Του Απόστολου Κουρουπάκη
Ενώ δεν συμβαίνουν πολλά στα πολιτιστικά πράγματα της χώρας, και όλα κινούνται σε ρυθμούς καθημερινότητας, δηλαδή εκθέσεις ανοίγουν, παραστάσεις ανεβαίνουν, παρουσιάσεις βιβλίων γίνονται, και απλώς οι πολιτιστικές ατζέντες γεμίζουν. Από εκδηλώσεις δεν έχω παράπονο, γίνονται πολλές, άλλες ενδιαφέρουσες, άλλες λιγότερο, άλλες αδιάφορες, αλλά όπως και να ’χει πράγματα γίνονται. Για τα πιο σοβαρά, όπως η Κυπριακή Βιβλιοθήκη, ο διορισμός καλλιτεχνικού διευθυντή στον ΘΟΚ, η κατοχύρωση του επαγγέλματος του καλλιτέχνη, η ΣΠΕΛ, για παράδειγμα, θα δούμε από του χρόνου, εκτός και αν στον ένα μήνα που υπολείπεται έχουμε εκπλήξεις, όπως έκπληξη θα είναι να ανοίξει επιτέλους και η Πύλη Αμμοχώστου…
Αυτά περίπου συμβαίνουν και δεν συμβαίνουν στη χώρα, αλλά για να μην είμαι γκρινιάρης υπάρχουν και κάποια άλλα πράγματα, που μοιάζουν να μην είναι σημαντικά, αλλά για εμένα είναι και θα αναφερθώ σε δύο από αυτά, που έχουν να κάνουν με τον πολιτισμό, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Το ένα από αυτά αφορά την πολύ ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία ανέλαβε το υφυπουργείο Πολιτισμού, και αναφέρομαι στο πρόγραμμα «Σχολεία Πρεσβευτές Πολιτισμού- Παιδιά Πρεσβευτές Πολιτισμού» και πιο συγκεκριμένα το υφυπουργείο Πολιτισμού, με ανοικτό κάλεσμα, έχει καταρτίσει κατάλογο δημιουργών-καλλιτεχνών που επιθυμούν να συμμετάσχουν στο εν λόγω Πρόγραμμα, δημιουργώντας τον θεσμό του «Πρεσβευτή/Πρέσβειρας Πολιτισμού». Μάλιστα, τα σχολεία που συμμετέχουν στο πρόγραμμα θα χρηματοδοτηθούν από το υφυπουργείο Πολιτισμού με το συνολικό ποσό των 3.000 ευρώ, (μέσω οικείων σχολικών εφορειών), τόσο για τις μετακινήσεις τους σε χώρους πολιτισμού (1000 ευρώ), όσο και για τη χρηματοδότηση εργαστηρίων, με δημιουργούς ή και άλλες ανάγκες για την υλοποίηση του προγράμματος.
Το θεωρώ πολύ σημαντικό και εξόχως ενδιαφέρον εγχείρημα να φέρει το κράτος κοντά στους μαθητές και τις μαθήτριες ανθρώπους των τεχνών, δημιουργούς, οι οποίοι θα προσπαθήσουν να δώσουν μια ιδέα για το τι εστί πολιτισμός και γιατί χρειάζεται η προσπάθεια κατάκτησής του.
Αυτή η κίνηση του υφυπουργείου μακάρι να ενδυναμωθεί και να καταστεί απολύτως απαραίτητη, έτσι ώστε κάθε χρόνο να εκδηλώνουν ενδιαφέρον όλο και περισσότερα σχολεία, και τα συναρμόδια υπουργεία να μην προλαβαίνουν να εξετάζουν αιτήσεις συμμετοχής.
Ευελπιστώ πως με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρουμε επιτέλους να δημιουργήσουμε την επόμενη γενιά θεατών, επισκεπτών και ανθρώπων που θα ενδιαφέρονται για τα πολιτιστικά αγαθά που παράγονται στον τόπο μας, τα οποία και πολλά είναι και ενδιαφέροντα.
Το δεύτερο είναι ένα ενδιαφέρον σεμινάριο που διοργανώθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος Προαιρετικών Σεμιναρίων του Παιδαγωγικού Ινστιτούτο Κύπρου, με τίτλο «Διαχείριση πηγών και ιστορική ενσυναίσθηση στη διδασκαλία της Ιστορίας», που έδωσε ο δρ Λούκας Περικλέους. Τέτοιου είδους σεμινάρια, τα οποία απευθύνονται στην εκπαιδευτική κοινότητα και τους λειτουργούς της βάζουν την ταλαίπωρη επιστήμη της Ιστορίας σε πιο σύγχρονες βάσεις και οι εκπαιδευτικοί που καλούνται να διδάξουν το μάθημα αυτό ενημερώνονται για τα νέα εργαλεία που μπορούν να έχουν στην εργαλειοθήκη τους για να διδάξουν το μάθημα αυτό. Ένα μάθημα που έχει κακοπάθει, από διάφορους αμύντορες της μιας ιστορικής αλήθειας. Μακάρι τέτοιου είδους σεμινάρια να υπάρχουν ολοένα και πιο συχνά, και στα οποία να συμμετέχουν ολοένα και περισσότεροι εκπαιδευτικοί. Μπορεί να μη σχετίζεται με τον πολιτισμό με τη στενή έννοια της λέξης, αλλά αν το καλοσκεφτείτε, το πώς συζητάμε την ιστορία μας ή την ιστορία άλλων καλό είναι να γίνεται με τρόπο δομημένο, και πολιτισμένο. Και όχι μέσω μίνι βίντεο και τσιτάτων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Τα παραπάνω είναι μόνο δύο απλά παραδείγματα, κατά την άποψή μου, που δεν έχουν την τύχη να προβάλλονται, γιατί δεν είναι ελκυστικά, και σίγουρα μοιάζουν να μην αφορούν τους πολλούς. Αλλά όταν μιλάμε για παιδιά που θα έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με δημιουργούς, και καθηγητές που επιμορφώνονται για ένα μάθημα που έχει γίνει συνώνυμο της παπαγαλίας, αλλά στο τέλος είμαστε όλοι ιστορικοί, νομίζω πως είναι σημαντικά.
Πιστεύω ακράδαντα, πάντως, πως η ιστορία ως επιστήμη και η έννοια του πολιτισμού είναι αλληλένδετες και πάνε χέρι-χέρι.
kouroupakisa@kathimerini.com.cy
