Του Απόστολου Κουρουπάκη
Συμπαραγωγή Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Παράσταση: «ζ-η-θ/ Ο ξένος», σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού. Πρεμιέρα στην Επίδαυρο στις 11 και 12 Ιουλίου 2025. Ο ΘΟΚ πάει στην Επίδαυρο, λοιπόν. Χαράς ευαγγέλια. Αλλά αυτό είναι μόνο πρόβα, μη φανταστείτε, τώρα θα πάμε, αλλά στοχεύουμε να πάμε το 2026 κανονικά… Όπως και να ’χει. Ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου επιστρέφει στο αργολικό θέατρο, το θεατρικό δυναμικό της χώρας και οι άνθρωποί του οφείλουν να είναι υπερήφανοι.
Στη συμμετοχή πρόβα-χορηγία : «ζ-η-θ/ Ο ξένος», συμμετέχουν και Κύπριοι συντελεστές, δύο ηθοποιοί, ο ένας δραστηριοποιείται στην Κύπρο (Νεκτάριος Θεοδώρου), και ο άλλος είναι εκ Κύπρου ορμώμενος που διαμένει στην Ελλάδα (Νίκος Γραμματικόπουλος)… Δύο στους 21, δηλαδή αν τα μαθηματικά μου δεν με ξεγελάνε, το 9,5% των ηθοποιών. Αλλά για να είμαστε δίκαιοι υπάρχουν ακόμη δύο συντελεστές, η Ελένη Μολέσκη στη δραματουργία και βοηθός σκηνοθέτη και ο Άντης Σκορδής στη μουσική. Σύνολο λοιπόν τέσσερις. Βέβαια ο Σκορδής και η Μολέσκη δεν είναι στην παραγωγή ως Κύπριοι –μη γελιόμαστε. Μην τους μετρήσουμε ως Κύπριους αλλά ως καλλιτέχνες που ο Μαρμαρινός δουλεύει ή θέλησε να συνεργαστεί μαζί τους, διότι εκτιμά τη δουλειά τους. Κάτι μου λέει βέβαια πως θα τους μετρήσουμε στην ποσόστωση.
Ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου πάει όμως στην Επίδαυρο και αυτό είναι που έχει σημασία όμως, θα μπει συμπαραγωγός το κρατικό μας θέατρο, θα πληρώσει το κατιτί του, αλλά μπήκε το όνομα στη μαρκίζα… και έχουν γίνει μάχες πολλές για τη μαρκίζα, μην το παίρνουμε ελαφρά τη καρδία. Μειοψηφικός συμπαραγωγός καλλιτεχνικά, αλλά με κάμποσες χιλιάδες ευρώ οικονομικά. Ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου καλά κάνει και θέλει εξωστρέφεια, διότι η εσωστρέφεια είναι ασθένεια. Δημιουργεί ασφυκτικές καταστάσεις. Αλλά πάση θυσία;
Και αφού δεν βάζουμε δυναμικό θα βάλουμε χρήματα, διότι είναι σημαντικό να πάμε στην Επίδαυρο… Κάνω εικόνα στην αίθουσα συνεδριάσεων, ή σε κάποια από τις σκηνές του Κρατικού μας Θεάτρου να φωνάζουν εν χορώ: «Στην Επίδαυρο, αδέλφια. Στην Επίδαυρο!», ή σε κάτι πιο οπερετικό, παραφράζοντας «Ήταν πάντα η συλλογιά μου να πάω στην Επίδαυρο, […] Θέλω να δω την Επίδαυρο, την Επίδαυρο!». Αλλά σιγά, ακόμα, μη μας πάρουν χαμπάρι.
Δεν είναι συμπαραγωγός λοιπόν ο ΘΟΚ, απλώς βάζει χρήματα στη δουλειά του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και ενεργοποιεί τα μνημόνια συνεργασίας, η οποία είναι μάλλον οικονομική συνεργασία. Καλλιτεχνική δεν τη λες, πάντως, αλλά όλα αυτά προπαρασκευαστικά. Σαφώς και δεν θα μπορούσε ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου να πει στον Μιχάλη Μαρμαρινό ποιους θα πάρει στη δουλειά του, αλλά να το λέμε και συμπαραγωγή πάει πολύ! Δυστυχώς, ένας του έκανε από τους εν Κύπρω, και ένας ακόμη που δούλεψε στην Κύπρο, στον ΘΟΚ, στην παραγωγή του ΘΟΚ «Ο επιθεωρητής», σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου, άρα είναι δικό μας παιδί, της Κύπρου…
Μα είμαστε καθόλου σοβαροί; Θεωρούμε πως αυτή η συμπαραγωγή συμβάλλει με κάποιο τρόπο στην καλλιτεχνική εξωστρέφεια του θεατρικού μας γίγνεσθαι; Βοηθάει με κάποιο τρόπο τους εν Κύπρω ηθοποιούς να δείξουν τη δυναμική τους ή έστω να μάθουν; Στον ΘΟΚ θα στείλουν μία δική μας παραγωγή στην Ελλάδα το 2026, συμφώνησαν στο Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου από τώρα; Μάλιστα.
Τον δικό μας κώδικα θα τον βάλουμε στη θεατρική παλαίστρα με το να δείξουμε τι θέατρο κάνουμε, αν έχουμε αναπτύξει έναν εγχώριο θεατρικό κώδικα, τον οποίο θέλουμε να δοκιμάσουμε, να εξελίξουμε, να δείξουμε και εν τέλει να τον επικοινωνήσουμε με τον υπόλοιπο κόσμο. Η εξωστρέφεια έχει νόημα όταν είναι αποτέλεσμα ανάγκης καλλιτεχνικής και όχι διακαούς πόθου.
Γιατί πρέπει πάντα να μπαίνει ο/η Κύπριος/α στη θέση του μαθητή/τριας, να έρχονται να τους/τις μαθαίνουν θέατρο, από Βορρά και Νότο. Αν δεν μπορούμε να βγούμε μόνοι μας από την πεντηκονταετή τουλάχιστον μαθητεία μας, ας μη βαυκαλιζόμαστε ότι είμαστε έτοιμοι για μεγάλα και σπουδαία, ας κρατάμε τον πήχη χαμηλά, και να κοιτάμε μόνο τους ξένους να πηδάνε ύψη δυσθεώρητα και να τους χειροκροτεί το θεατρικό μας σύμπαν και να χαίρεται, όταν του λένε οι απέξω «μα τι ωραίο υλικό υπάρχει στη χώρα σας…» και στο τέλος ακούγεται «αλλά κρατήστε το εκεί!». Αφού έχουμε υλικό και προσφάτως ειπώθηκε πολλάκις, γιατί δεν το δείχνουμε και στους απέξω;
