Έχει λουμπενοποιηθεί η πολιτική;

Την περασμένη Παρασκευή η Ολομέλεια της βουλής στιγματίστηκε από την παρέμβαση του ανεξάρτητου πλέον βουλευτή Ανδρέα Θεμιστοκλέους με αφορμή την ψήφιση της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στο σχολείο. Ήταν ομολογουμένως η ομιλία του ρητορική μίσους και ομοφοβίας, στον κατά τα άλλα Ναό της Δημοκρατίας, καθώς προειδοποιούσε από το βήμα πως βρισκόμαστε μπροστά σε «μία πορνική ομοφυλοφιλική θύελλα». Ήταν όμως και μία ομιλία που στόχο είχε να παραπλανήσει, ενεργοποιώντας αντανακλαστικά φόβου, όταν χαρακτηριστικά ανέφερε πως «δικαίωμα πάνω στα δικά μας παιδιά δεν δίνουμε σε κανένα για να πάει να του φυτέψει στο μυαλό του από 6 ετών ως 18 τις δικές του αντιλήψεις, απόψεις, ενίοτε και ανώμαλες». «Κάτω τα χέρια από τα παιδιά» συνέχισε σε έντονο ύφος και ο βουλευτής του ΕΛΑΜ Σωτήρης Ιωάννου, σημειώνοντας πως «χρειάζεται σεβασμός στην καθαρότητα και την ιερότητα της παιδικής ηλικίας».

Τα δημοσιεύματα της εν λόγω ημέρας έκαναν λόγο για μπάχαλο και «φωτιές», στη Βουλή όμως ο συμψηφισμός του «όλοι είναι ίδιοι» και η γενική απαξίωση του πολιτικού προσωπικού δεν βοηθά στη βελτίωση του πολιτικού τοπίου. Ο βουλευτής του ΑΚΕΛ Άριστος Δαμιανού για παράδειγμα ήταν ο πρώτος που είχε τα αντανακλαστικά να εντοπίσει τη ρητορική μίσους από το βήμα της Βουλής, αποχωρώντας, όπως επίσης και ο γ.γ του ΑΚΕΛ Στέφανος Στεφάνου που τον χαρακτήρισε τραμπούκο της πολιτικής, ενώ και ο Αβέρωφ Νεοφύτου ζήτησε από τον βουλευτή να ανακαλέσει τις αναφορές του περί «ευρωβουλευτή του ΑΚΕΛ». Σωστή ήταν και η παρέμβαση της Προέδρου της Βουλής Αννίτας Δημητρίου που ξεκαθάρισε στο ΕΛΑΜ ότι δεν του χρωστά τίποτα. Ούτε του ΕΛΑΜ ούτε και του ΔΗΣΥ που την εξέλεξαν και του αφαίρεσε τον λόγο.

Παρά τις μεμονωμένες αντιδράσεις, με μία βόλτα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα δει κάποιος/α τη ζημιά που προκάλεσε όλη αυτή η παραποίηση της πραγματικότητας. Το να παρεμβαίνει η Βουλή στη διδακτέα ύλη είναι αντισυνταγματικό. Και δεδομένων των ακρότητων που ακούστηκαν από το βήμα της Βουλής πολύ φοβούμαστε για το προηγούμενο που δημιουργείται. Η ουσία είναι όμως πως η Βουλή δεν είχε άλλη επιλογή για να στείλει το μήνυμα πως η σεξουαλική αγωγή πρέπει να διδάσκεται σε όλες τις βαθμίδες. Μήνυμα προς το υπουργείο Παιδείας που υιοθέτησε την Εθνική Στρατηγική για την καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης από το 2016, ωστόσο δεν έκανε τίποτα γι’ αυτό.

Είναι συνεπώς μία πολιτική πράξη η ψήφισή της δεδομένου ότι τα περιστατικά κακοποίησης ανηλίκων αυξάνονται. Θα πρέπει λοιπόν τα παιδιά να γνωρίζουν από μικρή ηλικία την απαραίτητη προϋπόθεση της συναίνεσης και πώς να μάθουν να λένε όχι όταν νιώθουν άβολα. Να μάθουν τα μέτρα προφύλαξης αλλά πώς να προστατεύουν το σώμα τους και να διασφαλίζουν την υγεία τους. Να αντιληφθούν πως η σεξουαλική επαφή ανήλικου με ενήλικα απαγορεύεται και να γνωρίζουν πως μπορούν να προστατευθούν βάσει νόμου. Να μάθουν επίσης να αποδέχονται τη διαφορετικότητα και να τη σέβονται. Η σωστή και ασφαλής σεξουαλική διαπαιδαγώγηση μπορεί να γίνει μόνο από ειδικούς στα σχολεία. Όταν αυτό το ζήτημα δεν είναι κατανοητό σε μερίδα των βουλευτών ή τυγχάνει παραποίησης στον βωμό του λαϊκισμού τότε το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο.

Το πρόβλημα διαφάνηκε από όσα είπαν κάποιοι εκ των βουλευτών, με κύριο εκπρόσωπο τον Ανδρέα Θεμιστοκλέους. Ο Ανδρέας Θεμιστοκλέους όμως δεν εμφανίστηκε σήμερα στην πολιτική ζωή του τόπου για να πέφτουμε από τα σύννεφα, παρακολουθώντας τον να τοποθετείται. Τον στέγασε και τον εξέλεξε πρώτα ο ΔΗΣΥ. Σε αυτόν οφείλεται η πολιτική του παρουσία. Και κάθε φορά που ξέφευγε με ειρωνείες, επιθέσεις σε άλλους βουλευτές, επικαλούνταν την πολυφωνία του κόμματος και τη λαϊκή βούληση. Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες της αποθράσυνσης, όταν ένας πολιτικός δεν εγκαλείται για τις ακρότητες που εκστομίζει. Θα πει κάποιος, θα τα βάλουμε τώρα με τη λαϊκή βούληση; Η δημοκρατία δυστυχώς δηλητηριάζεται και από εκλεγμένους πολιτικούς, οι οποίοι χυδαιολογούν, διασπείρουν ψευδείς ειδήσεις, πολιτικούς που η ρητορική τους είναι διαποτισμένη από μίσος. Πολιτικούς που παραπλανούν και υπονομεύουν το μέλλον των πολιτών των οποίων κατά τα άλλα παρουσιάζονται ως σωτήρες τους.

Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο τα κόμματα που ανήκουν στο δημοκρατικό τόξο οφείλουν να απομονώσουν όλους αυτούς που σκορπούν δηλητήριο. Όταν σπέρνεις λαϊκισμό, θερίζεις θύελλες. Όταν συναγελάζεσαι με την Ακροδεξιά, για «να τουμπάρεις το αντιπολιτευτικό μέτωπο», όταν δέχεσαι λοιπόν με χαρά την ακροδεξιά ψήφο για να εκλέξεις Πρόεδρο της Βουλής, κάποια στιγμή δυστυχώς θα σου ζητηθούν και τα ρέστα για τη χάρη που σου έκαναν.  

Την απάντηση μπορούν να τη δώσουν τα κόμματα που θέλουν να διασώσουν την κοινωνία από τον λαϊκισμό. Αποφεύγοντας να εγκολπωθούν ή να συνεργαστούν με τέτοια άτομα για ψηφοθηρικούς λόγους. Τα κόμματα που θα είναι έτοιμα να πουν σκληρές αλήθειες στους πολίτες τους παρά να χαϊδεύουν τα αφτιά τους, για να διατηρήσουν προσωρινά τα ποσοστά τους. Έστω και τώρα. Αλλιώς, οι αθλιότητες που παρακολουθήσαμε την περασμένη βδομάδα στη Βουλή, θα αποτελούν δυστυχώς την κανονικότητα της πολιτικής μας ζωής. Και την κοινωνική μας κατρακύλα.