Του Απόστολου Κουρουπάκη
Συζητήθηκαν την περασμένη Τετάρτη στην Επιτροπή Παιδείας και Πολιτισμού τα προβλήματα στέγασης των Συμφωνικών Ορχηστρών Κύπρου. Το θέμα ενέγραψε ο κ. Αλέκος Τρυφωνίδης, βουλευτής της ΔΗΠΑ. Το υφυπουργείο αντέδρασε και είπε πως θα διορθωθεί το Παλλάς, όπου και η έδρα τους. Καλό αυτό. Βέβαια, όπως είπε ο κ. Τρυφωνίδης θα πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για την ανέγερση ενός Μεγάρου Μουσικής, υποδομή που λείπει από τη χώρα.
Ως εδώ καλά και θα συμφωνήσω με όσους υποστηρίζουν πως όντως μία τέτοια υποδομή λείπει από την Κυπριακή Δημοκρατία. Μάλιστα, ο συνθέτης Γιώργος Κ. Παπαγεωργίου (πολιτιστικός σύμβουλος, και μέλος Δ.Σ. Κέντρου Κυπρίων Συνθετών) έχει μάλιστα στείλει ανοιχτή επιστολή στον πρόεδρο της Δημοκρατίας με την οποία του παραθέτει τα προβλήματα της Συμφωνικής Ορχήστρας Κύπρου και της Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων.
Υπάρχει όντως ανάγκη για μόνιμη και αξιοπρεπή στέγαση των συμφωνικών ορχηστρών της χώρας και ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει. Το Θέατρο Παλλάς είναι πεπερασμένων δυνατοτήτων και τώρα που είναι κλειστό για επιδιορθώσεις το πρόβλημα της ΣΟΚ είναι πιο έντονο. Αυτό που αναρωτιέμαι όμως είναι από πού αντλούν την πίστη ότι η Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί στο ορατό μέλλον να αποφασίσει ότι θα ανεγείρει Μέγαρο Μουσικής; Θα μου πείτε και σωστά, δεν έχουμε, χρειαζόμαστε και θα πρέπει οι άνθρωποι της λόγιας μουσικής να το απαιτήσουν. Μάλιστα, αλλά πριν από αυτό τον στόχο, μεγαλεπήβολο, όπως τον χαρακτηρίζει και ο κ. Παπαγεωργίου, τι άλλο μπορεί να γίνει για να τιμηθεί σε αυτόν τον τόπο η λόγια μουσική; Έχουν σκεφτεί οι άνθρωποι του Διοικητικού Συμβουλίου της ΣΟΚ τι πρέπει να κάνουν για να έχουν οι μουσικοί τους ένα αξιοπρεπή χώρο για να κάνουν πρόβες; Πώς κινείται εν τέλει αυτό το Δ.Σ. προς αυτή την κατεύθυνση; Πιέζουν, δεν πιέζουν; Τους ενδιαφέρει που η Συμφωνική Ορχήστρα μοιάζει με περιπλανώμενο θίασο και δεν υπάρχουν οι βασικές υποδομές; Αναρωτιέμαι, υπάρχει κανείς στη χώρα που πιστεύει πως ο πρόεδρος της Δημοκρατίας θα ασχοληθεί με την ανέγερση Μεγάρου Μουσικής; Εκτός και αν το βάλει αμέτι-μουχαμέτι, όπως ο κ. Αναστασιάδης έκανε με το Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο, και το φτιάξει… Μακάρι θα πω εγώ, βέβαια, δεν θα ήθελα απλώς να το τάξει ο κ. Χριστοδουλίδης στον κ. Τρυφωνίδη απλώς και μόνο για να μη χαλάσουν τις σχέσεις τους με τη ΔΗΠΑ και μετά να έχουμε να ασχολούμαστε με ακόμη μία χίμαιρα, όπως για παράδειγμα γίνεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια με την Κυπριακή Βιβλιοθήκη, την Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης, το Καλλιτεχνικό Χωριό της Λέμπας, και άλλα τόσα μικρά και μεγάλα.
Μακάρι, να γίνει, μακάρι το Δ.Σ. της Συμφωνικής Ορχήστρας να κάνει κινήσεις παρασκηνιακές προς όφελος της λόγιας μουσικής, κι εμείς να μην το ξέρουμε. Πάντως, από τον Φεβρουάριο που έκλεισε το Παλλάς οι πρόβες είναι ένας βραχνάς, και πάλι καλά που γίνονται και πράγματα, γιατί για να πούμε και την αλήθεια η Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου έχει ένα πρόγραμμα.
Όπως και να ’χει, το θέμα είναι πως η Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου έχει ανάγκες που πρέπει να τις δουν σοβαρά και συντεταγμένα τόσο η Πολιτεία, διά του υφυπουργείου Πολιτισμού, όσο και το Διοικητικό της Συμβούλιο, τόσοι τεχνοκράτες έχει εκεί, δεν μπορεί να μην υπάρχει τρόπος να ταρακουνήσουν το σύστημα. Φυσικά, θα ήταν καλό να πληρωθούν και οι κενές θέσεις, όπως αυτή του καλλιτεχνικού διευθυντή και του διοικητικού προϊσταμένου έτσι ώστε τα πράγματα να μπουν σε μία τροχιά.
Κλείνοντας θα ήθελα και εγώ να έχω τη χαρά να παρακολουθήσω μία συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας Κύπρου, ή της Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων Κύπρου, σε ένα Μέγαρο Μουσικής, αλλά προτιμώ να μην κάνω όνειρα μέχρι να ακούσω κάτι συγκεκριμένο και υλοποιήσιμο. Δεν αντέχω άλλες ματαιώσεις, όπως με τη ΣΠΕΛ και την Κυπριακή Βιβλιοθήκη, που όλο λένε και ξαναλένε και στο τέλος τίποτε δεν γίνεται. Και ξαναλέω, ναι να το ζητάμε, αλλά να καταλαβαίνουμε κιόλας από ποιον το ζητάμε, και ότι είναι πολύ πιθανό να την πάθουμε όπως με τη ΣΠΕΛ, που ως Πινακοθήκη την εγκαινιάσαμε και κατέληξε χώρος εκδηλώσεων.
