Του Παναγιώτη Καπαρή
Άλλα έλεγε και άλλα μαρτυρούσε το πρόσωπο τού ευγενέστατου υπουργού Μεταφορών Αλέξη Βαφεάδη, ενώπιον της Επιτροπής Μεταφορών της Βουλής. Έλεγε και ξαναέλεγε ότι δεν τοποθετούνται παγίδες στους οδηγούς, από τις κάμερες φωτοεπισήμανσης και παρέπεμπε στους ειδικούς και τους τεχνοκράτες. Άκουσε δεκάδες καταγγελίες ή καλύτερα δεκάδες αλήθειες από τους βουλευτές, συμμεριζόταν τις μαρτυρίες τους, αλλά έμεινε ώς εκεί. Ακόμη και για την τόλμη του να μιλήσει για τα εξωφρενικά πρόστιμα των 300 ευρώ, για το πέρασμα της γραμμής στα φώτα τροχαίας και της στροφής δεξιά, πήρε «κόκκινη κάρτα» δημοσίως, από τον εκπρόσωπο της Αστυνομίας. Κατά τα άλλα, δύο στους τρεις, από τις εκατοντάδες χιλιάδες «τιμωρημένους» δεν πλήρωσαν το πρόστιμό τους, ενώ πολλοί δεν πάνε στο ταχυδρομείο για να πάρουν την κλήση τους. Επί της ουσίας, συνεχίζονται οι μεταμεσονύκτιες κόντρες με αυτοκίνητα, σε δρόμους με φώτα τροχαίας και οι μεθυσμένοι συνεχίζουν να σκοτώνουν αθώους. Οι βουλευτές κατήγγειλαν ότι κάμερες «κυνηγούν» τους εργαζόμενους την ώρα που πάνε δουλειά, τοποθετούνται σε σημεία όπου αλλάζουν τα όρια ταχύτητας, σε κατηφορικούς δρόμους, κρύβονται πίσω από δέντρα και σε πολυκατοικίες και δεν τοποθετούνται πάντα οι δυσδιάκριτες προειδοποιητικές πινακίδες.
Σε μια δημοκρατική πολιτεία, ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να «παίρνουν τα ηνία» οι ένστολοι. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πάντα υπάρχουν πολιτικοί προϊστάμενοι στα σώματα ασφαλείας, ενώ και οι θρησκευτικοί ηγέτες ποτέ δεν τίθενται πάνω από τον νόμο. Στην περίπτωση των στρατιωτικών, όταν αναλάβουν εξουσία, έχουμε χούντες και εθνικές καταστροφές, όπως συνέβη πριν από μερικές δεκαετίες στην Κύπρο και την Ελλάδα. Στην περίπτωση των Αστυνομικών, όταν υπερκεράσουν τους πολιτικούς προϊστάμενους, έχουμε κοινωνικές εκρήξεις, αύξηση της βίας και αναταραχές, χωρίς να αποτελεί εξαίρεση η Κύπρος. Στην περίπτωση των κληρικών, των παπάδων, οι συνέπειες είναι τραγικές και κατά κανόνα καταστροφικές. Οι καλοί και λογικοί πολιτικοί, εκτός από τη λαϊκή αποδοχή, γνωρίζουν ότι ένα συν ένα δεν κάνουν πάντα δύο και ότι οι πολίτες δεν είναι εξαρτήματα μηχανής, αλλά έχουν πάθη, έχουν επιθυμίες, έχουν καταθλίψεις, έχουν προβλήματα και τελικά έχουν και ψυχή.
Οι αποκαλύψεις των βουλευτών για τις παγίδες με τις κάμερες, για όσους μπορούν και διαβάζουν λίγο πίσω από τα λόγια, προκαλούσαν πραγματικά τρόμο, για τις συνέπειες του μέτρου, το οποίο πλέον μπήκε βίαια στις τσέπες σχεδόν όλων των τρομαγμένων, λόγω οικονομικής κρίσης, πολιτών της Κύπρου. Σε μια νύκτα νομοταγείς άνθρωποι, οι οποίοι μια ζωή δεν ενεπλάκησαν σε δυστύχημα ή δεν πλήρωσαν ούτε ευρώ σε πρόστιμο, τώρα κινδυνεύουν να χάσουν την άδειά τους, από τους βαθμούς ποινής και επιπλέον να εξανεμίσουν τις οικονομίες τους. Οι μεροκαματιάρηδες των χίλιων ευρώ τον μήνα, ούτε λόγος να πληρώσουν, γιατί απλώς θα μείνουν νηστικοί. Το πρόβλημα είναι δύσκολο και για τους συνταξιούχους, οι οποίοι πηγαίνουν στους γιατρούς, μεταφέρουν τα εγγονάκια τους, ή πηγαίνουν εκδρομές για να πάρουν ανάσα από τα βάσανα του βίου. Πραγματικός εφιάλτης κατάντησαν οι κάμερες στα φώτα τροχαίας, οι οποίες θυμίζουν ή καλύτερα αποτελούν αντιγραφή του μύθου με τις συμπληγάδες πέτρες, οι οποίες ανοιγόκλειναν και διέλυαν πλοία. Κάθε φορά που διέρχεται ένας οδηγός, βιώνει μια ψυχολογική πίεση, το λιγότερο, αν θα αρπάξει το πρόστιμο των 300 ευρώ. Και η συνέχεια σε ψυχολόγους και ψυχίατρους.
Την καλύτερη ρήση κατά τη συνεδρία της Επιτροπής Μεταφορών, την είπε, ο βουλευτής Ηλίας Μυριάνθους, κάνοντας λόγο για προστιμολαγνεία, απαντώντας στο επιχείρημα του εκπροσώπου της Αστυνομίας, ο οποίος επέμενε ότι δεν κυνηγούν τους οδηγούς και έγνοια τους είναι η μείωση των δυστυχημάτων και όχι η είσπραξη φόρων. Η ιστορία θυμίζει τον παραλογισμό με τα εκατοντάδες παράνομα αναχώματα στους δρόμους. Πριν από αρκετά χρόνια, υπουργοί και αστυνομικοί πανηγύριζαν ότι ανακάλυψαν το μυστικό για μείωση των δυστυχημάτων. Την ίδια περίοδο στην Ελλάδα, αφαιρέθηκαν όλα τα αναχώματα – τα σαμαράκια – αφού οι επιστημονικές έρευνες κατέδειξαν πόσο επικίνδυνα είναι για την υγεία, με τα καρκινικά καυσαέρια, με τα προβλήματα στις σπονδυλικές στήλες, καθώς και τις μεγάλες φθορές στα αυτοκίνητα. Από τότε γράφτηκαν δεκάδες κείμενα στις εφημερίδες, αλλά στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Ευτυχώς που βρέθηκε ο βουλευτής Χρίστος Ορφανίδης να γράψει θέμα στη Βουλή και άρχισε η αφαίρεση αναχωμάτων ή τουλάχιστον θα σταματήσουν να τοποθετούνται. Άραγε όλοι αυτοί, που πανηγύριζαν τότε για τα στατιστικά νούμερα, τι έχουν να πουν στη συνείδησή τους, για την εξάπλωση και την έξαρση των καρκίνων, για τα ατέλειωτα προβλήματα υγείας και για τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Ευτυχώς κανένας δεν είναι αναντικατάστατος σε αυτή τη γη.
