Σιγά, η πατρίδα κοιμάται

Μέχρι να κυκλοφορήσει η εφημερίδα λογικά θα έχει κοπάσει ο κουρνιαχτός. Αυτήν την ώρα πάντως, που γράφεται η στήλη, εκεί έξω γίνεται χλαπαταγή με τη φαεινή ιδέα του υφυπουργείου Πολιτισμού. Για τους λίγους έστω που δεν το πήραν χαμπάρι να εξηγήσουμε ότι το νέο talk of the town αφορά στο πάρτι γενεθλίων του Νικόλα Παπαδόπουλου όπου ο Μιχάλης Χατζηγιάννης αποφάσισε όχι μόνο να παραστεί αλλά να πει κι ένα τραγούδι (sic). Μέχρι εδώ κανένα πρόβλημα, καθώς ο συμπαθής υφυπουργός, υπό την καλλιτεχνική του ιδιότητα, έχει το δικαίωμα να τραγουδά σε όποιον θέλει. Ο θόρυβος προκλήθηκε την επομένη, όταν από τον επίσημο λογαριασμό του υφυπουργείου έγινε ανάρτηση, όπου ανάμεσα σε άλλα χαριτωμένα πληροφορούσαν το φιλοθεάμον κοινό για την «εντυπωσιακή τούρτα γενεθλίων» και για το ζεύγος Παπαδόπουλου που έκλεψε «τα βλέμματα με τον χορό που χάρισαν για λίγο στους καλεσμένους τους». Κάποιοι θα πουν ότι το γεγονός έχει μόνο παραπολιτικό ενδιαφέρον, αλλά κάτι τέτοιο φοβάμαι είναι εξαιρετικά βολικό για τους πρωταγωνιστές αυτής της άχαρης ιστορίας. Άκουσα για παράδειγμα ένα συνάδελφο σε πρωινό ραδιόφωνο να λέει με μπλαζέ ύφος ότι πολύ κακό για το τίποτα. Ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ το πήγε κι ένα βήμα πιο κάτω, σχολιάζοντας με τον πατερναλισμό τού επαγγελματία πολιτικού: «Μακάρι αυτά να είναι τα προβλήματά μας, μακάρι αυτά να είναι τα λάθη, αυτά διορθώνονται».

Λυπάμαι αν χαλώ το εορταστικό κλίμα αλλά θα πρέπει να σημειώσουμε δύο (αυτονόητα) πραγματάκια. Πρώτον, τα σοβαρά είναι για τους σοβαρούς. Από τη στιγμή που οι πολιτικοί πλατσουρίζουν στα λασπόνερα του lifestyle ας είναι έτοιμοι να βραχούν. Δεύτερον, στο εξωτερικό για εξίσου «ασήμαντα» γεγονότα (π.χ. η ιστορία με το ξεφάντωμα της Σάνα Μαρίν, πρωθυπουργού της Φινλανδίας) προκάλεσαν κυβερνητικές κρίσεις. Επιπλέον, όταν το υφυπουργείο στην ανακοίνωσή του μιλά για «εκ παραδρομής» ενέργεια καλό είναι να μην υποτιμά τη νοημοσύνη μας. Εκ παραδρομής σημαίνει από απροσεξία, ακούσια, από αβλεψία. Τίποτε από αυτά δεν έγινε. Η πραγματικότητα είναι ότι η ανάρτηση αποτελεί ένα θλιβερό σύμπτωμα της νέας πολιτικής μας πραγματικότητας, καθώς ούτε σε τριτοκοσμική χώρα δεν θα διανοείτο ένα υφυπουργείο Πολιτισμού να γράφει για τούρτες και κοσμικότητες.

Ξεκίνησα το άρθρο μου με την εκτίμηση ότι ως σήμερα ο θόρυβος για το «πάρτι γενεθλίων» θα έχει καταλαγιάσει. Κάποια σχόλια θα διαβάσουμε ενδεχομένως στις εφημερίδες, αλλά η επικαιρότητα θα έχει γυρίσει κιόλας σελίδα. Αυτό είναι κατά κύριο λόγο που τους αποθρασύνει: η ανοχή. Σε συνδυασμό με την κολοβή μνήμη ενός λαού, ο οποίος ρίχνει ανάκατα στο μπλέντερ τα σοβαρά και τα ασήμαντα. Τα ασθενή πολιτικά μας αντανακλαστικά, δυστυχώς, είναι το πρόβλημα. Ένα άλλο παράδειγμα, από την πρόσφατη επικαιρότητα, είναι πιστεύω ενδεικτικό. Αναφέρομαι στον υποψήφιο για τη θέση του αναπληρωτή προέδρου του ΔΗΣΥ Σωτήρη Σαμψών, ο οποίος, σε ένα λογύδριο στον δικηγόρο Χριστόφορο Χριστοφή περί εθνικισμού, παρέδωσε μεταξύ άλλων και μαθήματα πατριωτισμού. «Πρέπει να υπάρχει μνήμη που να παράγει μέλλον» είπε ο γιος του οκταήμερου πραξικοπηματία, ενώ ανέπτυσσε μια πρωτότυπη θεωρία για τον εθνικισμό… με την καλή έννοια! Αναρωτιέμαι αν στην Ισπανία ένας νοσταλγός του Φράνκο ή στην Ελλάδα ένα απολειφάδι της Χούντας τολμούσε να επικαλεστεί τη συλλογική μνήμη τι θα γινόταν. Χαμός θα γινόταν, σας διαβεβαιώ. Εδώ όμως πέρασε κι αυτό στα ψιλά. Ούτε καν στο κόμμα του, σε ανθρώπους με δημοκρατική παιδεία, δεν προκάλεσε κάποια αντίδραση η επίκληση του «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια». Οι μειωμένες πολιτικές αντιστάσεις και σε αυτή την περίπτωση ξέπλυναν μια πολιτική φιλοσοφία που στο παρελθόν οδήγησε τη χώρα σε οδυνηρές περιπέτειες.

Αυτή είναι όμως η Κύπρος. Λίγη φασαρία στο Twitter και το Facebook εκτονώνει κρίσεις που αλλού θα προκαλούσαν πολιτικούς κραδασμούς. Για «μικρά» φαινομενικά θέματα, όπως η υποβάθμιση του υφυπουργείου Πολιτισμού σε ένα κακόγουστο σόου δημοσίων σχέσεων. Ή σε σοβαρότερα θέματα, όπως το ψάρεμα ψήφων στα θολά νερά της Ακροδεξιάς. Σε κάθε περίπτωση, γι’ αυτούς που ρομαντικά φωνασκούν, ισχύει η ίδια προειδοποίηση: Σιγά, η πατρίδα κοιμάται.