Του Παναγιώτη Καπαρή
Νύκτα με πανσέληνο, νύκτα ξελογιάστρα, σε ένα συμπόσιο χαράς, στην πλάζ της Πύλας. Τα νιάτα, χιλιάδες φοιτητές και όχι μόνο, ανταποκρίθηκαν σε διαδικτυακό κάλεσμα και μαζεύτηκαν στην παραλία της Πύλας, για μια ξεχωριστή βραδιά. Παρακολούθησαν την ταινία “Nice Guys”, την οποία επέλεξαν ύστερα από διαδικτυακή ψηφοφορία. Χαλάρωσαν με τα ποτάκια τους, ξαπλωμένοι, είτε στην άμμο, είτε σε καρέκλες τις οποίες έφεραν μαζί τους. Αρκετοί απόλαυσαν νυκτερινό μπανάκι και χαλάρωσαν και την ψυχή και το κορμί τους. Όλα θύμιζαν το παλιό καλό παρελθόν, χωρίς τα δεσμά των κινητών τηλεφώνων. Λίγες οι φωτογραφίες, και λίγα και τα βίντεο, αφού η ομορφιά της παραλίας, η σαγήνη της θαλάσσιας αύρας και η ζωντανή επικοινωνία με τα μάτια και τα λόγια, δεν άφηναν χώρο στα μικρά «διαβολάκια» της απρόσωπης επικοινωνίας. Οι εξαιρέσεις με το «σκρόλινγκ» και το χάζεμα σε ιστοσελίδες ήταν για να επιβεβαιώσουν τον κανόνα. Με την πάροδο του «νωχελικού» χρόνου, οι κουβέντες άναψαν, τα πειράγματα ξέφυγαν, τα γέλια κάλυπταν τους ήχους των κυμμάτων και οι ψυχές φτεροκοπούσαν αγαλλόμενες. Απλά και ταπεινά, χωρίς φόβο και με ελάχιστα χρήματα. Με το απλό χαρτζιλίκι.
Ψυχή του όλου εγχειρήματος, η Χρυστάλλα Πρωτοπαπά και η Άντρια Ζεβεδαίου, δύο νεαρά κορίτσια τα οποία ίδρυσαν τον οργανισμό “Make it Natural”, ο οποίος έτυχε και χρηματοδότησης από τα ευρωπαϊκά ταμεία, ύστερα από υποβολή της ανάλογης αίτησης. Ο οργανισμός διενεργεί εκδηλώσεις μία φορά τον μήνα. Στην προηγούμενη εκδήλωση συμμετείχε και διερμηνέας ελληνικής νοηματικής γλώσσας δίνοντας τη δυνατότητα και σε κωφά άτομα να συμπεριληφθούν στη δράση. Η επόμενη θα είναι κάμπινγκ στο Τρόοδος και πεζοπορία. Το εγχείρημα είναι πολύ δύσκολο, δεδομένου ότι τα κορίτσια παλεύουν με την γραφειοκρατία, αλλά και απίστευτες κυπριακές νοοτροπίες. Τα καλά κορίτσια δεν «μασούν» και προχωρούν πάντα με τη δύναμη της γνώσης και την ξεγνοιασιά της νεότητας. Ακλόνητοι βράχοι δίπλα τους, αγαπημένα τους πρόσωπα, τα οποία ενεργούν ως αόρατοι φρουροί, στις μάχες με το αόρατο κατεστημένο.
Οι «παλιοί είναι αλλιώς», αλλά φαίνεται ότι όλα κάνουν κύκλο. Το πάρτυ της Πύλας, ξαναζωντάνεψε νύκτες, του Γούντστοκ του 1969 και της Βουλιαγμένης του 1983, δύο ιστορικά γεγονότα. Στο Woodstock Festival σε μια φάρμα 69 χιλιόμετρα έξω από τη Νέα Υόρκη, για τέσσερις μέρες από τις 15 έως τις 17 Αυγούστου, 32 καλλιτέχνες έπαιζαν μουσική μπροστά σε ένα ακροατήριο 400 χιλιάδων ανθρώπων. Στην πλαζ της Βουλιαγμένης, μια Δευτέρα με πανσέληνο, στις 25 Ιουλίου, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης μαζί με πλειάδα καλλιτεχνών έβγαλαν τις συναυλίες από τα γήπεδα και πραγματοποίησαν μια παρεΐστικη σύναξη 50 χιλιάδων ανθρώπων. Η εξέδρα ήταν πλωτή, 15 μέτρα από την ακτή και οι καλλιτέχνες έφθαναν στον χώρο με καραβάκια. Διατέθηκαν 25 χιλιάδες εισητήρια, αλλά, άλλοι τόσοι τσαμπατζήδες έφθασαν στον χώρο είτε κολυμπώντας είτε από άλλες διόδους. Οι στίχοι και η μουσική του Διονύση Σαββόπουλου, έγραψαν από τότε ιστορία. «Nα μας έχει ο Θεός γερούς, πάντα ν’ ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε, βρε...».
Πολλά δεν θέλει ο άνθρωπος για να βρει την ηρεμία της ψυχή και την ευτυχία του κορμιού. Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι ή το κορίτσι του, όπως τραγούδησε και η μέγιστη Μαρινέλλα, στο πρώτο τραγούδι της Ελλάδας στην Eurovision. Όλοι οι άνθρωποι, στη δημιουργική μοναξιά τους, αντιλαμβάνονται ότι η πραγματική ευτυχία βρίσκεται στις καθημερινές καλές συνήθειες, στην καλή παρέα και κυρίως στο άγγιγμα των ψυχών και των σωμάτων. Από εκεί και πέρα, τα βάσανα και οι καημοί του κόσμου δεν έχουν τελειωμό, όπως θα έλεγε και ο μέγας κοσμοκαλόγερος, ο συγκλονιστικός συγγραφέας, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: «Σαν να ‘χαν ποτέ τελειωμό / τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου...». Λυτρωτικά λόγια παρηγοριάς, τα οποία γράφτηκαν με λίγο κρασί, με λίγη θάλασσα, με πολύ πόνο, με μεγάλη φτώχεια, με πολύ φιλότιμο και με πολλή προσευχή.
Ο καλός άνθρωπος, ο Θανάσης Βέγγος, τα είπε όλα με λίγες λέξεις: «Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τι είναι ευτυχία. Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια… Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμίσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαϊδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια. Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν… Χάσιμο χρόνου. Θα το δεις κι εσύ όσο μεγαλώνεις…».
kaparispan@yahoo.gr
