Του Απόστολου Κουρουπάκη
Είναι πραγματικά δύσκολο να μπορεί ένας Δήμος να συντηρήσει με τον σωστό τρόπο μία δημοτική βιβλιοθήκη και να την εντάξει στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της πόλης, ιδίως όταν πρόκειται για μία ιστορική βιβλιοθήκη. Είναι όμως πάρα πολύ εύκολο να μετακυλίσεις την ευθύνη κάπου αλλού και να καθαρίσεις. Κάπως έτσι πάνε τα πράγματα με τη μεταστέγαση της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πάφου στις εγκαταστάσεις του ΤΕΠΑΚ στην πόλη.
Δηλαδή, μία βιβλιοθήκη που είχε ανακαινιστεί και αναβαθμιστεί το 2015 με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Πόλης, τα εγκαίνιά της είχαν γίνει με πάσα επισημότητα, παρουσία του τότε προέδρου της Δημοκρατίας και του καθηγητή Γεώργιου Μπαμπινιώτη. Φώτα, κορδέλες, λόγια πολλά, ώσπου πέρασαν οι μέρες και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Πάφου σκοτείνιασε, έμεινε με μία υπάλληλο και σιγά-σιγά έσβησε… και ξαφνικά το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης εν τη σοφία του και με μεγαθυμία αποφάσισε πως δεν πάει άλλο η κατάσταση, να αδειάσει το κτήριο, να ανασάνει ο χώρος και θα το αξιοποιήσουμε το κτήριο… Διαφώνησαν στο Δημοτικό Συμβούλιο, (ΔΗΣΥ, ΔΗΠΑ και ΕΛΑΜ συμφώνησαν, ΕΔΕΚ ΚΑΙ ΔΗΚΟ διαφώνησαν και το ΑΚΕΛ τήρησε αποχή). Αναρωτιέμαι, σκέφτηκε η διοίκηση του Δήμου Πάφου ότι μια τέτοια ενέργεια στρέφεται εναντίον της ίδιας της πόλης και της ιδρυτικής πράξης της βιβλιοθήκης; «Είθε ο Θεός να διαφυλάττη την Δημοσίαν αυτήν Βιβλιοθήκην ως ένα Ίδρυμα που θα σκορπάη γύρω του αυξανομένην δύναμιν και σοφίαν», Τανά εφέντης, επικεφαλής Τουρκικής Κοινότητος. «Διακηρύττει δυνατά και φωνάζει με στεντόρια (sic) φωνή πως τη σημερινή ημέρα που θα γίνη η παράδοσις της Δημοτικής Βιβλιοθήκης στον δικαιούχο της το Λαό της Πάφου, πως πρέπει η σημερινή ημέρα να θεωρηθή ημέρα ιστορική, σταθμός Πνευματικός της πόλης μας», Παπαϊωάννου, εκπρόσωπος του Ελληνικού Γυμνασίου Πάφου. «Μπαίνοντας μέσα στη διοίκηση της μικρής, αλλά ιστορικής αυτής πόλεως, δεν φανταστήκαμε ποτέ, πως θα μπορούσαμε σήμερα να την κάναμε να χαρή το Αρχαϊκό αυτό Μέγαρο, κόσμημα αλλά και εικόνα του σημερινού Πολιτισμού της, μέσα στον οποίο θα μπορούσε το άμοιρο παιδί του Λαού, το φτωχό παιδί του βιοπαλαιστή και του εργάτη, να βρίσκει μια γωνιά και μια ζεστασιά και ένα βιβλίο, για να πλατύνει τη σκέψη του, για να καλλιεργήσει τη διάνοιά του […]» και «[…] τούτο το κτήμα της [σ.σ. Πάφου] το οποίο δεν ανήγειρε ο χρυσός του πλουσίου ούτε η καλή προαίρεση κανενός δωρητού, αλλ’ ο οβολός του Λαού μας […]», ο δήμαρχος Πάφου Χριστόδουλος Γαλατόπουλος. Τα παραπάνω είναι από τους λόγους που απαγγέλθηκαν κατά τα εγκαίνια της Βιβλιοθήκης τον Μάιο του 1946. Ολόκληρη η πόλη υπερηφανευόταν για τη βιβλιοθήκη της, και για τα επόμενα χρόνια ήταν κέντρο πνευματικό…
Στις μέρες μας όμως τίποτε αυτά δεν μετράει, έστω και αν κάποτε η πόλη συνεργάστηκε με την Κυπριακή Ένωση Βιβλιοθηκονόμων – Επιστημόνων Πληροφόρησης (ΚΕΒΕΠ) για την αναβάθμιση της Βιβλιοθήκης, φέρνοντάς την στη νέα εποχή. Ο δήμαρχος Πάφου Φαίδωνας Φαίδωνος τον Δεκέμβριο του 2015, όταν έγιναν τα εγκαίνια της ανακαινισθείσας βιβλιοθήκης, είχε πει: «είναι πεποίθηση του Δημοτικού Συμβουλίου ότι η πόλη μας διαθέτει τις δυνάμεις και τις δυνατότητες για ένα νέο ξεκίνημα, ότι μπορεί και πρέπει να αναγεννηθεί, αξιοποιώντας τους ανθρώπους και την ιστορία της και διδασκόμενη από τα λάθη και τα πάθη του παρελθόντος». Θυμάται άραγε ο δήμαρχος τότε την ομιλία του; Θυμάται ότι είχε μιλήσει για το όραμα που πρέπει να έχουν οι ηγέτες;
Πάντως θα είχε ενδιαφέρον να μαθαίναμε γιατί αφέθηκε στην τύχη της η πολύ πλούσια Δημοτική Βιβλιοθήκη Πάφου. Γιατί είχε χαμηλή επισκεψιμότητα; Τι έκανε το Δημοτικό Συμβούλιο για να ανατρέψει την καθοδική πορεία της; Τι ζήτησε για τη στελέχωσή της; Εμείς από αυτή εδώ τη στήλη το 2018 γράφαμε για την ανάγκη ο Δήμος Πάφου (και άλλοι) να επιδείξουν ενδιαφέρον για τη Δημοτική Βιβλιοθήκη και σημειώναμε: «μάλιστα στην Πάφο λειτουργεί και Πανεπιστήμιο, άρα ειδικό αναγνωστικό κοινό μπορεί να αντληθεί», εμείς λέγαμε να αντληθεί κοινό, να ανοίξει στο ευρύ κοινό, όχι να μεταστεγαστεί και στην ουσία να την απορροφήσει μια Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη. Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Πάφου πρέπει να μείνει εκεί που την οραματίστηκε ο Χριστόδουλος Γαλατόπουλος, ο οποίος ήταν πολύ υπερήφανος για τη βιβλιοθήκη της πόλης του. Αν χρειαστεί να μεγαλώσει, ας μεγαλώσει και όχι να γίνει το κτήριο ένα ακόμη μουσείο… Ας αξιοποιηθούν άλλα κτήρια και για την επέκταση και για τη δημιουργία ενός ακόμη μουσείου, νομίζω υπάρχουν.
