Του Σταύρου Χριστοδούλου
Ρωτάει ο δημοσιογράφος του CNN τον εκπρόσωπο του ισραηλινού στρατού Ρίτσαρντ Χεχτ: «Ξέρατε ότι υπήρχαν πολλοί πρόσφυγες, πολλοί αθώοι πολίτες –άντρες, γυναίκες και παιδιά– και σε αυτόν τον προσφυγικό καταυλισμό, σωστά;». «Αυτή είναι η τραγωδία του πολέμου. Εμείς, όπως ξέρετε, λέμε εδώ και μέρες, μετακινηθείτε νότια. Άμαχοι που δεν εμπλέκονται με τη Χαμάς, παρακαλούμε να μετακινηθούν νότια». «Ναι, απλώς προσπαθώ να πάρω περισσότερες πληροφορίες. Γνωρίζατε ότι υπήρχαν άμαχοι εκεί, ξέρατε ότι υπήρχαν πρόσφυγες, κάθε είδους πρόσφυγες, αλλά αποφασίσατε να ρίξετε μια βόμβα σε αυτόν τον προσφυγικό καταυλισμό προσπαθώντας να σκοτώσετε αυτόν τον διοικητή της Χαμάς» επιμένει ο δημοσιογράφος. Και ο εκπρόσωπος του Ισραήλ απαντά ωμά: «Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ελαχιστοποιήσουμε τους θανάτους αμάχων».
Ένας διάλογος που θα καταγραφεί μάλλον στις υποσημειώσεις της Ιστορίας. Κι ας αποκαλύπτει φρικαλεότητες που συνιστούν εγκλήματα πολέμου. Γιατί; Επειδή ο βομβαρδισμός του προσφυγικού καταυλισμού Τζαμπάλια στη Λωρίδα της Γάζας, με θύματα εκατοντάδες αμάχους, δεν είναι παρά μόνο ένα «επεισόδιο» αυτού του τρομακτικού πολέμου που μαίνεται έξω από την πόρτα μας. Τόσοι αθώοι νεκροί, ανάμεσά τους παιδιά και γυναίκες, άλλοι ακρωτηριασμένοι, άλλοι με σοβαρά εγκαύματα και αιμορραγίες. Στο όνομα της εξολόθρευσης της Χαμάς. Το δύσκολο ερώτημα, που καλείται να απαντήσει ο πολιτισμένος κόσμος, είναι: μπορεί η απάντηση στην εγκληματική δράση μιας τρομοκρατικής οργάνωσης να είναι η γενοκτονία;
Την «εγχειριδιακή περίπτωση γενοκτονίας» επικαλέστηκε και ο Κρεγκ Μόκαμπερ, ο διευθυντής του γραφείου στη Νέα Υόρκη της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, στην παραίτησή του. Μια γενοκτονία που επιβάλλει την ανθρωπιστική κατάπαυση του πυρός σύμφωνα με το ψήφισμα της έκτακτης Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών και για το οποίο η Κύπρος τήρησε αποχή. Αντί άλλων αναλύσεων, παραθέτω το σχόλιο της συναδέλφου Τίνας Μανδηλαρά, καθώς αποχή τήρησε και η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μόλις 40 λέξεις, οι οποίες λένε πολλά για το επίπεδο πολιτισμού, την ενσυναίσθηση και τα δημοκρατικά μας αντανακλαστικά: «Είναι αδιανόητο άνθρωποι εγγράμματοι, με στοιχειώδες μυαλό και με ελάχιστη γνώση αρχών του διεθνούς δικαίου να μην αντιλαμβάνονται τι σημαίνει “humanitarian ceasefire”, το οποίο επικαλείται το ψήφισμα του ΟΗΕ. Είναι τουλάχιστον τραγικό, αν όχι τριτοκοσμικό, για να μην πω τίποτα χειρότερο».
Πρόκειται για γενοκτονία. Το επαναλαμβάνω μήπως το εμπεδώσουμε επιτέλους καθώς αυξάνεται καθημερινά ο αριθμός των νεκρών Παλαιστινίων. Αυτή η παραδοχή δεν αποτελεί «ξέπλυμα» της εγκληματικής δράσης της Χαμάς, ούτε υποβαθμίζει το δικαίωμα του λαού του Ισραήλ να αισθάνεται ασφαλής στη χώρα του. Ένα τρομοκρατικό κτύπημα, όμως, δεν συμψηφίζεται με τον αφανισμό χιλιάδων αμάχων. Με τον ανελέητο βομβαρδισμό ολόκληρων οικοδομικών τετραγώνων, έχοντας ως δικαιολογία στόχους της Χαμάς αλλά ως αποτέλεσμα αθώους ανθρώπους, στην πλειονότητά τους γυναικόπαιδα, θαμμένους κάτω από τα συντρίμμια.
Πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο του αίματος που αντί να επουλώνει βαθαίνει την πληγή του Μεσανατολικού. Η Χαμάς θρέφεται από την κρατική βία του Ισραήλ. Και όσο η κρατική βία εξαπλώνεται, τόσο θα ενισχύονται στην Παλαιστίνη οι θιασώτες της βίας. Αίμα στο αίμα. Αυτό εξυπηρετεί τη Χαμάς. Αυτό εξυπηρετεί την ακροδεξιά κυβέρνηση του Νετανιάχου με τις διόλου αθώες προθέσεις. Όσοι αμφιβάλλουν γι’ αυτό, ας ανατρέξουν στην πρόσφατη ανάρτηση των Wikileaks όπου αποκαλύφθηκε απόρρητο έγγραφο του υπουργείου Πληροφοριών του Ισραήλ και στο οποίο καταγράφεται ένα σενάριο απέλασης 2,3 εκατομμυρίων Παλαιστινίων από τη Γάζα με συνεχείς βομβαρδισμούς από βορρά προς νότο.
Μιλώντας όμως για τον νότο, εκεί που σταματούν οι αναλύσεις και οι πολιτικές αντιπαραθέσεις, τον λόγο παίρνουν τα παιδιά. Αυτά τα παιδιά συνάντησαν οι New York Times στον καταυλισμό του ΟΗΕ. Ανάμεσά τους και ο πεντάχρονος Wael Salha που θυμάται με τρόμο τις αεροπορικές επιδρομές του ισραηλινού στρατού. «Άρχισα να τρέμω. Τα χέρια μου έτρεμαν και άρχισαν να πονάνε. Έπεσε το παράθυρο, φοβηθήκαμε και για αυτό ήρθαμε εδώ» είπε. Κι έπειτα πρόσθεσε: «Ελπίζω να σταματήσουν οι μάχες για να πάμε πίσω στο σπίτι και να κοιμηθούμε. Δεν έχουμε νερό, ηλεκτρικό ή κάτι να πιούμε. Διψάμε». Αυτό.
