Του Παναγιώτη Καπαρή
Μια γωνιά του παραδείσου φαίνεται ότι εξασφάλισε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β΄, εκπλήσσοντας εχθρούς και φίλους, οι οποίοι ολιγοπιστούσαν πάντα από τον «εκρηκτικό» χαρακτήρα τού αείμνηστου Προκαθήμενου της Εκκλησίας της Κύπρου. Ο Θεός τελικά έχει πάντα το δικό του σχέδιο και ξέρει καλύτερα τον χρόνο αποκάλυψης της αληθινής ζωής ενός ανθρώπου. Λίγο μετά την κοίμηση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου και πριν ακόμη οδηγηθεί στην τελευταία του κατοικία, αποκαλύφθηκε η «μυστική» του ζωή. Ιεράρχες και πιστοί μίλησαν ίσως για πρώτη φορά για τη βιωτή του ιεράρχη, ο οποίος συχνά-πυκνά δεχόταν επιθέσεις και χλευασμούς, από ταγούς και δημοσιογράφους, χωρίς ποτέ να αντιδρά με κακία. Ήταν ανεξίκακος.
Ο Μητροπολίτης Κιτίου Νεκτάριος, μιλώντας στο ΡΙΚ, εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος μπήκε στον παράδεισο: «Μόνο και μόνο από τις πολλές του ελεημοσύνες. Ήταν πατέρας και ποτέ δεν σκεφτόταν τον εαυτό του. Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, το μόνο που δεν σταμάτησε ήταν οι ελεημοσύνες». Ο Επίσκοπος Καρπασίας Χριστοφόρος αποκάλυψε τις τελευταίες στιγμές του αείμνηστου ιεράρχη, στιγμές οι οποίες θυμίζουν συναξάρια αγίων και παραπέμπουν σε άγιο άνθρωπο. Ανέφερε στο ΡΙΚ ότι: «Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος είχε πολύ δυνατούς και αφόρητους πόνους. Φοβόμαστε να τον αγγίξουμε, γιατί πονούσε. Λίγες μέρες πριν αναχωρήσει για τον ουρανό μού είπε, δεν φοβάμαι, γιατί έγινε θαύμα και δεν θα ξαναπονέσω. Ακόμη την τελευταία μέρα της ζωής του, άνοιξε τα μάτια του και αναφώνησε τη λέξη μυστήριο. Όταν τον ρώτησα ποιο είναι το μυστήριο μού απάντησε, το μυστήριο της αγάπης του Χριστού. Δόξα τω Θεώ... Λίγο πριν εκπνεύσει το πρόσωπό του ήταν φωτεινό και χαρούμενο. Και έτσι εκοιμήθη…».
Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος ξεχώριζε από πολλά μικρά σημάδια, τα οποία περνούσαν κατά κανόνα απαρατήρητα. Την πρώτη μέρα της ανάληψης της διακονίας του στην Αρχιεπισκοπή, πήρε και έθαψε την καρδιά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄, η οποία κατά «ειδωλολατρικό» τρόπο, παρέμενε στο δωμάτιο-μουσείο του Μακαρίου στην Αρχιεπισκοπή. Κατάργησε το τίτλο του Εθνάρχη από τη φήμη του, γεγονός υψίστης συμβολικής σημασίας, αφού για αιώνες ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου ήταν και ηγέτης του λαού της Κύπρου. Ποτέ δεν φορούσε πανάκριβα άμφια, ενώ και τα αυτοκίνητα με τα οποία κυκλοφορούσε ήταν μεσαίας τάξης. Δεν ζητούσε διάκο ή ψάλτη να του κρατά το βιβλίο στις ακολουθίες. Το κρατούσε ο ίδιος και έψαλλε, χωρίς ποτέ να βιάζεται.
Τηρούσε την αρχιερατική παράδοση της Κύπρου. Λειτουργούσε πολύ τακτικά και συνήθως κήρυττε για το Ευαγγέλιο της ημέρας. Θεού πρόνοια, ίσως ήταν και το γεγονός, ότι την ημέρα του θανάτου του, μεταφέρθηκε από το δωμάτιό του, στον καθεδρικό ναό, σε ένα απλό φέρετρο, υποβασταζόμενο από κληρικούς, για να τελεστεί Τρισάγιο, χωρίς να υπάρχει ούτε ένα λουλούδι στο φέρετρο. Έτσι απλά και ταπεινά, ακόμη και την ώρα της εκδημίας του. «Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος…» αποχαιρέτισε την Εκκλησία της Κύπρου, ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομο Β΄ και μετέβη εις τας αιωνίους μονάς. Στο δειλινό της ζωή του, στο ηλιοβασίλεμα της Αρχιερατικής του διακονίας, λαβωμένος από τον πικρό καρκίνο, έλεγε με παρρησία, τόσο σε κατ’ ιδίαν συναντήσεις, όσο και δημοσίως ότι: «ο Θεός μου έδωσε πολύ περισσότερα απ’ όσα αξίζω. Από εδώ και πέρα και αύριο να φύγω από τη ζωή, δεν έχω έγνοια. Ολοκλήρωσα όσα προγραμμάτισα. Για μένα ο χρόνος δεν μετρά. Καλήν απολογία ενώπιον του φοβερού βήματος του Θεού».
Και με τα λόγια αυτά, προέβαινε στο καλύτερο βιωματικό κήρυγμα της ζωής του, αφού ήταν πλέον απελευθερωμένος από τις γήινες φιλοδοξίες, από το πάθος της εξουσίας και την έγνοια της διοίκησης της Εκκλησίας της Κύπρου.
Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β΄ θα παραμείνει στην ιστορία, ως ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου, ο οποίος τόλμησε και αποκατάστησε το Αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Κύπρου, ύστερα από εννέα αιώνες. Ακόμη εκσυγχρόνισε και τροποποίησε τον καταστατικό χάρτη της Εκκλησίας της Κύπρου. Έφτιαξε το κοινό ταμείο για τους μισθούς των ιεραρχών και των κληρικών. Ίδρυσε τη Θεολογική Σχολή. Στήριξε με πολλά εκατομμύρια ευρώ, φτωχούς και φοιτητές. Στον λογαριασμό του δεν υπήρχε ούτε ένα ευρώ. Απέφυγε τον πειρασμό του νεποτισμού, δηλαδή της εμπλοκής συγγενικών του προσώπων, στη διοίκηση της Αρχιεπισκοπής. Ξεχώρισε και η διακονία του, στην Οικουμενική Ορθοδοξία, η οποία τώρα αποκαλύπτεται και εντυπωσιάζει. Το θαύμα με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο φανερώθηκε και η αγιότητα σίγουρα δεν έχει καλούπια και νόρμες. Έχει μόνο μια διάσταση, τη διάσταση της Αγάπης.
