Καλημέρα κύριε Πρόεδρε

Δεν έχετε αλλεργία στην κριτική είπατε κύριε πρόεδρε. Εξηγώντας μας ότι όλα αυτά τα χρόνια που πολιτεύεστε αναπτύξατε αντισώματα. Δεν θα σταθώ στην μάλλον ατυχή επεξήγηση περί αντισωμάτων, με τον όποιο αρνητικό συνειρμό αυτή προκαλεί. Προτιμώ να κρατήσω τη διαβεβαίωσή σας ότι είστε ανεκτικός στα αρνητικά σχόλια. Μακάρι να ισχύει αυτό, καθώς το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε έναν ηγέτη όταν βρεθεί στο δωμάτιο της εξουσίας, είναι να περιβληθεί από κόλακες οι οποίοι τον «προστατεύουν» από τις «κακές» κριτικές. Το λέω αυτό, επειδή κάποιοι στον περίγυρό σας ή ακόμα χειρότερα κάποιοι όψιμοι οπαδοί σας φαίνεται να μην έχουν αναπτύξει αντίστοιχα αντισώματα. Μια ματιά να ρίξετε στα κοινωνικά δίκτυα και θα διαπιστώσετε και μόνος σας ότι αρκετά τρολ (αυτόκλητα θέλω να ελπίζω κι όχι σε διατεταγμένη υπηρεσία) ανέλαβαν τη βρόμικη δουλειά της διαβολής όσων σας ασκούν κριτική.

Η πολιτική, κύριε πρόεδρε, όπως είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε καλά, δεν είναι υπόθεση καλών προθέσεων. Όλα κρίνονται επί του εδάφους. Κοντολογίς, η άσκηση πολιτικής συναποτελείται από μετρήσιμα μεγέθη. Μια τέτοια απόπειρα υποθέτω ήταν και η διάσκεψη Τύπου για τις πρώτες 100 ημέρες της διακυβέρνησής σας. Ένα καλό επικοινωνιακό εύρημα, δοκιμασμένο στο εξωτερικό, με την προϋπόθεση ότι συνοδεύεται από πολιτικό περιεχόμενο. Στην Κύπρο όμως που ζούμε, οι 100 πρώτες ημέρες δεν είναι αρκετές ούτε για να ξεκινήσουν οι μηχανές. Οπότε εύλογα αναρωτιέται κανείς τι ακριβώς είχατε στο μυαλό σας, όταν εξαγγείλατε αυτό τον απολογισμό. Κι ακόμα πιο εύλογα, επιτρέψτε μου ν’ αναρωτιέμαι, πώς ακριβώς φανταστήκατε ότι θα λειτουργούσε ένας μονόλογος 50 ολόκληρων λεπτών επί παντός επιστητού;  

Τα πράγματα είναι απλά και δεν χρειάζεται τόσος χρόνος για να τα αξιολογήσει κανείς. Ένας καλόπιστος παρατηρητής θα παραδεχτεί ότι κατά τους πρώτους τρεις μήνες της διακυβέρνησής σας έχει παραχθεί κάποιο έργο, στο μέτρο του δυνατού πάντα. Όπως η δρομολόγηση του «κτίΖΩ» από τον Κωνσταντίνο Ιωάννου, έναν υπουργό με καλά πολιτικά αντανακλαστικά όπως αποδεικνύεται. Ή η επίλυση του θέματος της ΑΤΑ από τον Γιάννη Παναγιώτου, ένα βαρίδιο που παρέλαβε από την προηγούμενη κυβέρνηση με πολλούς κοινωνικούς συμβολισμούς. Ή ακόμα η διευθέτηση των τετραμήνων από την Αθηνά Μιχαηλίδου στο πολύπαθο υπουργείο Παιδείας. Η τελευταία έχω την αίσθηση ότι πιστώνεται με πιο θετικό πρόσημο από τους υπόλοιπους συναδέλφους της, όχι για ό,τι έκανε, αλλά για τη δημιουργία ατζέντας σε έναν τομέα που κακόπαθε στα χέρια λάθος προσώπων την τελευταία δεκαετία. Κάπου εδώ βάζουμε μια άνω τελεία, κύριε Πρόεδρε. Γιατί αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι όλα τ’ άλλα είναι στα σκαριά (στην καλύτερη των περιπτώσεων) ή εμπίπτουν στην «ανίχνευση εδάφους» από κάποιους υπουργούς που ακόμα προσπαθούν να βρουν τον βηματισμό τους. Ο χρόνος θα δείξει αν ο κ. Παπαναστασίου στο Ενέργειας, για παράδειγμα, είναι τόσο καλός όσο η καλή φήμη που τον ακολουθεί. Ο χρόνος θα δείξει επίσης (ως τον Σεπτέμβριο τουλάχιστον) αν τα δείγματα γραφής των υφυπουργών Πολιτισμού και Καινοτομίας είναι αρκετά ικανοποιητικά για να τους κρατήσουν στη θέση τους ή αν θα οδηγηθούμε σε μίνι ανασχηματισμό όπως φημολογείται.

Εν όψει όλων αυτών, το βασικό συμπέρασμα είναι ότι ο απολογισμός των πρώτων 100 ημερών για το κυβερνητικό έργο, με την επικοινωνιακή φανφάρα που τον συνόδευσε, ήταν αχρείαστος, κύριε πρόεδρε. Το μοναδικό ζήτημα που είχε αξία να μετρηθεί αυτούς τους τρεις μήνες και επιμελώς το αποφύγατε ήταν άλλο: το ύφος διακυβέρνησης. Η δέσμευσή σας δηλαδή ότι η εκλογή σας σηματοδοτεί μια νέα εποχή αξιοκρατικής διοίκησης. Κάτι που όχι απλώς δεν συνέβη, αλλά διέψευσε με τον πιο αποκαρδιωτικό τρόπο τις προσδοκίες που εσείς δημιουργήσατε. Δεν θα μπω στην άχαρη διαδικασία να απαριθμήσω τους διορισμούς που προέκυψαν από το κομματικό αλισβερίσι. Ούτε να αναφέρω παραδείγματα από το φιλικό ή συγγενικό σας περιβάλλον. Ο τόπος είναι μικρός και γνωριζόμαστε. Το πιο λυπηρό δυστυχώς δεν είναι τα όσα έγιναν, αλλά ότι δεν βρήκατε να πείτε ούτε μια λέξη αυτοκριτικής. Καλημέρα, κύριε πρόεδρε.