήτων, αν σημαντικά δεν αλλάξει ο γενικότερος τρόπος λειτουργίας σε ό,τι αφορά στην Εθνική, η αποστολή του μόνο εύκολη δεν θα είναι. Για ακόμη μια φορά παρουσιάζεται μια ευκαιρία, για ακόμη μια φορά θα αποδειχθεί και σύντομα, αν το πάθημα έγινε μάθημα...
